Аав байх гэдгийн аргуун жаргалд сатаараад

Алс хол мэт санаж үхлийг би мартахгүй гэж

Алс холоос төрсөн хэдэн үгсийг хэлхээд

Амраг ханиасаа тасдаж, бүл нэмсэн үр чамд зориулав

Ааваас минь өвлөсөн ухаан гэж чиний цаг дор хүргүүлэв

Үр минь чи нэг л амьдарна

Үлдээх бас хоргодох юм бүтээх гээд ч яах билээ

Үрэгдэх нь амархан орчлон

Үүргэдэх эсвэл дагахын заяанд оршихоос хойш

Үнэн гэж юу ч билээ, өөрөөсөө л хайгаад үзээрэй

Тэгвэл чинь чиний дотроос миний цус лугшиж

Тэргүүнд чинь хэдэн үг шивнэнэ сайтар анхаарч тогтоорой...

Тоосго өрж үзээгүй хүн л эвдэхийн баярыг мэдэрнэм зээ

Туг барьж яваагүй хүн л хөөрөхийн мананд сэлэмднэм зээ

Туурга цуургагүй орчлонд баяр мэдрээгүй байх нь ээ

Алах хядахын их хүслэнгээс

Аав чинь болоод өвөг чинь хол бойжсон

Алдартай дээдсийн онгонд мөргөдөг ч

Авдаргүй хоосон эрх чөлөөнд дулдуйдсангүй ээ

Авах идэхийн хүслэнд ч бас автсангүй ээ

Бүтээхийн баяр гэдгийг

Бүл гэрийн дотоод асуудлаас урд өргөж

Бүрэн улс гэдэгт чанд зориг хадгалаад

Бүдүүлэг нэгэн гэгдэж эрхэт талдаа жаргаад

Бусдын төлөөд явсаныг л чиний тархинд шивнэ юү

Хэлж барамгүй олныг энд хүүрнэж

Хэн нэгнийг залхаахдаа би шамдсангүй

Хөвүүн чиний зүрхэнд цухлын гал маналзвал

Хааяа нэг уншчихаарай

Хэрэг болохоо магад шүү

Харангадаж унамаар халуун цөлд

Хүлхэж явах ааруул шиг, чамд хань болох

Хатуу үгийг хэлдэг нөхөртөө л итгээд

Хүний энэхэн замбуулинг тэсэж гарах хуультай шүү

Хөөрч дэрвэхийн зууртаа гомдоож бүү холтгоорой

Эрслэн нь зулзагаа хөхүүлдэг бол

Арслан нь анд гардаг байгаль хэдий ч

Амьдын энэ замбуулинд хүн нь хүнээ барих ёсгүй

Атаатай тэмцэлтэй хэдий ч бодьгал гэдгийг нь хүндлээрэй

Аргагүй тэнэг амьтан байлаа ч араандаа тэсээд гараарай

Нөхөр шиг дайсан байдгийг

Нүглийн дундаас ялгаарай

Нүхлэсэн харанхуй шиг тэднийг

Нөмөртөй үгээр хучаарай

Нүүсэн хойно чинь ухаардаг хорвоогийн жамыг бодоорой

Эрх чөлөө гэж бархираад

Эвдэж сүйтгэдэг хүмүүс дунд

Энэрэнгүй сэтгэл гэж хайгаад

Эрэлдээ чи төөрнөм зээ

Эргэлтгүй л бодолдоо үнэнч байгаарай

Хатуу хатуу л гэнэв чулууг

Хат заахын цагтаа түүнээс хатуу яваарай

Зөөлөн зөөлөн л гэнэв торгийг

Зүйр, уучын хорвоод төрөлдөө үнэнч яваарай

Заавал олох ялахдаа хүмүүн заяа оршоогүй ээ

Харийн газар хатуу шүү

Ханийн сураггүй хорвоо шүү

Хуудуу энэ л орчлонд төрөл чинь л чамд үнэнч

Хууртсан өнөөдрийн төдийгөөр маргаашаа бүү сэтгээрэй

Хурц нар шиг өдөртөө чиний дэргэд мишээнэ дээ

Уужуу бодож явбал хүний заяа алс шүү

Ухаан заадаг хорвоод үгийн хатуу үнэн шүү

Уярч суусан жаргалаа уйлах нулимсаар аргадлаа ч

Улсын дотоод бодолдоо цэх нэгэн байгаарай

Угаасаа хүний түүх нэг л шугаманд байдаг даа

Зэргэцүүлж зогсоох гараанаас

Зуузай эргэсэн морьд шиг

Зуурдхан ханилах орчлонгийн олон сайхан нөхөдтэй ч

Зулзаган хусны доор ганьхарч суухын цагт чинь

Зуурч үлдмээр хань чи нь л чиний дотоодын илрэл шүү...

Хол явбал хүлгээ гамна

Ойр буувал төрлөө гамна

Хоног тоолбол залхууг гамна

Он удвал хугацааг гамна

Түрлэг самуунд төвийг сахь

Дурлэг уушинд дурлахгүйг сана

Түмэн дунд нэрийг хичээ

Толгой доторхийг боловсруулж хяна

Үгийн урнаас сэтгэлийн урныг эрхэмлэ

Үерийн уснаас итгэлийн ариуныг хэрэмлэ

Үнэнгийн тэнгэрт нар манддагт батад итгэ

Үгүйрэхийн цондонд толгойгоо бүү тушаа

Хувийн цэнгэлээс маргаашаа бүү худалд

Хэлэх үгийн эрэмгийд төрөлөө бүү гомдоо

Хэсэх сэтгэлийн харанхуйд үнэнг бүү хай

Хэрсүү гээхийн ухаанаар гомдлын мөрийг март

Өгөхийн төлөөд төрсөн юм гэж сэтгэ

Өөртөө байхгүйг бүтээхийн төлөөд юм гэж зүтгэ

Өртэй шүү чи гэж өдөр бүр хэлж бай

Өнөөдөр л чухалын орчлон юм шүү

Хувийн жаргалаас илүү

Хүний сэтгэлийг бодож явснаараа

Хорвоод би дутуу гуцуу эс амьдрав

Хойчийн чиний идэр насанд

Өөрийн шүлгээр тахил өргөв өө...