Данзанравжаа. Ичиг,ичиг

 Аяа, бас тустай сэтгэлийг бодохгүй, өртөг бодогч эмч нар ичиг

 Аяа, бас өөрийн гэмийг үзэхгүй, бусдын гэмийг гаргагч хэрсүүчид ичиг

Аяа, бас нүд нь царай харавч, сэтгэл нь бөгсөнд эргэгч охид ичиг

Аяа, бас өдөр бусдыг сургаад шөнө цалгайрагч номч нар ичиг

 Аяа, бас өөрөө айл хэсэж ирээд, эхнэрээ шаргаагч эрчүүд ичиг

Аяа, бас эрчүүдийн үгэнд орохгүй бусадтай ханилагч эхнэрүүд ичиг

Аяа, бас энэ гэмүүд над буй бол, олны дундаас би ганцаар ичиг

Аяа, бас хэрэв бусад их багад буй бол хэн ч болов тэр ичиг

Аргаа бүү бар. Хөөрхий.

                  Данзанравжаа. Дөрвөн улирал

Хавар  Өсөх цаг

Эсэргэн хавар цагийн дохио ирэхэд

Эгшиглэн донгоддогч олон шувуу жиргэлдэн

Ээлжлэх цагийн эргэлтийг мартаад

Үүрд байгаа хэлбэртэй байдаг л

Энхрийлэн өсгөсөн аав ээжийн хайранд

Эрхэлж өссөн жаргалдаа ташуурч

Элдэв наадам тохуунийг даган явсаар

Эргээд ирэх дөрвөн далайн жамыг эс мэдэв л

Зун   Идэр цаг

Жаргалтайн дэлгэр зуныхаа сард

Жигдлэн ургасан таван өнгийн бадам найгалзаад

Жигүүртэн олон шувуу нуурын дунд цэнгэхэд

Жавартай өвлийн хүйтнийг мартана

Захирч сургагчдын сургаалыг орхиод

Зальхай найман номыг даган явсаар

Завдлагагүй дөрвөн далайн жамыг эс мэдэв л 

Намар  Өтлөх цаг

Намрын хонгор салхи ирэхэд

Навч цэцгийн дурдмал өнгө нь сулраад

Найгалзах олон цэцгийн үр жимс автаад

Нарны дулаан илч нь буурна л

Найртай багын омгоор найдангуй таван хорын эрхэнд хучигдаж

Найман чөлөөт хүний биеийг олсноо

Насны идрийн цогоор  нөгцөөм л

Өвөл цаг  Өнгөрөх цаг

Хөх өвлийн дохио ирэхэд

Хөвчийн өндөр дээгүүр нь цас будраад

Хүйтэн жаварлагч салхийн эрчим чангараад

Хөвчин дэлхийн өнгө нь буурна л

Хүний биеийн шүтээн улмаар

Хөгшрөөд өтлөхийн хирд

Хүч ба оюун билэг сулран хомстож

Хүчтэй үйлийн эрхийг  дагана л

Амраглан ханилсан амь бие хоёрыг

Аюултай эрлэгийн элчийг салгахын урьд

Ачит лам багшийг дагаж

Ариун нирвааныг олох болтугай