Миний эмээ тэгж л явсан байх даа. Ер нь юуны тухай ярих гээд байна вэ гэвэл, ХЭЛМЭГДҮҮЛЭЛТ.

Би өвөөгөө хараагүй ээ. Ээжийг минь балчирхан байхад хэлмэгдүүлэлт гэдэг тэр хар щуурганд дайрагдаад явчихсан юм. Унщлага номтой лам байснаараа миний өвөө буруутан болоод ач зээ нараа ч үзэж амжилгүй яваад өгсөн.

Өвөөгийн минь зураг гэж үрчийж хуучирсан нэг цээж зураг л байдаг. Түүн дээрээс л нэг иймэрхүү хүн байж дээ гэж таах. Том ахын (ээжийн ах) ярианаас сонсоход өвөө маань гарын уртай мундаг дархан хүн байсан гэсэн. Айлын гэрийн тавилга хийж өгдөг байснаас гадна морин хуур хийдэг байсым гэнэ лээ

Баригдаад явсаных нь дараа эмээ эргэж очиход щоронгийн хана мэрж идэж байгаа тухайгаа ярьж байсан гэдэг. Щоронгийн хана нь яаж мод байсан юм бэ дээ, чааваас.

Сүүлд хэргийг нь цагаатгаж нэр төрийг нь сэргээсэн ч гэсэн энэ нь надад утгагүй санагддаг. Хүний амь, хүний амьдрал гэдэг тоглоом бищ щүү дээ.

Монголын төр биднээс уучлал гуйж тэгээд бас мөнгө өгсөн. Хүний амийг мөнгөөр үнэлдэг болсон энэ үеийг би үзэн ядаж байна.

2009-09-11 10:00:57

Өнөөдөр гэтэл намын баяр. Монголд улс төрийн хүчин үүсэн байгуулагдсаны гээд л хөөрөөд л. С.Батболд нь уучлал гуйгаад л. Тэр нөхөр одоо өмнөх үеийнхээ хийсэн үйлийн төлөө хэний ч өмнө гудайж үзээгүй тэргүүнээ бөхийлгөөд л хөөрхий. За тэр ч яахав.

Дээр өмнөх бичлэгт би нагац өвөөгийнхөө тухай бичсэн. Харин одоо би авга өвөөгийнхөө тухай бичмээр санагдав.

Миний авга өвөө бол НАХЯам гэж байхад тэнд насаараа ажилласан хүн. МАХН-ын ахмад гишүүн гэгдэх хүн лд. Насан залуу цагаасаа л тэр албанд хүчин зүтгэж эмээг минь, аавыг минь тэжээж явсан буурал байсан. Тэр намын гишүүн байлаа гээд тэр яаманд ажиллаж байлаа гээд баяжих нь битгий хэл хувьдаа байртай ч болж чадаагүй л явсан хүн.

Өвөөгөө санахаар яагаад ч юм хатсан алим санаанд ордогсон. Манай гэрийн ойролцоо "шилэн дэлгүүр" гэж байх. Би тэгж нэрлэсиймуу, үнэхээр тэгж нэрлэдэг байсымуу бүү мэд. За ямарч байсан тэгж нэрлэдэг байсан дэлгүүр лүү өвөөгөө чирээд л хатсан алим авахуулдаг байсын. Тэгээд сүүлдээ өвөө ажлаасаа ирэхдээ надаа хатсан алим авч ирээд бүр сурчихсан байсан. Нэг удаа авчраагүй байхад нь би гомдож уйлаад, өвөө дэлгүүр явсан ч дэлгүүр нь хаачихсан бөөн сандрал болж билээ.

За энэ бол өвөөгийн минь тухай миний дурсамжийн нэгээхэн хэсэг.

Гол асуудал юу вэ гэхээр Намын баяр л гэнэ. Эх орончдын өдөр л гэнэ.

Нагац өвөөг минь хэлмэгдүүлж эмээг минь бэлэвсрүүлж ээжийг минь өнчрүүлсэн намын баяр, Авга өвөөгийн минь амьдралаа залгуулж эмээг тэжээж аавыг өсгөхөд гүн туслалцаа үзүүлсэн намын баяр. Тэглээ гээд миний хоёр өвөө хоёулаа л эх оронч байсан.

<style> v:* {behavior:url(#default#VML)undefined;} o:* {behavior:url(#default#VML)undefined;} w:* {behavior:url(#default#VML)undefined;} .shape {behavior:url(#default#VML)undefined;} </style>