Гуч гарсан хүүхнүүд өнөөдөр яаж амьдарч байна вэ гэж нэг найз минь надаас асуув. Яг үнэндээ түүний асуултын хариуд өгчих олигтой хариулт надад олдсонгүй. Тиймээс би энэ цагийн хүүхнүүдийн, тэр дундаа 30 гарч яваа миний үеийн бүсгүйчүүд хэрхэн амьдарч байгааг сонирхсон юм. Найз бүсгүйчүүдийн маань хувьд хамгийн их санаа зовоодог асуудлын нэг бол нөхөр.

Нөхөртэй болох, түүнийг хаанаас яаж олох /сүүлийн үед сайн нөхөр олдохоо больсон/ хамгийн гол нь тэр нөхөр өмнө нь амьдрал зохиож байгаагүй, архи уудаггүй, агсам тавьдаггүй, хардахгүй, зодохгүй гэх мэт цөөн хэдэн шалгуурын тухай ярьдаг боловч харамсалтай нь энэ шалгуурт тэнцчих хүн ховордсон гэдэгтэй бүсгүйчүүд санал нийлдэг юм. Нуулгүй хэлэхэд миний үеийнхэн сайн нөхөр хайж байгаа. Эмэгтэй хүний хувьд өөртөө таарч тохирсон хань ижил олно гэдэг хүнд давааны нэг. Тийм болохоор энэ давааг туулахад бэрхшээл их бий л дээ.

Мэдээж, хамгийн их сэтгэл зовоодог асуудлын нэг нь нас. Цагийн зүү хүн бол гонд тэгш үйлчилдэг учраас энэ эргүүлэгт ямар ч арын хаалга байхгүй. Тиймээс эмэгтэй хүнд хөгшрөлт гэдэг үхлийн дайтай сонсогдох. Амьдралд зайлшгүй тохиолдох энэ бүх асуудлаас үүдэж бүсгүйчүүд маань яах аргагүй нөхөрт гарах гэж яарцгаадаг. Сэтгэл зүрх нь хэдий яарч байгаа ч санаснаар асуудлыг шийдэхгүй нь ойлгомжтой. Ямар "би хөгширлөө, надад нөхөр хэрэгтэй байна, эсвэл би хүнтэй танилцмаар байна" гээд пайз зүүгээд явалтай нь биш. Энэ бүхнийг бодохоор нөхөрт яаж гарна даа гэж шүүрс алдах найзууд минь мөн ч их байна даа.

Ингээд зогсохгүй ээ. Ядаж байхад ар гэрийнхэн сэтгэлийн дарамтад оруулна. Охин үрээ гэртээ өтөлчих вий гэх болгоомжлолоос үүдэж аав ээжүүд нөхөр хайх "эрэлд" идэвхтэй оролцох. Ямар сайндаа л ажлаа тараад ирэхээр намайг давуулж хараад байх юм. Хүн дагуулаад ороод ирээсэй гэж боддог бололтой. Тэгээд хүн дагуулж гэртээ орохгүй болохоор бүр аргаа бараад охин минь нэг сайн хүнээс хүүхэдтэй бол, ээж аав нь амьд сэрүүндээ ганц хүүхдийг чинь өсгөөд өгье гэж ятгах нь хэцүү. Ямар дэлгүүрт ороод дуртай идэх юмаа авах гэж байгаа биш. Тэгээд ч тэр аав ээжийн яриад байгаа сайн хүн нь хаана ч байгаа юм, бүү мэд. Амаар биш цаг хугацаагаар шийддэг ийм л хэцүү асуудал бидний үеийнхний нэг зовлон.

Ганц бие нөхөргүй хүүхнүүдийн зовлон ийм байхад нөхөргүй, хүүхэдтэй бүсгүйчүүдийн амьдралын сонголт түүнээс ч амаргүй. Цаг хугацааны аясад алдаж оносон бүсгүйчүүд дахин шинэ амьдрал зохиохоос үргэлж айдаг. Нэг удаа алдсан, одоо бол хашир үзнэ шүү гэх бодол давамгайлдаг учраас тэр болгон хүнтэй танилцах бодол өвөртөлдөггүй. Гэхдээ энэ нь цаашдаа ганцаараа амьдарна гэсэн үг биш л дээ. Хамгийн түрүүнд ийм амьдралтай бүсгүйчүүд өөрийгөө бус үр хүүхдээ нэгдүгээрт тавьж амьдралын салхийг сөрдөг юм. Энэ тухай найз бүсгүй маань хуучлахдаа, хүүхэд томрох тусам нөхөртэй болох хүсэл аяндаа сэтгэлээс холдон одох юм. Яагаад гэхээр, өсч яваа хүүхэдтэй таарч тохирох хүн олдох болов уу гэж санаа зовно. Бас өөр өнцгөөс харахад надаас илүү мөнгө төгрөгтэй байр, унаатай байгаасай гэж бодох юм. Өмнө нь дутагдах гачигдахын зовлон амсч байсан учраас одоо олон зүйлээс халшраад байх болсон. Үнэнийг хэлэхэд, хүний хоёр дахь амьдрал гэдэг чинь тэр чигээрээ "тооцоо" байдаг бололтой. Залуудаа юу, юугаа мэдэхгүй амьдрал зохиогоод бүтээгүй, одоо харин сэтгэл зүрхээ гээн орхиж хэн намайг аятайхан аваад явчих бол гэдгийг л бодох  болсон гэж билээ.

Үнэндээ найзтай минь адилхан зовлонтой бүсгүйчүүд олон байгаа. Тийм болоод дахин нөхөрт гарахаас айж, харин сайн найз залуутай юм уу, эсвэл байнгын харилцагчтай байхыг тэд илүүд үздэг юм. Гэхдээ мэдээж өөртэйгаэ адил зиндааны хүнийг сонголтдоо оруулахгүй л дээ. Тэгэхээр өөрөөсөө илүү ажилтай, мөнгөтэй, эрх мэдэлтэй, тэр дундаа гадаадынханд зөөлөн ханддаг гэдгийг нуугаад яахав.

Харин энэ цагийн нөхөртэй бүсгүйчүүдийн хувьд асуудал өөрөөр эргэнэ. Жинхэнэ эргүүлэгтэй амьдралын золиосонд энэ бүлгийн бүсгүйчүүд илүү өртөмтгий, ёстой салъя салж болохгүй, амьдаръя амьдарч болохгүй тийм л хоёрдмол сэтгэл өвөрлөн нүдээ аниад л яваад байх.

Хүн харахад нөхөртэй. Гэсэн ч тэдгээр нөхрүүдийн нэмэр тус даанч бага. Ямар сайндаа л найз маань за яахав дээ, "бэлэгдлийн" чанартай нөхөр байж л байхаас. Ядаж л нөхөргүй, хүүхэдтэй хүүхэн гэж ойр хавийхандаа хэлүүлэхгүй юм. Үнэхээр аргаа барсан хүний үг л дээ. Тэгээд бас болоогүй, нөхөр нь гэртээ, хүүхдээ хараад гурван жил болж байгаа гэсэн. Ажил олж хий гэхээр яах юм бэ, ямар олигтой цалин олдох биш бараг л автобус унаандаа суугаад таарна гэж өөрийгөө зөвтгөж явдаг гэнэ лээ. Уг нь бол эр нөхөр гэдэг тэр чигээрээ ар гэрийнхэн амьдралыг нуруундаа үүрч дүүрч явмаар юм. Харамсалтай нь, өнөө цагийн "эрчүүд" эзэгтэй нарын үүрэг гүйцэтгэх болсон нь юутай гунигтай вэ.

Бодит байдал ийм л байгаа учраас "сайн эр" хүнийг яаж ч олох юм билээ дээ найз нар минь. Гэхдээ санаагаар унаад хэрэггүй ээ, гуч гарч яваа бүсгүйчүүд жинхэнэ "ОК" гэсэн шүү.