Бичлэгийн тоо 5,522
эхэр төрсөн хүүхэд нь хөдсөн өлгийд бойжиж
эрээн цоохор янзага нь говьдоо сөгдөж тардаг
эгэл бор банди нар нь дээлээ уртал ноцолдож
ичимхий даруухан охид нь саалийн үнэрт өсдөг
бид ээтэн гуталтай тэнгэрийн хүмүүсээ
тэргэл сартай шөнөөр хайрийн болзоонд зочилж
тэвэрч хоносон амрагаа нойтон сормуустай орхиж
тэмээн жингийн цуваанд тэнхээ тамир нь сэргэж
тэр жилийн зунаа торгон шуудагтай зодголдог
сойлгон таарсан хүлэг нь саруулийн дэнжид өнгөлөхөд
тэнхээн жигдэрсэн залуу сумийн наадамд түрүүлдэг
бид ээтэн гуталтай тэнгэрийн хүмүүсээ
ая айзамийн эгшиг нь хоёр утастай морин хуурд эгшиглэхэд
амандаа аяалсан дуун эрдэнэ засгийн унага
амрагийн тухай дуул нь учиртай гурван толгой
ардийн аман зохиол нь монголийн нууц товчоо
бид ээтэн гуталтай тэнгэрийн хүмүүсээ
арван тавнийхан сар аялаж явсаар хариж чадалгүй хээр хонодог
айраг сөгөнөсөн найр нь тарж чадалгүй дуншаар хэд хонодог
сархад сөгөнөсөн жүнз нь дарьгангийн хийц
сайн андадаа бэлэглэсэн бэлэг нь түмэн сүрэгийн магнай
сархаданд холчүүрсэн нэгнээ нойтон эсгиййд баглаж
сахилгийн шийтгэлтэй хүнээ сарлагийн ширэнд ширэлдэг
бид ээтэн гуталтай тэнгэрийн хүмүүсээ
мойл хар нүдэтнийхээ бүүвэйн дуунд нойрсож
морьтон залуусийнхаа хөөмийн дуунд сэрж
дэлхийн хөрсийг морин туурайгаараа тамгалж
дээлийнхээ энгэрт цусний толботой явсан
бид ээтэн гуталтай тэнгэрийн хүмүүсээ
эрээн цоохор янзага нь говьдоо сөгдөж тардаг
эгэл бор банди нар нь дээлээ уртал ноцолдож
ичимхий даруухан охид нь саалийн үнэрт өсдөг
бид ээтэн гуталтай тэнгэрийн хүмүүсээ
тэргэл сартай шөнөөр хайрийн болзоонд зочилж
тэвэрч хоносон амрагаа нойтон сормуустай орхиж
тэмээн жингийн цуваанд тэнхээ тамир нь сэргэж
тэр жилийн зунаа торгон шуудагтай зодголдог
сойлгон таарсан хүлэг нь саруулийн дэнжид өнгөлөхөд
тэнхээн жигдэрсэн залуу сумийн наадамд түрүүлдэг
бид ээтэн гуталтай тэнгэрийн хүмүүсээ
ая айзамийн эгшиг нь хоёр утастай морин хуурд эгшиглэхэд
амандаа аяалсан дуун эрдэнэ засгийн унага
амрагийн тухай дуул нь учиртай гурван толгой
ардийн аман зохиол нь монголийн нууц товчоо
бид ээтэн гуталтай тэнгэрийн хүмүүсээ
арван тавнийхан сар аялаж явсаар хариж чадалгүй хээр хонодог
айраг сөгөнөсөн найр нь тарж чадалгүй дуншаар хэд хонодог
сархад сөгөнөсөн жүнз нь дарьгангийн хийц
сайн андадаа бэлэглэсэн бэлэг нь түмэн сүрэгийн магнай
сархаданд холчүүрсэн нэгнээ нойтон эсгиййд баглаж
сахилгийн шийтгэлтэй хүнээ сарлагийн ширэнд ширэлдэг
бид ээтэн гуталтай тэнгэрийн хүмүүсээ
мойл хар нүдэтнийхээ бүүвэйн дуунд нойрсож
морьтон залуусийнхаа хөөмийн дуунд сэрж
дэлхийн хөрсийг морин туурайгаараа тамгалж
дээлийнхээ энгэрт цусний толботой явсан
бид ээтэн гуталтай тэнгэрийн хүмүүсээ