Хүүгээ дайнд явахын өмнө ээж нь хүү дээрээ ирээд олон хүмүүсийн юу гэхийг тоохгүйгээр "Миний хүү дайнд хамгийн шилдэг нисгэгч болно " гэж чангаар хэлжээ. Гурван жил хагасын турш үргэлжилсэн дайнд хүү нь эрэлхгээр тулалджээ. Түүнд хүч зориг өгч байсан зүйл бол түүний ээжийн тасралтгүй илгээдэг байсан захидлууд байлаа. "Миний бахархал болсон хүү минь" гэж эхэлсэн ээжийнх нь захидлууд цаг өнгөрөх тусам агуулга нь ч багасч хурдан таталган бичсэн юм шиг харагдах болсон тул эрүүл байна гэж бичдэг ээжийнхээ үгэнд хүү нь эргэлздэг байлаа. Дайн дуусахын үед нэг захидал хүлээн авчээ. Захидалд "Хайрт хүү минь одоо баттай зогс. Хүчирхэг бол." Энэ богихон захидал яагаад ч юм хүүгийн сэтгэл хоногшин үлджээ. Дайн ч дуусч хүү нь Францын элчин сайдын газар ажиллахаар томилогдов. Хүү энэ баярт мэдээг юуны өмнө ээждээ дуулгахаар очсон боловч ээж нь хэдийн нас барсан байлаа. Ээж нь гурван жилийн өмнө өөрийн үхэхийг тааварлан мэдээд хүүгээ хүч тэнхээтэй байлгах гэж нэгэн арга сийлжээ. Ээж нь үхэхийнхээ өмнөх долоо хоногийн турш чичигнэж салганасан гараараа 250 захидал бичин түүнийгээ өөрийн найзад өгч хүүдээ нэг нэгээр нь явуулж байхыг хүссэн байжээ.