Намрын сарын шинэд…Ялгуун саарал морь
Өрөөлтэй давхиж ирсэн өдөр
Яг үд дунд билээ.
Салхи зүүн хойноос
Сэв сэв үлээгээд
Сандуутай модны мөчир дээр
Нарны гэрэл тусч байж билээ.
Цамнан хуухирах хүлгийн
Самбай дэл хийсч
Цайдмын энүүхнээр
Цас орох нь уу гэмээр байж билээ.
Шөмбөн шувуу хошуугаа
Сарталзуулж
Чөдөрт холгогдсон хөлөө
Шөнийн шүүдэр унасан
Цэцгэн дотор
Эмнэх мэт зогсож билээ.
Дөтөд нь хүн ойртох аргагүй
Дөрвөн туурайн хооронд нь
Дөрвөлжин намрын сүмэн өвс
Дөнгөж сая асаасан
Зул шиг үзэгдэж билээ.
Зөв талынх нь хөлд
Зөөлхөн сууж хүрвэл
Цэцэгс эмзэглэж,
Цэн тогорууд
Дээр доор нисэлдэн бууж байлаа.
Эр үхрийн сураар хийсэн хаа
Идэр шилбэнд нь чивчиртэл шигдэж
Ганц нэг ногоо
Түүний цаагуур хавчуулагдан
Гадагшаа цухуйх нь
Жаахан хүүхэд
Чарлан зүтгэх шиг санагдаж билээ.
Ийм нэгэн морь
Тэр нэгэн өдөр
Эрээнцав нутагтаа
Гүйж ирсэн билээ.
Эх орон гэдэг төрж өссөн нутаг ус
Эх орон гэдэг төрүүлж өсгөсөн эцэг эх
Эх орон гэдэг мөр зэрэгцсэн анд нөхөд
Эх орон гэдэг мөнгөөр үнэлшгүй хувь заяа
