Эр эм хүмүүсийн дотно харилцааны нэг хэлбэр нь хууль ёсны гэрлэлт.  Харин орчин үед залуус нэг нэгнээ хайрлаж, хамт амьдарч байвал заавал гэрлэх албагүй гэж үздэг болсон. Тэгвэл ирээдүйд хүмүүс гэрлэхээ болих болов уу? Гэр бүлийн харилцааны үндэс нь гэрлэлт, хайр дурлал гэж  хүмүүс ойлгодог.  Сайн сайхан гэр бүлийн харилцаа аав ээжийн үр хүүхдээ хайрлах хайр, халамж хүүхдүүдийн аав ээжийгээ хайрлах хайр, хүндлэлээс бий болдог. Гэрлэлт бол амьдрахын тулд нэг нэгэндээ дэм болохоор нэгдсэн хоёр хүний хоорон дахь гүн гүнзгий холбоо билээ.

Францын гүн ухаанч Габриель Марсель нэгэнтээ “ Би чамд хайртай гэж хэлэх нь чи миний хувьд мөнх амьдарна гэсэн үг” гэж хэлсэн байдаг.  

Харин орчин үед хүмүүс хурим хийж, гэрлэж байгаагаа олонд зарлалгүй зүгээр л хамт амьдрахыг илүүд үздэг болсон. Хүмүүсийн  дунд  хамтран амьдрагч гэдэг ойлголт энгийн зүйл мэт болж, олон оронд үүнийг хүлээн зөвшөөрдөг болжээ.  Гэрлэлтэнд итгэдэггүй хүмүүс хэн нэгэнд өмчлүүлж, хараат болохоос айдаг.  Харин иймэрхүү  ойлголт гэр бүлийн харилцааг тогтворгүй болгодог аж.

Хэн хэнийхээ  өмнө хариуцлага хүлээгээгүй ийм харилцааны золиос нь хүсээгүй хүүхэд юм. Ийм хүүхдүүд эцэг эхийн хайрыг  амсч чадалгүй өсдөг бөгөөд насан туршдаа хайраар дутаж амьдардаг.

Гэрлэсэн хосын хувьд үр хүүхэдтэй болох нь тэдний  хайрын үр жимс байдаг бол хамтран амьдрагч хосуудын дийлэнх нь үр хөндүүлэх замыг сонгодог.
Хүмүүсийн дунд хамтран амьдрагч гэдэг ойлголт улам түгээмэл болж, олон хүн амьдралын ийм хэв маягт шилжиж байгаа нь хүмүүс гэрлэлтэнд итгэхээ больсныг харуулж байна.  Учир нь залуусын дунд сексийн эрх чөлөөг эрхэмлэн, гэрлэлтийг хуучны  ёс гэж үзэх хандлага хүчтэй болжээ.

Гэрлэлт, гэр бүл бол эрүүл нийгмийн амин сүнс.  Харин гэрлэлтэнд итгэдэггүй хүмүүс  ирээдүйн аз жаргал, үр удмаа эрсдэлд оруулж байгаагаа  ойлгодоггүй.