Сайн байна уу би танай Сайтад үргэлж ордог сайхан зөвөлгөөнүүдийг уншдаг, надтай адилхан шаналалтай явдаг хүмүүс их байдаг юм байна гэж ойлгоод өөрийнхөө талаар бас бичих хүсэл төрлөө. Би одоо 40-настай гэсэн ч ганцхан Монгол эрийг хайрласаар өнөөдрийг хүрч байна. Бид 2 бүр багийн 1 ангийн сайхан найзууд 27-той байхдаа эхнэр нөхөр гэдэг эрхэм хүндтэй нэрийг үүрч гэр бүл болцгоосон тэгээд тэр үеийн цагийн урсгалаар гадагшаа гарз европд амьдардаг байсан. Миний хань амралтаараа эх орондоо амрах гэж яваад буцаж ирэхгүй ээ би энд өөр хүнтэй болсон гэж хэл өгүүлсэн тэр үе надад хичнээн хэцүү байсан гээч мэдээж би ямар хүүхэн байгаа юм бол надаас югаараа илүү давуу байсан юм бол гэх мэтээр өөрийгөө зовоодог байлаа. Миний багийн найзууд ангийн хамт олон надад сэтгэлийн дэм үзүүлж захиа майл бичдэг байсан. Сүүлд сонсохнээ миний нөхөр өөрөөсөө 9 дүү залуу хүүхэнтэй амьдардаг болсон байсан.

Миний багийн минь хайр миний дулаахан сэтгэл руу ус хийгээд л хаячих шиг болсон. Ингээд би гэдэг хүн яах учраа олохгүй энэ газарт үлдсэн ажилтай болохоор амьдралаа цааш нь залгуулаад л ганзаараа 6 жил явлаа. Би 2 жилд 1 удаа МОНГОЛ эх орондоо очиж амардаг энэ жил дахиад л МОНГОЛ-доо амарсан. Гэтэл би нөхөртэйгээ багийн хайртайгаа дахиад таардаг юм байна миний анхны болон багийн хайр минь урд минь инээмсэглээд зогсож байсан надад тэрхэн мөч зүүд ч юм шиг санагдсан ингээдл би гэдэг хүн эх орондоо байх хугацаандаа дахиад л сэтгэлийн шаналалтай түүндээ татагдаж баяртай ч юм шиг зовиуртай ч юм шиг 4 долоо хоноод буцаж ирсэн. Түүнтэйгээ 1 өдөр цаг тохироод хотоос гадагш гарч амьдралынхаа сайхан гунигтай мөч бүхнээ ярилцсан ч би тэр хүнд хайртай хэвээрээ байна гэдгээ мэдэрсэн. Бид 2-ын жаргалтай сайхан амьдарч байсан 10 жилийн хугацаанд бурхан бид 2-т үр хүүхэд хайрлаагүй. Би эмэгтэй хүн болохоор надад шалтгаан байгаа юм болов уу гэж их шаналдаг байсан. Гэтэл тэр маань одоо энэ амьдарч байгаа хүүхэнтэйгээ суугаад 6 жил болоход бас л үр хүүхэдгүй байгааг бодоход түүнд шалтгаан байсан бололтой. Би гэдэг хүн одоо дахиад л түүнийг бодож өөрийгөө зовоох юм. Би түүнд би чамтай эргээд амьдрахад бэлэн байна гэхэд тэр би ч гэсэн гэж хэлсэн үнэхээр тэр намайг дахиж гомдоохгүй амьдралаа дахиад бүр эхнээс нь эхэлвэл яах бол гэдэг бодол сэтгэлээс минь салахаа байлаа. Тэгээд энэ бүгдийг та бүхэнтэй хуваалцаж санал асууя гэж энэхүү захидлыг бичиж сууна. Та бүхэн надад чин сэтгэлээсээ зөвлөөчз би яахаа мэдэхгүй байна энэ бол яг л миний үнэн байдал надад туслаач…