Moderator: mgl_300
Бичлэгийн тоо 42,366
Би гуч гарсан. Нөхөртэйгөө оюутан байхдаа суусан. Нэг хүүхэдтэй. Амьдралын төлөө зүтгэсээр өнөөдөр бид хэнээс ч дутахгүй амьдарч байна. Хэдэн жилийн өмнө нөхөр маань өөр хүүхэнтэй яваад би мэдсэн. Гэвч тэр чамаас өөр хэнч хэрэггүй гээд тэрнээсээ салсан. Гэвч сүртэй юм байгаагүй гээд. Тэр хүүхэн л байнга утастдаг хайртай энэ тэр гэдэг байсан. Уг нь есөн нас дүү хүүхэн. Тэр анх ажил гуйсан гэсэн гэвч тэр солонгос хүнтэй суух гэж хайж яваад манай хүнийг хоолонд ороод гарангуут утсаа өгөөд хүргээд өг гэсэн юм гэсэн. Би салъяа гэтэл жирэмсэн болсон. Бид хүүхэдтэй болохыг их хүсч байсан болохоор нөхөр маань уйлан сөгдөн гуйж салахгүй байхыг хүссэн. Гэтэл хүүхэд маань бүтээгүй тэр эм над руу залгаж хөгшин авгай энэ тэр гэж их солиордог байсан. Нөхөр маань их гэмшиж байсан. Гэвч намайг гурав дөрвөн сартай жирэмсэн байхад тэр хоёр ярьсан байсныг утаснаас нь мэдсэн. Түүнээс хойш над их хэцүү байсан. Магадгүй их стресстэй байснаас болсон байх. Түүнээс хойш би их хартай болсон. Өөрөө мэдээд баривч болохгүй юм. Яавал би энэ зовлонгоос гарах вэ? Түүнд итгэхгүй болоод тэр юм уу түүнд ч хэцүү над ч хэцүү. Харахаас дургүй хүрдэг, заримдаа ямар хамааатай юм гэж тоохгүй байя гэвч болохгүй юм. Салах гэхээр хүүхдээ бодоод бас хэцүү. Нэг хуурсан эр байнга хуурдаг гэж ярих юм тийм болов уу? Эсвэл бусдын адил ийм юмгүй амьдрал гэж бодоод тэвчих хэрэгтэй юу. Би өөртөө хайртай гэж байсан олон хүнийг гомдоож суусан болохоор бусдад муугаа үзүүлэхгүй гэж бодоод салаагүй юм тэр үед. Яах хэрэгтэй вэ? зөвлөж туслаач…