Хатcан навчаа би,
Намар намраар ордог газрын бороо
Навчин хэлбэрээр хатcан хуурай шороо
Цагираглан унахдаа хэн нэгний зүpхийг хатгадаг
Цагаан бороонд элгээ эмтлээгүй хатcан навчаа би,
Амраг бүсгүйтэйг ээ өмнүүр алхахад чинь
Ард чинь унасан ганцхан навч,
Эргэлдэнхэ н, эргэлдэнхэ н үнахдаа сүүдрийг чинь үнссэн
Элгээрээ чулуу тэвэрсэн өнчин навчаа
3үүдлэн зүүдлэхдээ амрагийн чинь уруул болж,
3үйж л болохгүй учирлыг томсон зүрхэн навчаа
Уйлж байна элгэн дороос чулуу жиндээх чинь
Усан дусал над дээр унах чинь
Мөлхөөд би сүүдрийг чинь гүйцэхгүйг ээс хойш
Мөддөө ирэхгүйгээ р л цасан дор дарагдлаа шүү
Хавар хавраар шувууд зөндөө ирлээ ч
Хажууханд минь чи зөндөө зогссон ч
Өнөөх жаахан бие минь чимээгүйхэ н бохирч
Өндийх ч чадалгүй цасан дор дарагдан
Өөр нэгний төмөр таханд гишгэгдэн
Өглөө гэхэд энд байхгүй шүү
Амжиж нулимсыг минь арчихгүйгэ эс хойш
Амраг минь чи намайг хааяахан ч болов дурсаарай
Тэнгэрийн элэгнээс цасан будруулсаа р
Туяaхан шилбээрээ сүүдэр аргамжсан хатcан навчаа
I want to