Би 28 настай нөхрөөсөө салаад жил гаран л болж байна. 3 настай хүүтэй. Тэрэнтэйгээ хамт амьдардаг. Би ажлаа хийгээд бүх зүйлийг амжуулдаг. Өглөө эрт босоод л бүх зүйлээ болгох гэсээр яваад орой болоход би маш их ядарсан амьтан болсон байдаг. Гэхдээ яах вэ дээ миний л амьдрал юм чинь. Экс харин надад огт тусалдаггүй. Хүүдээ тэтгэмж өгөхгүй. Нэг их сайхан машин унасан хүн. Түүнээс хайр халамж нэхээд ч хэрэггүй. Өөрийгөө л бодох юм. Салсан хирнээ бид сексийн холбоотой байдаг. Бараг ганц холбоо нь тэр байх. Харин ойрноос түүнтэй байхаа дургүй хүрэх болсон. Надтай амьдрахгүй мөртөө намайг ашиглаад байх шиг санагдаад…

Тэгтэл миний амьдралд нэг залуу гарч ирсэн. Надаас 3 дүү л дээ. Бид мэсэнжэрээр харьцдаг. Тэр даанч эхнэртэй харин хүүхэдгүй. Түүнээс болж хоорондоо маргадаг гэсэн. Тэр залуу маань хүүхэдтэй болохыг их хүсдэг ч эхнэр нь гаргаж чадахгүй болохор их хэцүү байдаг гэсэн. Тэр залуу маань надтай дотносьё уулзая гэдэг ч би нэг л айгаад байдгийн. Хамгийн гол нь хүүгээ өрөвдөөд байдаг юм. Тэр залуу миний хүүг мэднэ. Хүү сайн уу гээд л асуудаг л даа. Хүүхдэд их сайн юм шиг байгаан. Гэхдээ л төрсөн эцэг нь бишээс хойш гээд сэтгэлд нэг биш ээ . Гэхдээ түүнийг би их сайн хүн гэж боддог. Заримдаа би түүнд хүүхдийг гаргаж өгөх юмсан ч гэж мөрөөддөг. Гэхдээ дахиж амьдрал эхлүүлэхээс айгаад нэг л итгэж өгөхгүй өөрийгөө зовоогоод байдгийн. Анхных шигээ хүнийг хайрлаж халамжилж чадах болов уу… Тэр эхнэрийгээ хайрладаг шигээ намайг хайрлах болов уу гээд янз бүрийн л юм бодохын. Тэр залуу надаар эсвэл зугаагаа гаргах гэж байгаан болов уу надад зөвлөөч…