▒ Сонсоцгоо! ▒

      Солиотой хүн ярьж байна
      Сайхан 3aлyyд хоёр нүдээ өгчихсөн
      Сохор хүн ярьж байна
      Ар араасаа галд шатсан
      Арван зургаан захидал амилж байна
      Гурван зуун жаран тав хоног
      Гунигт дарагдсан зүрх хэлж байна

      Хайр гэдэг нэр шигээн гоё биш
      Хайрлана гэдэг хүсэл шигээн сайхан биш
      Дурлал гэдэг чинь өөртөө оноосон
      Дуусашгүй гэгээн гуниг юм байна

      Архи уугаад дуулдаг байсан бол уйлдаг боллоо
      Аниргүй шөнөөр гуниг дэрлэж шүлэг бичдэг боллоо
      Амьдрал гэдэг зовлон шиг бодогдож
      Амраг 3aлyy минь бурхан шиг санагдаж

      Хаврын салхийг сэтгэлээн дүүртэл залгичихаад
      Хашгирч ч чадахгүй хоосон санаа алдах шиг
      Дурласан сэтгэл гэдэг ганцаархнаа шаналж
      Дусал дуслаар биеэс чинь тасарч байхад

      Хайртай хүн чинь тавлах мэт цангинатал инээж
      Харах ч үгүй зөрөх ямар байдгийг үзээрэй
      Сэм сэмхэнээр мартая гэж хичээх тусам
      Сэтгэл чинь хайрлана гэж зөрвөл ямар байхав бодоорой

      Харцгаа!
      Хайрлуулж чадаагүй зүрх үхэж байна
      Бүрэнхий үдшийн аниргүйн дунд
      Бүлээн цус нь нүднээс урсаж байна 




I want to