Би та бүхэнтэй жоохон ч гэсэн сэтгэлээ хуваалцах гэсийн. Би одоо 25 настай. Өдрөөр нь ажилаа хийж оройгоор нь сурдаг. Өдий наслахдаа залуу насны жаргалыг мэдэрсэнгүй. Ээж минь өрх толгойлсон өвчтэй учраас би л ар гэрээ авч явсаар өдийг хүрлээ. Гэхдээ би энэ амьдралдаа сэтгэл хангалуун байдаг. 2 жилийн өмнө би нэгэн сайхан залуутай учирсан юм. Бид 2 үерхэж цагийг сайхан өнгөрүүлж, хөдөө гадаа зугаалж үнэхээр сайхан байсан. Би түүнийгээ маш сайн хүн надад 100 хувь хайртай гэж бүх л зүрх сэтгэл хайраа түүндээ өгсөн. Өглөө ажилдаа явахад нь хоол хийж өгч орой ирэхэд нь халуун дулаан хайраа түүнийгээ угтан авдаг байлаа. Ингэж явсаар би жирэмсэн болсон. Жирэмсэн болсон гэдгээ түүндээ хэлэхдээ би баярын нулимс унаган байж хэлсэн. Гэхдээ би л уйлсан болохоос тэр уйлаагүй ээ. Нэгэн өдөр нөхөр маань шоудаад шөнө 4 цагт ирсэн. Нилээн юм уучихсан байсан. Хамгийн гол нь утсаа авахгүй алга болсон болохоор би их бухимдаж байсан. Харин шөнө надтай унтахыг хүссэн. Харин би эсэргүүцсэн боловч дийлээгүй. Өглөө нь миний ус гарч эмнэлэг явсан боловч оройтсон байсан. Тэгээд би 6 сартай хүүхдээ алдсан. Төрөхөд 3 сар дутуу хэвлийд минь бийсан үр минь миний төрсөн өдрөөр надаас яваад өгсөн.

Гэхдээ би нөхрийгөө өөрийгөө буруутгах байх гэж бодоод чи хүүхдээ архины халуунаас болоод алсан шүү гэдгийг хэлээгүй ээ. Би түүндээ хайртай юм чинь яаж ч буруутгах билээ дээ. Харин 2 сарын дараа нөхрийн минь талаас хүмүүс ирж бэр гуйсан. Үнэхээр түүнтэйгээ сууна гэдэг бат итгэл надад төрсөн. Харин сарын дараа амьдрал минь орвонгоороо эргэсэн. Бид 2 огт хэрэлдэж байгаагүй. Нөхөр минь хөдөө гадаа их явдаг. Бараг гэртээ байдаггүй. Хотод байсан ч дандаа л ажил ажил гээд явчихдаг. Би ч түүнийгээ олгохыг маш их хичээсндээ. Гэхдээ нэг өдөр хөдөө байхдаа надад хүүхэдтэй гэдгээ хэлсэн. Хүүхэд нь одоо сургуульд орох гэж байгаагаа хэлсэн. Гэхдээ ээжтэй өөр хүнтэй суучихсан юм байна лээ л дээ. Надад маш хэцүү байсан. Анхнаасаа хэлчихсэн бол арай л сэтгэлийн бэлтгэлтэй байх байсан. Гэхдээ би энэ бүхнийг тэвчээд гарна хүүхдийх нь ээж болоход бэлэн байна гэж бодсон. Нөхөр минь хөдөөнөөс ирэхэд нь би нэг ч хэрэлдээгүй. Яг л урдныхаараа байсан. Гэхдээ нэг хоноод ахиад л хөдөө хэдэн сар байна гээд бүх хувцасаа аваад явсан гэхдээ тэр хөдөө яваагүй аав ээж хоёр дээрээ очсон байсан. Би мэдээд үхэхээс наагуур байсан ч одоо хүртэл түүнийгээ ирэх байх гэж найдсаар л сууна даа. Хүн яагаад ийм хатуу сэтгэлтэй болчихдог байнаа. Хүүхдээ алдаад удаагүй байгаа нялх биетэй ханиа хаяаад явна гэдэг баж болно гэжүү. Шонхор шувуу хүртэл бие биеэнгүйгээрээ амьдарч чадахгүй хичнээн жил болсон хань ижил дээрээ нисээд ирдэг гэсэн. Амьтнаас дор хүнийг юу ч гэлтэй билээ.

Намайг яагаад ийм их сэтгэлийн зовлонд унагаад явсаныг бодоод бодоод олохгүй байна. Би байнга өөрөөсөө яагаад гэж асуудаг. Эмэгтэй хүн нөхөртэй болоод бүхнээ түүнд зориулдаг нь буруу юм гэжүү. Яагаад…