Үнэхээр түүний амьдралд хэцүү бүхэн байжээ. Одоо тэрээр эх орноо үгүйлэн хүний нутагт зовж явсаар байгаа... Тэр эх орноосоо амьдралын эрхээр өвчтэй дүүгээ аврахын эрхээр явсан.
Залуусаа бүгдээрээ түүнд жоохон ч гэсэн сэтгэлийн дэм хайрлацгаая. Та бүхэн үнэтэй зөвөлгөөгөө харамгүй өгөөрэй. Тэр алдсан ч байж болно хүний амьдрал алдаатай оноотой байдаг. Харин алдсан үед нь дэм хайрлаж оносон үед нь урам хайрлаж амьдарцгаая
 
Би удахгүй 27 хүрнэ. Амьдрал гэдэг тоглоомоор өөрөө тоглож яваад эцэст нь өөрөө тоглоомын эзэн нь биш харин тоглоом нь болчихоод л явж байна даа.. Одоо би солонгос улсад амьдардаг. Хүн болгоны үзээд байдаггүй амьдралаар явж тэр амьдралдаа бараг дасчихсиймуу даа гэсээр л амьдарч явна. 10 настайд минь аав гэрээсээ явж түүнээс хойш ээж шаналсаар 3 жилийн дараа зүрхний шигдээсээр нас барсан юм.

Намайг харж хандах хүнгүй би хотод байдаг эгчийндээ амьдрах болсон. Харин ч эгч маань сайн хүн байсан болхоор намайг яг л хүүхэд шигээ хайрлан 10 жилээ төгсөж их сургуульд орох болсон. Гэтэл эгчий маань бага охин нь автын осолд орж тархины хүнд гэмтэл авч тэр хагалгаа нь их үнэтэй байсан. Би өдөр бүр дүүгээ очиж асрана. Эгч ах 2 ажлаасаа гадна мөнгө олох гэж явна. Тэгж байтал нэг өдөр манай өрөөнд дүүтэй маань хамт осолд орсон нэг банди орж ирсэн. Дүүтэй маань адилхан гэмтчихсэн гэж байсан. Үнэндээ харахгүй байхийн аргагүй нүд хөмсөг болсон тэр бандид би өөрийн ч мэдэлгүй татагдаж байлаа.
 

Дүүгээ харахын зэрэгцээ үеийн тэр бандийг нууцхан хайрласаар л...  Тэр маань ч би чамд хайртай гэж надад хэлж билээ. Харин тэр маань өдөр бүр өвдөж өвдөлтөө дийлэлгүй нас барж билээ. Би бүхэл өдөржингөө уйлж дуугээ ч гэсэн ингэж алдана гэхээсээ айж байлаа. Өдий хүртэл намайг өсгөж хайрласан ах эгч 2-гоо би өрөвдөж яахаа ч мэдэхгүй хэцүү байсан.
Манай сургуулийн гадаад багш надад их сайн тэгээд намайг хамд солонгос явьяа гэдэг байлаа. Тэгээд би энд хайртай хүнээ алдаж хорогдох зуйл юу ч байхгүй болохоор тэр багшаасаа мөнгө авч дүүгээ эмчлүүлээд өөрөө багшийгаа дагаж солонгос хүний нууц амраг болоод 5жил болсон. Тэр намайг хааяа зодож нүдэж их л хэцүү байсан болохоор би зугтсан. Одоо ажил хийгээд л явж байна. Энд үнэхээр хэцүү байна. Эх орноо эгчийгээ санаж байна. Бас тэнгэрт амар амгалан нойрсож байгаа анхны хайрийгаа зөндөө санаж байна.
Гэхдээ би монгол буцаж болохгүй тэр солонгос багш монголруу буцсан гэсэн намайг хайсаар л байгаа байх. Аргагүй дээ зөндөө мөнгийг нь авчихсан юм чинь... Хүмүүсээ ю ч болж байсан эх орон бүхнээс илүү шүү... Бусдын нутагт дарлуулахад МонголIн сайхан агаараа л санах юм даа..