(Нутгын хүрэн уулс өнгө алдаад Гундуухан болоод удаж байна шүү...)



 Гэгээн царайг минь cалхи илбээд
Гунигын тоос унагаачихвий гэж
Хир тогтомгүй хайраараа,эжий минь
Хичнээн ариухан өсөгснийг
Ээжтэй байхдаа мэдэхгүй л явжээ
Өвөр дээр нь эрхлэн бойжсон эжий дээрээ
Өмөг болон хурдан очоорой!
Харанхуйлж үзээгүй сэтгэлийг минь
Хар дарсан зүүд шиг эвгүйцчихвий гэж
Бурханыг өмнөө сөгдөөж чадах хайраараа
Бүх л насаараа эжий минь сэтгэл зовж явсаныг
Ээжтэй байхдаа мэдэхгүй л явжээ
Өвөр дээр нь эрхлэн бойжсон эжий дээрээ
Өмөг болон хурдан очоорой!
Эх хүн үрдээ санаа зовохдоо
Энэрэнгүй сэтгэлдээ үрээ даатгаад
Элэг нь эмтэрч,цэцэг шиг уйлдагыг
Ээжтэй байхдаа мэдэхгүй л явжээ
Өвөр дээр нь эрхлэн бойжсон эжий дээрээ
Өмөг болон хурдан очоорой!
Харийн нутагт суугаа эрх үрдээ хайр нь нулимсаар дуслаж
Халуун сэтгэл нь эмтрэх эжий чинь голоо тасартал хүлээж байгаа.
Чиний суудаг байсан тэр л сандал тэр чигээрээ эзнээ хүлээхэд
Чийгтэй алчуураар тоосыг нь өдөр болгон арчдаг шүү,эжий чинь
Хөгшидүүд голоо тасартал үрээ хүлээдэг гэдэг,үнэн үгээ
Хөшигөө сөхөхдөө өглөө болгон Богд хайрханы оройд залбирдаг
Хуучны танилуудтайгаа уулзахдаа чамайг л дандаа ярьдаг гэсэн
Хурдан эжий дээрээ оч оо,амьдрал хоосоноос хойш эжийгээ хайрла
Далайн ус дундардаггүйтэй адил эжийн хайр дундардаггүй юмаа
Хоногын хоолгүй байлаа ч чи эжийтэйгээ байвал баян цатгалан
Амьд сэрүүн байхад нь эжийгээ хайрла,гэртээ хариа.
Газар алгадахгүйн төлөө хурдан гэртээ харьж эжийгээ дулаацуул.
Муу сэтгэлээс айдаггүй сайхан сэтгэлээс айдаг бурхан эжий чинь юм шүү!
Эжийгээ хайрла!
Нутгын хүрэн уулс өнгө алдаад гундуухан болоод удаж байна шүү
Нулимстай нүдээ арчаад үлдсэн эжийн минь сормуус хатаад удаж байна
Хүний муухай сэтгэлээс айдаггүй,хүний сайхан сэтгэлээс айдаг бурхан эжийдээ
Хүн болоод хурдан очоорой !хүмүүсээ