БҮГД БУЦДАГ ОРЧЛОНГ САНА


        
        
        
        Цасан дээр хээ тодорно
        
        Цааш нааш сүлжих хүмүүсийн
                    мөр зурайна
        Орох цасан тэр л мөрүүдийг
        
        Огт мэдэгдэхээргүй дарна
        
        Цас гэдэг түр зуурынх
        
        Цаад мөр нь ч нэг л мөчийнх
        
        Сэтгэл хөдөлгөсөн бүхэн түр
                            зуурынх
        Сэрээд мартдаг зүүд шигээ
        
        Хүний амьдрал бас зуурдынхаа
        
        Цастай үдшээр би ганцаар
                             алхана
        
        Цагаан хярууг санчигандаа 
               үлдтэл бодлогоширно
        Хаанаас ч юм бэ ирээд
        
        Хаашаа ч юм бэ одчихдог 
                    энэ орчлонд
        
        Зуурдхан амьдраад 
                   буцахаас хойш
        
        Зүдрээж бодлоо юунд 
                      чилээнэ вэ
        
        Хөл минь хаашаа зүглэнэ 
                      тийш явъя
        
        Хүсэл минь хаана хүрнэ 
                      тэнд очъё
        
        Эргэлзэж тээнэгэлзэлгүй
        
        Эргэж ч харалгүй
        
        Өөр бүгдийг орхиод
        
        Өөрийнхөө хүслээр нисье
        
        Ухаанаасаа би урвалаа
        
        Уйтгараасаа би зугтаалаа
        
        Бүү зэмлэ та нар намайг
        
        Бүгд буцдаг орчлонг санаа.
        
        
        
        
        
        
        

                      .

                  profile
                  Аясаар болдоггүй хорвоог сэтгэлийн сайхнаар сүлж
                  Аргадаж болдоггүй амьдралыг урмын галаар тэтгэж яваарай.