Одоо 45 настай энэ эр орчин цагийн кино урлагийн брэнд нэр. Тэрбээр өөрөө зохиолыг нь бичиж, найруулж, продюсерээр ажилласан “Галзуу ноход” киногоор гараагаа эхэлж байсан. Дараа нь “Гэмт хэргийн түүх” кино нь “Оскар” мөн Канны кино наадмын шагналыг хүртсэн. Улмаар “Жеки Браун”, “Биллийг алах”
кинонууд нь түүний амжилтыг улам бататгаж өгсөн юм. Оросын “АиФ” сонины сэтгүүлч түүн рүү утас цохисон байна.
-Байна уу. Хэн бэ? Захиалсан шар айргийг маань авчирч байна уу?
-Үгүй ээ уучлаарай. Москвагаас ярьж байна. Би танаас утсаар ярицлага авахаар тохиролцсоныг санаж байна уу?
-Өө….би бүр мартчихаж. Оройн мэнд…..танай наана чинь орой юу, өглөө юу одоо?
-Өглөө болж байна.
-Хөөх тийм эрт гэж үү. За яриагаа эхлэе. Танд 20 минутын л хугацаа өгье. Миний нойр их хүрч байна.
-Нойрыг чинь сэргээхийг хичээе. Таны сүүлчийн кино болох “Үхлийн гэрч” прокатнаас ашиг олж чадаагүй. Шүүмжлэгчид нэгэн дуугаар “Тарантиногийн алдар нэр гундаж эхэллээ” хэмээн мушилзсан. Энэ талаар таны бодол?
-/Эвшээв/ Аа надад бол хамаа алга. Ярьж л байг…би өөртөө таалагдсан киног л хийх тийм хэмжээндээ хүрсэн хүн. Ашиг олж чадаагүй гэнэ ээ? Одоо яахав дээ. Тэрэнтэй тэрэнгүй би их мөнгө хийж чадсан хүн. Холливуд гэдэг чинь яг л Гитлерийн гестапо шиг. Продюсер ивээн тэтгэгчид бүгд л киноны цагийг богиносго, гол дүрийн баатрыг илүү амьд болго, киноны үргэлжлэлийг төлөвлө гээд л олон юм яриад байсан. Гэвч надад энэ ямар хэрэгтэй юм. Мөнгө гэдэг чанарын баталгаа биш шүү дээ. Жишээлбэл, Дэвид Финчерийн “Дайчдын клуб” бас л прокатнаас ашиг олж чадаагүй шүү дээ, уг нь гайхалтай сайхан кино. Ийм кино хийхээ больсон нь харамсалтай.
-Энийг тайлбарлаж болно л доо. Мэргэжлийн хүмүүсийн хэлж байгаагаар Холливуд эрсдэлээс айж байгаа учраас шинэ санааг туршиж үзэхийг хүсэхгүй байна гэж байна. Урьдын улиг болсон сэдэв, санаагаараа л кино хийж байх нь илүү амар байдаг бололтой.
-Тийм шүү, Холливуд хямралд ороод удаж байна. Улам л тэнэг болоод байх юм. Хуучин кинонуудыг хоёр гурав дахь удаагаа шинэчлэн хийгээд л, Жор нь маш амархан л даа. Май энэ 100 сая доллар, үүгээр чи гоё компьютер графиктай саин, муу талын тэмцлийн тухай нэг инээдтэй кино хийгээдэх. Киноны зохиолыг хоёр минутын дотор л сараачаад хаяна. Тэгээд л гүйцээ. Гэхдээ энэ бол миний шүүмжлэх зүйл биш гэж бодож байна. Үзэгчид л шүүх хэрэг.
-Гэтэл та болон таны кино шал өөр…?
-За яалаа гэж дээ…Би бусдад том үлгэр жишээ болж чадсан. Ердийн нэг залуу, кинонд бүх зүрх сэтгэлээсээ дуртай, ямар ч сургууль энэ тэр төгсөөгүй ч амжилттай сайн кино хийж чадаж байна. Би анх кино прокатын ажилтнаас гараагаа эхэлж байлаа. Чөлөө заваараа жүжиглэх урлаг сурахыг хичээн курс дугуйланд явдаг байлаа. Гэвч авьяасгүй гэдгээ ойлгосон. Нэг удаа би босстойгоо кафед шар айраг уугаад сууж байсан юм. Бид кино урлагийн тухай яриа үүсгэж би “одоогийн ихэнх кино ч новш болжээ” гэсэн юм. Гэтэл тэр “тэгвэл чи өөрөө кино хийгээд үз л дээ” гэдэг байгаа. Би ч чөтгөр ав, яагаад үгүй гэж бодсон юм. Тэгээд л бүх зүйл эхэлсэн дээ.
-Тэгвэл ашигтай кино хийхийн гол нууц нь юу вэ?
-Үзэгчдийг гайхшруулах. Ер нь хоёр зүйлээр л хүнийг гайхшруулж шоконд оруулж болно. Нэг нь гайхалтай зохиол, нөгөөх нь ил тод байдал. Үзэгч кино театраас гараад найз руугаа утасдаад “Хөгшөөн очиж Тарантиногийн киног үзээч, Чи өмнө нь тийм зүйл хэзээ ч үзэж байгаагүй гэдэгтэй барьсан ч алдахгүй” гэж хэлэхээр кино хийх ёстой. Би ердөө 20 мянган ам.доллараар кино хийж чадна. Ердөө хоёр хүнийг камерын өмнө суулгаад л тэдний харилцан яриаг бичээд өгчихөд болоо. Энэ яриа нь гайхмаар шоконд оруулмаар үг хэллэг байх тул үзэгчид, хүмүүс үзэх гэж гүйлдэх болно. Надад ямар ч компьютер график хэрэггүй. Энэ бүхэн бол зүгээр л урхи.
-Зодоон, буудалцаан байх уу?
-Мэдээж, хичнээн сайн харилцан яриа байгаад ч боевик жанрын кино зодоон, буудалцаангүйгээр хийгдэнэ гэж үгүй.
-Дараа нь харин шүүмжлэгчид “Тарантиногийн кинонд хэтэрхий их хүчирхийлэл явагддаг” гэж хэлнэ байх. “Галзуу ноход” киноны нээлтэн дээр үзэгчид дэлгэцэн дээрх тэр их цусыг харж чадалгүй танхимыг орхиж байсан?
-Та үнэнээр нь хэл дээ. Танд энэ аймшигтай санагддаг уу?
-Надад уу? Огт үгүй, бодит амьдралд үүнээс аймшигтай зүйл байнга тохиолддог.
-Яг тийм шүү дээ. Хүмүүс хэтэрхий нялцгар болж, эргэн тойронд нь юу болоод байгааг хардаггүй юм байх даа. Орон гэргүй ядуус, хар тамхи, мафи энэ бүгдийг харахгүй мэт дүр үзүүлж гайхалтай сайхан ертөнцөд амьдарч байна гэж бодсоор байх уу? Гэхдээ дэлгэцэн дээр аль болохоор их цус үзүүлэхдээ гол биш л дээ. Би тогтсон хэв маягт баригдах дургүй. Ингэхэд танай Орост намайг илт дуурайдаг найруулагчид бий юу?
-Байлгүй яахав. Ер нь бусдыг дуурайх нь нэг талаар амар, нөгөө талаар моод болсон шүү дээ.
-Новш гэж. Дуурайсан ч гэсэн бас ухаантай дуурайх хэрэгтэй л дээ. Хэрвээ чи дэлгэцэн дээр хэн нэгний толгойг тасалж, хөөрхөн бүсгүйн хормой доогуур хоёр буу шургуулсан бол өөрийгөө Тарантино гэж бодох хэрэггүй. Кино гэдэг чинь чөтгөр алгад, утга санаатай байх ёстой юм. Ямар нэг киноны маань дараа надаас ноён Тарантино та киногоороо юу хэлэхийг хүссэн юм гэж байнга асуудаг л даа.
-Би ч бас энэ асуултыг тавимаар байна.
-Би цуст боевик үзүүлэхийг хүсдэг. Нүд салгамааргүй, хэрцгий, бас маш утга санаа бүхий гэхдээ хатуу хэллэгтэй харилцан яриа. Цааш нь үзэгчид өөрөө л шийднэ, кинотеатрт орж миний киног үзэх үү эсвэл гараа саваад үл тоомсорлон үлдэх үү гэдгээ. Хоёулаа ингээд яриагаа дуусгая. Миний нойр хүрч байна.
-За тэгье дээ. Манай кино урлагтай та төдийлөн сайн танил биш байх л даа. Танд таалагддаг найруулагч бий юу?
-Байлгүй яахав. Тарковский. Би Оросын кино урлагтай ойр танилцахыг маш их хүсдэг л дээ. Гэхдээ Москвад очих үед надад ингэх зав ерөөсөө гардаггүй юм. Зав багатайг ч хэлэх үү, би Орост очоод хамаг цагаа хоолонд зориулдаг, түрс, блин, улаан загас….би гэртээ байхдаа долоо хоногийн турш иддэг зүйлээ, Орост очоод нэг өдрийн дотор иддэг гээд бод доо. Ингээд урлагтай ойр танилцах зав гардаггүй юм. Хоол их идэхээр идэвхи буурдаг шүү дээ.
-Сүүлчийн асуулт. Таны шинэ кинонд бас л бөөн цус байх болов уу?
-Та юу хүсээд байгаа юм. Гүзээлзгэний чанамал үзмээр байна уу? Тэгэхээр чинь би, би биш болно шүү дээ. Хэрвээ өөртөө ямар нэгэн төрх үүсгэсэн л бол тэрэндээ зохицох ёстой.