Бичлэгийн тоо 497
Байдаг нь байхгvйн зовлон ойлгодоггvй, байхгvй нь байгаагийн зовлонг ойлгодоггvй
орчлон юмсанж. Би эхнэртэй, эрэвгэр бяцхан охинтой жирийн л нэгэн. Амьдралынхаа
ачаа хєсгийг хоёр бяцхан амьтандаа vvрvvлээд юу хийх вэ гэж бодоод сохор улаан
зоосны тєлєє цаг нарыг умартан, тэрэгний морь шиг л зvтгэдэг
байлаа.
Зvрхний минь угт, миний амьдралын хамгийн нандин эрдэнэс болох хайрт эхнэр, охин хоёр минь явдаг болохоор илvv харж билvv долоож байсангvй. Yнэхээр би бусдын тухай бодох эрхийг ч єєртєє олгоогvй, хайр дурлалын боол байсан юм. Гэвч амьдрал чинь єєрєєсєє гав гинж шиг хvлж хаячихаад, бах нь ханасан юм шиг орхиод явчихдаг эд байх шив. Эхнэр минь, миний насан туршдаа хайрлахаа амласан лусын дагина минь, охин бид хоёроо орхиод хорвоогоос халилаа. Яг энэ дээ. Амьдралыг би vзэн ядаж, надад ирсэн энэхvv гай гачланг бие сэтгэлээрээ туулна гэдэг зvvдэнд ч багтамгvй аймшиг байсан юм. “Охиноо битгий ээжгvй єсгєєрэй” гэж бие нь муу байхдаа гарыг минь атган захисан эхнэрийнхээ vгэнд гомдох ч шиг. Тийм их цэнгэлийг амсуулчихаад хоромхон зуурт булаан авсан орчлонд ч гомдох шиг.
Гэгээн хайр сэтгэл минь бидний амьдралын гэрэл, гал хоёрыг асааж охин vр хайрласан билээ. Бид олон жил vерхсэнгvй шууд л гэрлэж, бидэн хоёрын гэсэн бvхэн чухам энэ гэрлэлтээс л эхлэв. Бєєн шуугиан намдаж, охин маань унтсаны дараа бид хоёр галын єрєєндєє орж хаалгаа аяархан хаагаад шивнэн ярилцах дуртай байв. Хэн хэнд маань энэ бvхэн хэвшиж тогтсон заншил болчихсон болохоор хэчнээн их ядарсан ч ядарснаа хэлэх л гэж бид хаалгаа хаан суудаг болчихож. Єдєржин уулзаагvй болохоор хань минь их л хєєр болон яриа дэлгэж, заримдаа євєр дээр минь сууж эрхэлнэ. Заримдаа бид бvр тэндээ хайр дурлалын цэнгэлийг амсдаг байв. Тvvний эмзэгхэн зєєлєн арьс, турьхан гар, жижигхэн ч гэсэн халуун чанга мээм. Дээр чинь гарчих уу гэж ичингvй асуухад нь тvvний нvд рvv харахад ямар хєєрхєн гээч. Бvр ичиж орхино. Би дуугvй нvдээ анин толгой дохино, заримдаа инээд хvрч тvvнийгээ харж єхєєрдмєєр бодогдоно. Ганцхан минийх шvv дээ гэж бодох тусам сэрэл улам асдаг болохоор би тvvнийгээ “ миний“ гэж єхєєрдєн нэрлэдэг байсан юм. Бvх юм нь, нvднvvд нь хvртэл жижигхэн болохоор заримдаа “минни ч “ гэж дуудна. Бид биесээ хайрлах тусам улам л ихээр дурлан тэмvvлдэг байв. Ямар сайндаа “минни” минь “би их шуналтай байх аа” гэж байх вэ дээ. Миннигийн дэндvv их хайр л том гэж охин бид хоёр шоглон зэрэг хэлэхэд тэр жижигхэн хуруугаа дохин “дэмий шvv та хоёр” гээд инээмсэглэдэг байж билээ.
Манайхаар дандаа орж гарч, бидний амьдралын нэгээхэн хэсэг болсон хvн бол миннигийн найз Хишгээ билээ. Ар гэрийнхээ амьдралаас болж сургуульгvй, мэргэжилгvй болсон болохоор энд тэнд ойр зуур ажил хийдэг Хишгээ гэгч бvсгvй, миний бас нэгэн эхнэр шиг л энийг ємс, тэрийгээ ч тосло, тэг, ингэ гэдэг байв. Амьдрал vзэж, бvсгvй хvн болоогvй болохоороо бид хоёрт заримдаа охин шиг минь л эрхэлж, хар бор амьдралд єссєн болохоороо заримдаа эгчийн зєвлєгєє єгнє єє. Би Хишгээг найзуудтайгаа танилцуулахад тэр бvгдийг нь голчихсон. Одоо яая гэх вэ. Хишгээ нэг єглєє манайд хоночихоод гарахдаа Миннид “Та хоёр хvн унтуулсангvй, гэхдээ янзтай” гэж хэлээд инээж байхыг нь би сонсчихоод санаа зовсон гэдэг жигтэйхэн.
Хишгээг гарсны дараа би унтлагын єрєєнд орвол эхнэр маань гиюvрэн суучихаад санаа алдав. Тэрхvv хvнд хэцvv санаа алдалтыг би энэ насандаа мартахгvй боловч тэрхэн vед Хишгээдээ л санаа нь зовж дээ гэдгээс єєр юу ч бодож чадаагvй юм. Тэр єдрєєс хойш яг л сарын дараа эхнэр маань зургаахан настай охин, орчлон хорвоог орхин одохдоо /надаас тас нуучихсан/ цусны євчнєє охинд минь удамшчихаагvй байгаа гэж асуусан. Тvvнчлэн, охиноо битгий ээжгvй єсгєєрэй гэснээс єєр vг хэлээгvй. Надад єєр юу хэлэх байсныг би мэдэхгvй ч тvvний минь амьдрал бидний баяр хєєр ийнхvv эцэс болсонд vхтлээ харамссансан…
Уй гашуу маань жаахан сэвэрч, охин бид хоёр Хишгээгийн сайхан сэтгэл, халамж хоёрт найдсан хорвоогийн эзгvй єдрvvд vргэлжилсээр. Нэг єглєє би охиноо цэцэрлэгт єгчихєєд мартсан бичиг сэлтээ авахаар гэртээ ирлээ. Хишгээгийнх манайхаас холгvй тул єглєє бидэнд хоол хийж єгєхєєр ирчихээд бид хоёрыг гарсны дараа явдаг байв. Намайг гэртээ ороход Хишгээ гарах гэж байснаа надтай ярилцах зvйл байна гэв. Хэдийгээр хань ижил минь єнгєрєєд жил гаран болсон боловч эмэгтэй хvний тухай бодол надад ер тєрж байсангvй. Гэтэл Хишгээ учир мадаггvй ихэр татан уйллаа. Тvvнийг уйлахад хацрыг нь даган урсах нулимс горхи мэт урсан гараад, улаан уруул нь ємєлзєн ахуйд чухам хайрлах энэрэхийн сэтгэл бvх биеийг минь дэвтээх шиг болов. Энэ нулимс юун тухай єгvvлснийг би тэрхэн агшинд мэдрээгvй ч тvvнийг тэврэн аргадав. Хишгээ уйлсаар л. Ер бусын дулаахан тунгалаг нvднээс нь урсан гарах нулимсных нь томыг яана. Яая даа.
Би vнслээ. Эхлээд дух, тэгээд хацрыг нь. Хишгээг энгэртээ наан зогсоход зvрхнийх нь хvчтэй цохилт, зєєлхєн мээм, халуун амьсгалыг нь мэдэрлээ. Би уруул дээр нь vнссэн. Тэр намайг хариу vнсэж байв. Єд шиг зєєлхєн шаргал vсийг нь илбэхэд би юу хийх гэж буйгаа сайн мэдэж байсан хэдий ч татгалзаж чадалгvй тийм ээ, чадалгvй би цамцных нь товчийг тайллаа. Тэр ч бас минийхийг. Би дуулгавартай зарц шиг болж, юу ч туршихад хэрэгсэлтэйгээ бэлэн болжээ. Юутай ч дурлалын тоглоом эхэллээ. Хєхний даруулгыг нь мултлан хєсєр шидлээ. Бvдэг гиншилтийнх нь цаанаас тvрэн оргилсон шатам халуун цээж, зєєлхєн алга. Тэр минь миний улирч єнгєрсєн амьдралаас намайг урин дуудсан нойтон хайр байлаа. Эхнэрийн минь найз, юу ч мэдэхгvй охин амьтан гэдгийг би мэдэж байсаан байсан. Оюун бодол минь хvлээн авагчийн долгион дээр суваг хайх мэт шуугиж байв. Умдаг нь ил гарахад vс нь гялалзан, гуяыг нь атгахад тvvний хоорондуур тарчилган жаргаагч хvслийн бал амтлагдана. Хэлvvг нь уруулаараа шvргэн таалахад тэрбээр “би охин байгаа” гэж хэлэв. Тэр харц миний єєдєєс ичингvйрэн хэлсэн vгний дараах тэр харц эгээ л миний бяцхан “Mинни”-г санагдуулж байв аа… Нарийн бэлхvvс, том мээм, єгзєг хонго, урт vс, бусад бvх зvйлийг нь харьцуулан санахын хар санаа, шунаг хvсэл хайр, ер бvгдээрээ хvслийн мянган утсан дээр нэг нэгэн хэмээр хєг орно.
Гэтэл тэр vнэхээр их євдєж байгаагаа мэдvvлэхгvйн тулд шvд зуув. Олон хvнтэй орооцолдож яваагvйн дээр “минийхээс“ хойш нэг ч эмэгтэйд ойртоогvйн бэрх намайг сандаргаж эхэллээ. Ганцхан євтгєх. Тэр минь миний мєрєн дээр єєрєє хєлєє тавьж зориглох эгшинд би хvчлэн зvтгvvллээ. Ай миний тачаангуй охин тэнгэр. Норсон хєндvvр биеийнх нь гоо сайхныг хvслийн улаан тэнгэрт даатган, цэнгэл таашаалын тэнгист хvч тvрэн сэлж байхдаа би гvн… гvн… гvн дуугарч байснаа мэдэрч байв. Нойтон уруулаас нь зєєлєн хазахад тэр минь “ээжээ” гэж зуун алдаад хайртай, хайртай хэмээн vглэж байв. Раах шиг залгилан би тvvнийг “бvсгvй” хэмээх хаалганы vvдээр татан оруулвай… Тvvнд бvсгvй байх нь сайхан байгааг би мэдэрсэн юм. Тэр минь хэлvvгээ миний умдганд шахаж, намайг чангаас чанга тэврэн єнєєх энхрийн халуун амьсгалаараа “vргэлж ийм их євддєг гэж vv” гэж асуусан юм.
…Бид єнгєрсєн амьдралынхаа талаар бие биестээ ярихгvй ч битvv шаналцгаана. Охин маань “Хишгээ ээж” гэж тvvнийг минь дуудахад жаахан ч атугай зориг орж байлаа. Биднийг хvмvvс янз янзаар л ярьж байсан авч энэ орчлонд бас нэгэн бvсгvйг минийх гэж ємчлєн явах эрхтэй хvн болсондоо би гутарч зовоогvй юм.
Харин vл тайлагдах ертєнцийн учрыг vл ухаарна. Бидний уулзалдсан, учирсан, хоног сарын уртыг хамт туулсан мєч бvрийг, бидний танилууд тулган асууж хэрэгт дурлана. Хэл амтайгаа ороон хачирлаж, давсалцгаана. Зарим нь бvр намайг нууц амрагтайгаа нийлж эхнэрээ хороосон гэж ч ярина. Намайг ганцаардан шаналж байхад єрєвдєх гэж, зовлонгоо сэврээн хань ижлээ сонгоход тавлан гоочлох гэж заяасан уу гэмээр ч нєхєд тааралдав.
Нэгэн орой Хишгээ бид хоёр охиноо унтуулчихаад санамсаргvй галын єрєєнд орж хууч дэлгэв. Анх Хишгээ надад хайртай байж. Yvнийг миний бяцхан “Мini“ мэдэлгvй надтай суух болсноо тvvнд хэлсэн аж. Хишгээ тvvний євчний тухай мэддэг байсан болохоор найзыгаа жаргуулахаар шийдэж ам vл нээжээ. Хожим нь Mini ч мэджээ. Хишгээ минь гэмшин уйлахдаа “ … би тvvний vхэхийг хvлээж байсан юм уу” гэж эмгэнэсэн юмсанж. Юутай ч бид хоёрыг хувь тавилан учруулсан гэж намайг хэлэхэд галын єрєєний хаалга аяархан хаагдлаа. Яг л миний бяцхан Mini ярьж дуусаад инээмсэглэн гарахдаа зєєлхєн хаадаг шиг. Хаалга єєрєє хаагдлаа.
Зvрхний минь угт, миний амьдралын хамгийн нандин эрдэнэс болох хайрт эхнэр, охин хоёр минь явдаг болохоор илvv харж билvv долоож байсангvй. Yнэхээр би бусдын тухай бодох эрхийг ч єєртєє олгоогvй, хайр дурлалын боол байсан юм. Гэвч амьдрал чинь єєрєєсєє гав гинж шиг хvлж хаячихаад, бах нь ханасан юм шиг орхиод явчихдаг эд байх шив. Эхнэр минь, миний насан туршдаа хайрлахаа амласан лусын дагина минь, охин бид хоёроо орхиод хорвоогоос халилаа. Яг энэ дээ. Амьдралыг би vзэн ядаж, надад ирсэн энэхvv гай гачланг бие сэтгэлээрээ туулна гэдэг зvvдэнд ч багтамгvй аймшиг байсан юм. “Охиноо битгий ээжгvй єсгєєрэй” гэж бие нь муу байхдаа гарыг минь атган захисан эхнэрийнхээ vгэнд гомдох ч шиг. Тийм их цэнгэлийг амсуулчихаад хоромхон зуурт булаан авсан орчлонд ч гомдох шиг.
Гэгээн хайр сэтгэл минь бидний амьдралын гэрэл, гал хоёрыг асааж охин vр хайрласан билээ. Бид олон жил vерхсэнгvй шууд л гэрлэж, бидэн хоёрын гэсэн бvхэн чухам энэ гэрлэлтээс л эхлэв. Бєєн шуугиан намдаж, охин маань унтсаны дараа бид хоёр галын єрєєндєє орж хаалгаа аяархан хаагаад шивнэн ярилцах дуртай байв. Хэн хэнд маань энэ бvхэн хэвшиж тогтсон заншил болчихсон болохоор хэчнээн их ядарсан ч ядарснаа хэлэх л гэж бид хаалгаа хаан суудаг болчихож. Єдєржин уулзаагvй болохоор хань минь их л хєєр болон яриа дэлгэж, заримдаа євєр дээр минь сууж эрхэлнэ. Заримдаа бид бvр тэндээ хайр дурлалын цэнгэлийг амсдаг байв. Тvvний эмзэгхэн зєєлєн арьс, турьхан гар, жижигхэн ч гэсэн халуун чанга мээм. Дээр чинь гарчих уу гэж ичингvй асуухад нь тvvний нvд рvv харахад ямар хєєрхєн гээч. Бvр ичиж орхино. Би дуугvй нvдээ анин толгой дохино, заримдаа инээд хvрч тvvнийгээ харж єхєєрдмєєр бодогдоно. Ганцхан минийх шvv дээ гэж бодох тусам сэрэл улам асдаг болохоор би тvvнийгээ “ миний“ гэж єхєєрдєн нэрлэдэг байсан юм. Бvх юм нь, нvднvvд нь хvртэл жижигхэн болохоор заримдаа “минни ч “ гэж дуудна. Бид биесээ хайрлах тусам улам л ихээр дурлан тэмvvлдэг байв. Ямар сайндаа “минни” минь “би их шуналтай байх аа” гэж байх вэ дээ. Миннигийн дэндvv их хайр л том гэж охин бид хоёр шоглон зэрэг хэлэхэд тэр жижигхэн хуруугаа дохин “дэмий шvv та хоёр” гээд инээмсэглэдэг байж билээ.
Манайхаар дандаа орж гарч, бидний амьдралын нэгээхэн хэсэг болсон хvн бол миннигийн найз Хишгээ билээ. Ар гэрийнхээ амьдралаас болж сургуульгvй, мэргэжилгvй болсон болохоор энд тэнд ойр зуур ажил хийдэг Хишгээ гэгч бvсгvй, миний бас нэгэн эхнэр шиг л энийг ємс, тэрийгээ ч тосло, тэг, ингэ гэдэг байв. Амьдрал vзэж, бvсгvй хvн болоогvй болохоороо бид хоёрт заримдаа охин шиг минь л эрхэлж, хар бор амьдралд єссєн болохоороо заримдаа эгчийн зєвлєгєє єгнє єє. Би Хишгээг найзуудтайгаа танилцуулахад тэр бvгдийг нь голчихсон. Одоо яая гэх вэ. Хишгээ нэг єглєє манайд хоночихоод гарахдаа Миннид “Та хоёр хvн унтуулсангvй, гэхдээ янзтай” гэж хэлээд инээж байхыг нь би сонсчихоод санаа зовсон гэдэг жигтэйхэн.
Хишгээг гарсны дараа би унтлагын єрєєнд орвол эхнэр маань гиюvрэн суучихаад санаа алдав. Тэрхvv хvнд хэцvv санаа алдалтыг би энэ насандаа мартахгvй боловч тэрхэн vед Хишгээдээ л санаа нь зовж дээ гэдгээс єєр юу ч бодож чадаагvй юм. Тэр єдрєєс хойш яг л сарын дараа эхнэр маань зургаахан настай охин, орчлон хорвоог орхин одохдоо /надаас тас нуучихсан/ цусны євчнєє охинд минь удамшчихаагvй байгаа гэж асуусан. Тvvнчлэн, охиноо битгий ээжгvй єсгєєрэй гэснээс єєр vг хэлээгvй. Надад єєр юу хэлэх байсныг би мэдэхгvй ч тvvний минь амьдрал бидний баяр хєєр ийнхvv эцэс болсонд vхтлээ харамссансан…
Уй гашуу маань жаахан сэвэрч, охин бид хоёр Хишгээгийн сайхан сэтгэл, халамж хоёрт найдсан хорвоогийн эзгvй єдрvvд vргэлжилсээр. Нэг єглєє би охиноо цэцэрлэгт єгчихєєд мартсан бичиг сэлтээ авахаар гэртээ ирлээ. Хишгээгийнх манайхаас холгvй тул єглєє бидэнд хоол хийж єгєхєєр ирчихээд бид хоёрыг гарсны дараа явдаг байв. Намайг гэртээ ороход Хишгээ гарах гэж байснаа надтай ярилцах зvйл байна гэв. Хэдийгээр хань ижил минь єнгєрєєд жил гаран болсон боловч эмэгтэй хvний тухай бодол надад ер тєрж байсангvй. Гэтэл Хишгээ учир мадаггvй ихэр татан уйллаа. Тvvнийг уйлахад хацрыг нь даган урсах нулимс горхи мэт урсан гараад, улаан уруул нь ємєлзєн ахуйд чухам хайрлах энэрэхийн сэтгэл бvх биеийг минь дэвтээх шиг болов. Энэ нулимс юун тухай єгvvлснийг би тэрхэн агшинд мэдрээгvй ч тvvнийг тэврэн аргадав. Хишгээ уйлсаар л. Ер бусын дулаахан тунгалаг нvднээс нь урсан гарах нулимсных нь томыг яана. Яая даа.
Би vнслээ. Эхлээд дух, тэгээд хацрыг нь. Хишгээг энгэртээ наан зогсоход зvрхнийх нь хvчтэй цохилт, зєєлхєн мээм, халуун амьсгалыг нь мэдэрлээ. Би уруул дээр нь vнссэн. Тэр намайг хариу vнсэж байв. Єд шиг зєєлхєн шаргал vсийг нь илбэхэд би юу хийх гэж буйгаа сайн мэдэж байсан хэдий ч татгалзаж чадалгvй тийм ээ, чадалгvй би цамцных нь товчийг тайллаа. Тэр ч бас минийхийг. Би дуулгавартай зарц шиг болж, юу ч туршихад хэрэгсэлтэйгээ бэлэн болжээ. Юутай ч дурлалын тоглоом эхэллээ. Хєхний даруулгыг нь мултлан хєсєр шидлээ. Бvдэг гиншилтийнх нь цаанаас тvрэн оргилсон шатам халуун цээж, зєєлхєн алга. Тэр минь миний улирч єнгєрсєн амьдралаас намайг урин дуудсан нойтон хайр байлаа. Эхнэрийн минь найз, юу ч мэдэхгvй охин амьтан гэдгийг би мэдэж байсаан байсан. Оюун бодол минь хvлээн авагчийн долгион дээр суваг хайх мэт шуугиж байв. Умдаг нь ил гарахад vс нь гялалзан, гуяыг нь атгахад тvvний хоорондуур тарчилган жаргаагч хvслийн бал амтлагдана. Хэлvvг нь уруулаараа шvргэн таалахад тэрбээр “би охин байгаа” гэж хэлэв. Тэр харц миний єєдєєс ичингvйрэн хэлсэн vгний дараах тэр харц эгээ л миний бяцхан “Mинни”-г санагдуулж байв аа… Нарийн бэлхvvс, том мээм, єгзєг хонго, урт vс, бусад бvх зvйлийг нь харьцуулан санахын хар санаа, шунаг хvсэл хайр, ер бvгдээрээ хvслийн мянган утсан дээр нэг нэгэн хэмээр хєг орно.
Гэтэл тэр vнэхээр их євдєж байгаагаа мэдvvлэхгvйн тулд шvд зуув. Олон хvнтэй орооцолдож яваагvйн дээр “минийхээс“ хойш нэг ч эмэгтэйд ойртоогvйн бэрх намайг сандаргаж эхэллээ. Ганцхан євтгєх. Тэр минь миний мєрєн дээр єєрєє хєлєє тавьж зориглох эгшинд би хvчлэн зvтгvvллээ. Ай миний тачаангуй охин тэнгэр. Норсон хєндvvр биеийнх нь гоо сайхныг хvслийн улаан тэнгэрт даатган, цэнгэл таашаалын тэнгист хvч тvрэн сэлж байхдаа би гvн… гvн… гvн дуугарч байснаа мэдэрч байв. Нойтон уруулаас нь зєєлєн хазахад тэр минь “ээжээ” гэж зуун алдаад хайртай, хайртай хэмээн vглэж байв. Раах шиг залгилан би тvvнийг “бvсгvй” хэмээх хаалганы vvдээр татан оруулвай… Тvvнд бvсгvй байх нь сайхан байгааг би мэдэрсэн юм. Тэр минь хэлvvгээ миний умдганд шахаж, намайг чангаас чанга тэврэн єнєєх энхрийн халуун амьсгалаараа “vргэлж ийм их євддєг гэж vv” гэж асуусан юм.
…Бид єнгєрсєн амьдралынхаа талаар бие биестээ ярихгvй ч битvv шаналцгаана. Охин маань “Хишгээ ээж” гэж тvvнийг минь дуудахад жаахан ч атугай зориг орж байлаа. Биднийг хvмvvс янз янзаар л ярьж байсан авч энэ орчлонд бас нэгэн бvсгvйг минийх гэж ємчлєн явах эрхтэй хvн болсондоо би гутарч зовоогvй юм.
Харин vл тайлагдах ертєнцийн учрыг vл ухаарна. Бидний уулзалдсан, учирсан, хоног сарын уртыг хамт туулсан мєч бvрийг, бидний танилууд тулган асууж хэрэгт дурлана. Хэл амтайгаа ороон хачирлаж, давсалцгаана. Зарим нь бvр намайг нууц амрагтайгаа нийлж эхнэрээ хороосон гэж ч ярина. Намайг ганцаардан шаналж байхад єрєвдєх гэж, зовлонгоо сэврээн хань ижлээ сонгоход тавлан гоочлох гэж заяасан уу гэмээр ч нєхєд тааралдав.
Нэгэн орой Хишгээ бид хоёр охиноо унтуулчихаад санамсаргvй галын єрєєнд орж хууч дэлгэв. Анх Хишгээ надад хайртай байж. Yvнийг миний бяцхан “Мini“ мэдэлгvй надтай суух болсноо тvvнд хэлсэн аж. Хишгээ тvvний євчний тухай мэддэг байсан болохоор найзыгаа жаргуулахаар шийдэж ам vл нээжээ. Хожим нь Mini ч мэджээ. Хишгээ минь гэмшин уйлахдаа “ … би тvvний vхэхийг хvлээж байсан юм уу” гэж эмгэнэсэн юмсанж. Юутай ч бид хоёрыг хувь тавилан учруулсан гэж намайг хэлэхэд галын єрєєний хаалга аяархан хаагдлаа. Яг л миний бяцхан Mini ярьж дуусаад инээмсэглэн гарахдаа зєєлхєн хаадаг шиг. Хаалга єєрєє хаагдлаа.
- Холбоотой бичлэг :
- http://www.mglclub.com/457174/3b6/trackback
