ӨЧИЛ

Цасан далайд өвч хучигдсан их тайгын дээд тагт, гичий чонын үүр ноохойн ойролцоо өвгөн Баавай цан хүүрэгт дарагдан галзуу улаанаа нэрэн ядарсан биеэ түр ч болохнээ амраан суувай. Түүнээс холгүйхэн цас малтан хөвд өвс үмхлэн байх тоомсог хээр морь нь мөн л эзэн шигээ цан хүүрэгт дарагдан үл ялиг шилгээх бүрт хөлдүү гөлөм тар няр хийн дөрөөтэйгөө хавирахаас өөр чимээгүй байлаа.

Өвгөнөөс холгүйхэн саяхан овоолсон бөөн бөөн хад чулуун багашаархан овоо харлан байх нь Баавай өвгөний хийсэн ажил болох нь илт, эргэн тойронд нь гутлын улаар чийрэлсэн байв. Түүний зүг Баавай гунигтайхан ширтэн сэтгэлийн гүнд ийнхүү хүүрнэв.

-Хээрийн боохой чи хэдий заль мэх төгс боловч хүн хэмээх хохимой толгойтон чамаас илүү ухаантай байж, амьдралын төлөө чамтай өрсөлдөн ялан дийлсэн нь ганц өнөөдрийнх биш. Сүлд чинь эргэдэг бол өвгөн намайг өршөөн үзээрэй. Хүмүүн хэмээх бид амь зуулгаа авч үлдэхийн тулд хөөрүү хөвсөргөн тэр хэдэн залуусын балгаар чамд хор хөнөөл учруулсан ч амар тайван амьдрах гэсэн өөр олон айл өрхийн төлөө чамайг намнахаас ондоо зам үлдээгүй. Тэр намнагч нь надаас өөр хүн байгаагүйд өршөөж хайрла.

Хангайн их хишгийг насаараа шахам хүртлээ. Одоо хөндий төмөр үүрч, амьтны амь таслах нүгэлт цаг минь чамаар дууслаа. Чухам үүний тулд, хөвчийн хийморьлог чамайг хөөрүү сагсуучуудын бах тав болгохгүйн тулд, хээрийн амьтасд сэг зэм болгон зулгаалгахгүйн тулд, дээлнийхээ өнгийг урагдтал, хөгшин ясаа цайтал хад чулууг зөөн түүн чамд бунх босгов. Чамайг энд ийнхүү амгалан нойрсож, сүнс чинь тэнгэрт одсоныг надаас өөр хэн ч үл мэдэх болно. Өш хонзонгоо авахдаа чи ядарсан зүдэрсэн хэнийг ч хохироож байгаагүйд чинь тэдний өмнөөс чамд бунх босгов. Өвгөн бие минь чиний араас тэнгэрт одохын цагт бурхны өмнө буруугүй гэдгийг хөвчийн энэ уулс тайга, их ой гэрчлэх болно. Одоо ингээд гэртээ дөхье. Ахиад чамайг хэн ч зовоож шаналгахгүй боллоо. Бурхан өршөөг гэж наманчлаад өвдгөө тулан арайхийн л өндийж бунхны зүг сүүлчийн удаа хараад мориндоо мордлоо.

Өвгөнийг уулын бэлд бууж, газрын бартаанаас гарсны дараа хүслээр нь болсон мэт том том ширхэгтэй цас малгайлан орж эхлэв. Баавайн сэтгэлд, үүлнээс дээш, нүдэнд үл харагдах уулын оргилын дорхон нэгэн бунх мөнхрөн үлдлээ.

Төгсөв. 2010.06.13.

http://munkhsod.blog.banjig.net/