Бичлэгийн тоо 497
Гар утас жингэнэ дуугарч мэссэж ирэх чимээнээр Соёлоо нойрноосоо сэрлээ. Цаг өглөөний найм өнгөрч байгаа ч гэсэн зуны өглөөний нар аль хэдийн гэрээр нэг тусчихсан байлаа. Утсаа нээвэл Төгөлдөрөөс мэссэж ирсэн байлаа. “Сайн уу, миний найз сайхан амарсан уу.
Өдөр хамт хооллох уу, эсвэл ажил тараад паркаар зугаалах уу, чи сэрээд хариу бичээрэй” гэж бичсэн зурвасыг уншаад инээмсэглэн хариу бичлээ. Тэгээд эртхэн босч хамаг хувцасаа угааж гарав. Маргааш бямба гариг болохоор тэр хоёр Соёлоогийн зусланруу хамтдаа явья гэж өчигдөр Төгөлдөр шалсаар байгаад зөвшөөрүүлсэн билээ. Ойрд парк орсон биш дээ, хэдийгээр бусад орны парктай зүйрлэшгүй нь үнэн боловч, хайртай хүнтэйгээ жижигхэн цөөрөм дотор ёроолоор нь ус шүүрсэн завиар зугаалсан ч сайхан шүү дээ. Тэгээд ч ирэх жилээс хаагдана гэсэн юм чинь хоёулаа жаахан хүүхэд шиг тоглоод авахад буруудах зүйл юу байхав дээ.
Соёлоо гэртээ сайхан хоол хийгээд Төгөлдөрийг урихаар шийдэв, арван хоёр цаг дөхүүлээд огт мэдээгүй байхад нь ирж хоол ид гэж утасдая, лав их баярлах байх хэмээн бодоод шаламгай гэгч нь гэрээ цэвэрлэж эхэллээ. Арван нэгэн цаг аль хэдийнэ өнгөрч Соёлоо гэрээ цэвэрлэж дуусаад, хормогчоо шүүрэн авч өмсөөд гал тогоо руугаа хоолоо хийхээр оров. За байз ямар хоол хийж өгөх вэ, юутай ч өөрийнхөө хамгийн амттай хийдэг чинжүүтэй салатаа эхлээд хийчихэе. Дуртай хөгжмөө сонсоод л хайртай хүндээ хоол хийгээд л сууж байхад үнэхээр жаргалтай байдаг юм байна даа. Дандаа ингээд л Төгөлдөртөө хоол хийгээд л сууж байдаг бол ямар гоё вэ гэж сэтгэлд бодогдох шиг. Ер нь одоо нас биед хүрчихлээ хайртай хүнтэйгээ дандаа хамтдаа байж, хоёулаа хүүхдээ хөтлөөд хамт байвал хичнээн сайхан бэ гэж Соёлоод бодогдон, ёстой жинхэнэ өөрийнхөө амьдралыг зохиомоор санагдлаа.
Дийд дийд хэмээн гар утсны хонх нөгөө өрөөнөөс жингэнэлээ. Төгөлдөрийг юм болуу хэмээн яаран гүйж очоод утсаа хартал өөр дугаар. Сайн уу чи Соёлоо юу гэх намуухан бөгөөд гунигтай хоолойтой эмэгтэй хүн асуулаа, тиймээ би байна. . . Соёлоо утсаа тавиад орон дээрээ сууж хормогчоо тайлан хажуудаа тавьлаа. Одоо хоол хийх хэрэггүй боллоо, орой парк явах ч хэрэггүй. Орой долоон цагаас Уянгаатай уулзана . . . Юутай ч Төгөлдөрт энэ тухайгаа хэлэхгүй байя, уулзсаныхаа дараа тайлбарласан нь дээр биз гэж бодоод Төгөлдөрт мэссэж бичлээ. “Төгөлдөрөө найзад нь ажил гарлаа, төлөвлөгөөгөө түр хойшлуулья, би орой чамруу өөрөө залгаж тайлбарланаа. Түр баяртай”
Уянгаа ажил дээрээ тогтож чадахгүй өндөлзсөөр байлаа. Бушуу ажил тараасай. Төгөлдөрийн тэр унаж үхэх гээд байгаа хүүхнийг харах юм сан, надаас юугаар ч илүү байсан Төгөлдөрийг түүнд өгнө л гэж байхгүй хэмээн зэвүүрхэн бодлоо. Яаж ярилцахаа харж байгаад шийдэе дээ, өглөө бол гуниг гутралдаа автсан хүн болж ярьсан, хэрвээ үр дүнгээ өгөхгүй бол хатуухан ярих юм шүү. Олон янзын харилцагчдын учрын олоод ажилладаг юм чинь тэр зэргийн хүүхэн гайгүй байлгүй хэмээн бодоод Уянгаа гарахаар зэхлээ.
Соёлоо зургаан цаг өнгөрөөгөөд Уянгаагийн уулзая хэмээн тогтсон бяцхан кафенд очин хаалгаар орвол хүн цөөтэй байх бөгөөд, хамгийн булангийн ширээнд суусан хүүхнийг Уянгаа байна хэмээн таалаа. Өөдөөс хүрч ирсэн Соёлоог хараад Уянгаа байдаг л нэг жирийн хүүхэн байна даг, Төгөлдөр энүүний юунд нь болсон юм болоо хэмээн гайхшрав. Төгөлдөр Соёлоогийн юуг нь онцгойлоогүй зүгээр л хайртай болчихсон, чин сэтгэлээсээ дурласан гэдгийг Уянгаа ойлгохгүй л байлаа…
Сайн уу намайг Уянгаа гэдэг чи Соёлоо юу хэмээн даруухан мэндлээд хажуудаа суухыг урьлаа. Соёлоог хүйтэн ундаа захиалсаны дараа Уянгаа яриагаа эхэллээ. Чамаас би нэг зүйл гуйх гэж уулзая гэсэн юм аа, бид хоёр чинь эмэгтэй хүмүүс шүү дээ. Төгөлдөр бид хоёр хар багаасаа үерхэж өссөн, би түүнийг миний хайртай хүн амьдралын минь хань гэж итгэж явсан юм. Одоо надад хичнээн хэцүү байгааг чи төсөөлөөч. Би түүндээ маш их хайртай, чи адилхан залуу хүн байна миний зовлонгоор жаргал хийхгүй байх гэж итгэж байна хэмээн Уянгаа учирлан гуйлаа. Нүд нь бүлтгэнэж нулимс гүйлгэсэн бүсгүй өөдөөс нь харан уйлж байгааг хараад Соёлоо санаа зовж, өөрийн эрхгүй тайвшир битгий уйл хэмээн аргадаж гарав. Тэр маань миний амьдрал шүү дээ, бид хоёрын сайхан үерхэлийг битгий ингэж таслаач дээ, нүдэндээ нулимс дуслуулан хэмээн гуйх Уянгаа Соёлоод үерхэлийнхээ бүхий л түүх, гэр бүлийнх нь холбоо бусад дурсамжаа яриж эхлэв.
Соёлоогийн дотор харанхуйлж эхэллээ одоо яг л Уянгаа шиг уйлмаар санадлаа. Би чинь Ханболдоос салаад хоёр жил яаж шаналлаа даа. Тэрийгээ мартаад өөр шигээ бүсгүйг Соёлоо өөрөө уйлуулж, сэтгэл зүрхийг нь шаналгаад явж байж болох уу даа. Төгөлдөрөөс салая дахиж уулзахгүй гээд хэлэх гэхээр дэндүү хайртай болсон өөрөө яах билээ. Төгөлдөртэйгээ уулзахгүй, хамт байхгүй амьдралыг юу ч гэж нэрлэх билээдээ. Гэтэл Төөгөөгөөс салчихвал өөрөө хичнээн их шаналах билээ.
Соёлоогийн өрөвдсөн бас эргэлзсэн царайг хараад Уянгаа дахин дайралт хийхээр шийдлээ. Соёлоо бид хоёр энэ намар хуримаа хийхээр тохирсон юм аа, би бүр даашинзныхаа загварыг нь хүртэл бодож олсон гээч. Бид чинь хамаатан садан, найз нөхөддөө бүгдэд зарлачихсан байсан, би яасан азгүй хүн бэ. Энэ хэдэн хоногт зүрх минь өдөр бүр л хэсэг хэсгээр урагдаж байх шиг болж байна, би олон жил зөвхөн Төгөлдөртөө л үнэнч байсныхаа төлөө ийм байдалд орох учиртай гэж үү хэмээн хэлэхэд Уянгаагийн зүрх үнэхээр хатгуулан өвдлөө. Хэрвээ энэ хүүхэнд Төгөлдөрөө алдчихвал яанаа гэж одоо л жинхнээсээ айж эхэлжээ. Төгөлдөрөөсөө сална гэж бодонгуут Уянгаагийн нулимс дахин асгарч, Соёлоогийн гараас барьж чин зүрхнээсээ гуйлаа. Чи бид хоёрыг орхиоч гуйж байна, би Төгөлдөрөө уучилна. Ганцхан чи .. . Ганцхан чи . . . . . Ганцхан чи л . . .
Соёлоо согтуу юм шиг гуйван дайван гадаа гарлаа. Тэнгэр цэлмэг, нар жаргаагүй байхад яагаад эргэн тойрон харанхуй байгаа юм бэ. Ийм харанхуйд зөрж өнгөрч байгаа хүмүүс яаж замаа олж, яаж ийм харанхуйд зарим нь инээж чадаж байгаа юм бэ. Соёлоо нүүрээ даран замын хажууд сууж мэгшин уйллаа, зүрх нь хагарчих шахан өвдөж байлаа. Сэтгэл өвдсөнд орвол бие минь өвдөхгүй даанч яав даа. Тэгвэл зүрх шимшрэхгүй яасан их амар байх бол, сэтгэл минь битгий намайг ингэж зовоо л доо. Хайртай хүнээ өөрийнхөө гараар түлхээд хаячихлаа. Зүрхээ өөрийнхөө гараар базаж байна, цус шүүрсэн энэ шарх хэзээ ч миний хувьд эдгэхгүй. Өдөр бүр л цус шүүрэн зүрх сэтгэл хөндүүрлэсээр явах болно…
Тиймээ Соёлоо дахин Төгөлдөртэй хэзээ ч уулзахгүй хэмээн Уянгаад амлажээ. . . Угаасаа л би азгүй төржээ, тиймээс Төгөлдөртэй уулзсан минь ч бас миний нэг алдаа байсан. Гэм буруугүй өөртэйгээ ижил бүсгүйн зүрхийг гомдол шаналал дунд орхичоод өөрөө жаргаад явсанаас, азгүй төрсөн өөртөө гомдоод гэмгүй хүний аз жаргалыг буцаагаад өгсөн нь дээр. Тэгэхгүй өөрийгөө бодвол Соёлоо хэзээ ч өөрийгөө уучлахгүй, нэгэн бүсгүйн гомдол шаналалаар аз жаргал олж авсанаас зүрхэндээ шархтай хоцорсон нь дээр.
Соёлоог гарсаны дараа Уянгаа сүүлчийнхээ нулимсыг арчаад толь гарган нүүрээ харлаа. Хэцүү ч гэлээ хэрэг бүтлээ, одоо ийм нүүртэй дээрээ Төгөлдөр дээрээ очиж уулзах хэрэгтэй. Чамдаа би ийм хайртай гэдгээ урьд нь хэзээ ч анзаарч байгаагүй юм байна шүү. Гудамжинд сөхрөн суугаад мэгшин уйлж байгаа Соёлоог хараад, Уянгаа хялалзан харсаар эсрэг зүгрүү нь эргэн зам гарахаар хурдлан алхалж явлаа
Соёлоо гэртээ сайхан хоол хийгээд Төгөлдөрийг урихаар шийдэв, арван хоёр цаг дөхүүлээд огт мэдээгүй байхад нь ирж хоол ид гэж утасдая, лав их баярлах байх хэмээн бодоод шаламгай гэгч нь гэрээ цэвэрлэж эхэллээ. Арван нэгэн цаг аль хэдийнэ өнгөрч Соёлоо гэрээ цэвэрлэж дуусаад, хормогчоо шүүрэн авч өмсөөд гал тогоо руугаа хоолоо хийхээр оров. За байз ямар хоол хийж өгөх вэ, юутай ч өөрийнхөө хамгийн амттай хийдэг чинжүүтэй салатаа эхлээд хийчихэе. Дуртай хөгжмөө сонсоод л хайртай хүндээ хоол хийгээд л сууж байхад үнэхээр жаргалтай байдаг юм байна даа. Дандаа ингээд л Төгөлдөртөө хоол хийгээд л сууж байдаг бол ямар гоё вэ гэж сэтгэлд бодогдох шиг. Ер нь одоо нас биед хүрчихлээ хайртай хүнтэйгээ дандаа хамтдаа байж, хоёулаа хүүхдээ хөтлөөд хамт байвал хичнээн сайхан бэ гэж Соёлоод бодогдон, ёстой жинхэнэ өөрийнхөө амьдралыг зохиомоор санагдлаа.
Дийд дийд хэмээн гар утсны хонх нөгөө өрөөнөөс жингэнэлээ. Төгөлдөрийг юм болуу хэмээн яаран гүйж очоод утсаа хартал өөр дугаар. Сайн уу чи Соёлоо юу гэх намуухан бөгөөд гунигтай хоолойтой эмэгтэй хүн асуулаа, тиймээ би байна. . . Соёлоо утсаа тавиад орон дээрээ сууж хормогчоо тайлан хажуудаа тавьлаа. Одоо хоол хийх хэрэггүй боллоо, орой парк явах ч хэрэггүй. Орой долоон цагаас Уянгаатай уулзана . . . Юутай ч Төгөлдөрт энэ тухайгаа хэлэхгүй байя, уулзсаныхаа дараа тайлбарласан нь дээр биз гэж бодоод Төгөлдөрт мэссэж бичлээ. “Төгөлдөрөө найзад нь ажил гарлаа, төлөвлөгөөгөө түр хойшлуулья, би орой чамруу өөрөө залгаж тайлбарланаа. Түр баяртай”
Уянгаа ажил дээрээ тогтож чадахгүй өндөлзсөөр байлаа. Бушуу ажил тараасай. Төгөлдөрийн тэр унаж үхэх гээд байгаа хүүхнийг харах юм сан, надаас юугаар ч илүү байсан Төгөлдөрийг түүнд өгнө л гэж байхгүй хэмээн зэвүүрхэн бодлоо. Яаж ярилцахаа харж байгаад шийдэе дээ, өглөө бол гуниг гутралдаа автсан хүн болж ярьсан, хэрвээ үр дүнгээ өгөхгүй бол хатуухан ярих юм шүү. Олон янзын харилцагчдын учрын олоод ажилладаг юм чинь тэр зэргийн хүүхэн гайгүй байлгүй хэмээн бодоод Уянгаа гарахаар зэхлээ.
Соёлоо зургаан цаг өнгөрөөгөөд Уянгаагийн уулзая хэмээн тогтсон бяцхан кафенд очин хаалгаар орвол хүн цөөтэй байх бөгөөд, хамгийн булангийн ширээнд суусан хүүхнийг Уянгаа байна хэмээн таалаа. Өөдөөс хүрч ирсэн Соёлоог хараад Уянгаа байдаг л нэг жирийн хүүхэн байна даг, Төгөлдөр энүүний юунд нь болсон юм болоо хэмээн гайхшрав. Төгөлдөр Соёлоогийн юуг нь онцгойлоогүй зүгээр л хайртай болчихсон, чин сэтгэлээсээ дурласан гэдгийг Уянгаа ойлгохгүй л байлаа…
Сайн уу намайг Уянгаа гэдэг чи Соёлоо юу хэмээн даруухан мэндлээд хажуудаа суухыг урьлаа. Соёлоог хүйтэн ундаа захиалсаны дараа Уянгаа яриагаа эхэллээ. Чамаас би нэг зүйл гуйх гэж уулзая гэсэн юм аа, бид хоёр чинь эмэгтэй хүмүүс шүү дээ. Төгөлдөр бид хоёр хар багаасаа үерхэж өссөн, би түүнийг миний хайртай хүн амьдралын минь хань гэж итгэж явсан юм. Одоо надад хичнээн хэцүү байгааг чи төсөөлөөч. Би түүндээ маш их хайртай, чи адилхан залуу хүн байна миний зовлонгоор жаргал хийхгүй байх гэж итгэж байна хэмээн Уянгаа учирлан гуйлаа. Нүд нь бүлтгэнэж нулимс гүйлгэсэн бүсгүй өөдөөс нь харан уйлж байгааг хараад Соёлоо санаа зовж, өөрийн эрхгүй тайвшир битгий уйл хэмээн аргадаж гарав. Тэр маань миний амьдрал шүү дээ, бид хоёрын сайхан үерхэлийг битгий ингэж таслаач дээ, нүдэндээ нулимс дуслуулан хэмээн гуйх Уянгаа Соёлоод үерхэлийнхээ бүхий л түүх, гэр бүлийнх нь холбоо бусад дурсамжаа яриж эхлэв.
Соёлоогийн дотор харанхуйлж эхэллээ одоо яг л Уянгаа шиг уйлмаар санадлаа. Би чинь Ханболдоос салаад хоёр жил яаж шаналлаа даа. Тэрийгээ мартаад өөр шигээ бүсгүйг Соёлоо өөрөө уйлуулж, сэтгэл зүрхийг нь шаналгаад явж байж болох уу даа. Төгөлдөрөөс салая дахиж уулзахгүй гээд хэлэх гэхээр дэндүү хайртай болсон өөрөө яах билээ. Төгөлдөртэйгээ уулзахгүй, хамт байхгүй амьдралыг юу ч гэж нэрлэх билээдээ. Гэтэл Төөгөөгөөс салчихвал өөрөө хичнээн их шаналах билээ.
Соёлоогийн өрөвдсөн бас эргэлзсэн царайг хараад Уянгаа дахин дайралт хийхээр шийдлээ. Соёлоо бид хоёр энэ намар хуримаа хийхээр тохирсон юм аа, би бүр даашинзныхаа загварыг нь хүртэл бодож олсон гээч. Бид чинь хамаатан садан, найз нөхөддөө бүгдэд зарлачихсан байсан, би яасан азгүй хүн бэ. Энэ хэдэн хоногт зүрх минь өдөр бүр л хэсэг хэсгээр урагдаж байх шиг болж байна, би олон жил зөвхөн Төгөлдөртөө л үнэнч байсныхаа төлөө ийм байдалд орох учиртай гэж үү хэмээн хэлэхэд Уянгаагийн зүрх үнэхээр хатгуулан өвдлөө. Хэрвээ энэ хүүхэнд Төгөлдөрөө алдчихвал яанаа гэж одоо л жинхнээсээ айж эхэлжээ. Төгөлдөрөөсөө сална гэж бодонгуут Уянгаагийн нулимс дахин асгарч, Соёлоогийн гараас барьж чин зүрхнээсээ гуйлаа. Чи бид хоёрыг орхиоч гуйж байна, би Төгөлдөрөө уучилна. Ганцхан чи .. . Ганцхан чи . . . . . Ганцхан чи л . . .
Соёлоо согтуу юм шиг гуйван дайван гадаа гарлаа. Тэнгэр цэлмэг, нар жаргаагүй байхад яагаад эргэн тойрон харанхуй байгаа юм бэ. Ийм харанхуйд зөрж өнгөрч байгаа хүмүүс яаж замаа олж, яаж ийм харанхуйд зарим нь инээж чадаж байгаа юм бэ. Соёлоо нүүрээ даран замын хажууд сууж мэгшин уйллаа, зүрх нь хагарчих шахан өвдөж байлаа. Сэтгэл өвдсөнд орвол бие минь өвдөхгүй даанч яав даа. Тэгвэл зүрх шимшрэхгүй яасан их амар байх бол, сэтгэл минь битгий намайг ингэж зовоо л доо. Хайртай хүнээ өөрийнхөө гараар түлхээд хаячихлаа. Зүрхээ өөрийнхөө гараар базаж байна, цус шүүрсэн энэ шарх хэзээ ч миний хувьд эдгэхгүй. Өдөр бүр л цус шүүрэн зүрх сэтгэл хөндүүрлэсээр явах болно…
Тиймээ Соёлоо дахин Төгөлдөртэй хэзээ ч уулзахгүй хэмээн Уянгаад амлажээ. . . Угаасаа л би азгүй төржээ, тиймээс Төгөлдөртэй уулзсан минь ч бас миний нэг алдаа байсан. Гэм буруугүй өөртэйгээ ижил бүсгүйн зүрхийг гомдол шаналал дунд орхичоод өөрөө жаргаад явсанаас, азгүй төрсөн өөртөө гомдоод гэмгүй хүний аз жаргалыг буцаагаад өгсөн нь дээр. Тэгэхгүй өөрийгөө бодвол Соёлоо хэзээ ч өөрийгөө уучлахгүй, нэгэн бүсгүйн гомдол шаналалаар аз жаргал олж авсанаас зүрхэндээ шархтай хоцорсон нь дээр.
Соёлоог гарсаны дараа Уянгаа сүүлчийнхээ нулимсыг арчаад толь гарган нүүрээ харлаа. Хэцүү ч гэлээ хэрэг бүтлээ, одоо ийм нүүртэй дээрээ Төгөлдөр дээрээ очиж уулзах хэрэгтэй. Чамдаа би ийм хайртай гэдгээ урьд нь хэзээ ч анзаарч байгаагүй юм байна шүү. Гудамжинд сөхрөн суугаад мэгшин уйлж байгаа Соёлоог хараад, Уянгаа хялалзан харсаар эсрэг зүгрүү нь эргэн зам гарахаар хурдлан алхалж явлаа