Би нөхөрөө өөрийн болоод гэр бүлийнхээ зүгээс учруулсан дарамт, гаргасан эвгүй авирынхаа талаар бичиж байна. Тэгээд яавал нөхрөө буцааж өөрийн болгох тухай та бүхнээс зөвлөгөө авах гэсэн юмаа. Анх би нөхөртөө сайн болоод, яг сайн болсон эсэхээ одоо ч хэлж мэдэхгүй байнаа, хамт ажилладаг хүүхнүүд нөхөрт маань бас муугүй байсан болохоор ягаад ч юм тэдэнд алдмааргүй санагдаад, хамаг арга залиа гаргаж, би өөрөө гэрлэе гэж гуйж байгаад гэрлэлээ. За тэгээд яахав, гэрлэсний дараа миний болоод, манай гэр бүлийн ааш авир гарч эхэллээ дээ.

Тэр үед гадагшаа сургуульд явахаар бэлтгэж, нууцаар хөөцөлдөж байснаа нөхөртөө ч хэлсэнгүй, явахаасаа 7 хоногийн өмнө хэллээ.

Би явлаа, очоод хагас жилийн дараа гэр бүлийн визээр нөхрөө татлаа, нөхөр маань ажлаа хаяад намайг гээд ирлээ. Энэ үед бас дүүгээ татах гэж байсныгаа ч хэлсэнгүй. Удалгүй нөхөр ирсэнээс хойс 2 сарын дараа дүү охин ирлээ. Нөхөр монголоос авч ирсэн мөнгөөр байр түрсээслэлээ. Байрны гэрээ хийхдээ би өөрийн нэр дээр хийсэн байсан болохоор уур хүрсэн үедээ дүүтэйгээ нийлээд нөхрийгөө хөөж эхэллээ. Хөөрхий минь тэр үед хичнээн хэцүү байсныг одоо л ойлгож байна, гайхаад л, гомдоод явдаг байж  билээ. Тэгсэн хирнээ сар бүрийн байрны таван зуун мянга орчим төгрөгийг төлнө. Тухайн үед дүү эвгүй авир гаргаж, элдэв бусаар нөхрийг минь доромжилно, монголоос ээж утасдаж элдэвэр доромжилно, тэрнийг нөхөр надад хэлнэ, би нөхөртөө биш гэрийнхэндээ итгэнэ.

Сүүлдээ дүү маань нөхрийн хувцас хунар, аяга таваг руу шээдэг боллоо. Ээж маань аавд минь хэрхэн эвгүй ханддаг байсныгаа ч ярьдаг байж. Дүү нөхрийн аяга, таваг, хувцас хунар руу шээхэд нь би за юун сүртэй юм чи, угаагаад хэрэглэхгүй юу гэх мэтээр хэлнэ, тэгээд бүүр чамаас сална гэж айлгах гэж оролддог боллоо. Гэсэн ч тэр айх нь бүү хэл харин ч баярлаж байсан байх.

Тэгээд сүүлдээ бидний авирыг тэвчилгүй, нэг л өдөр яваад өглөө. Уучлаач гэж зөндөө эмайл бичлээ, надтай дахиад холбоо барих гэж оролдсоны хэрэггүй гэсэн эмайлууд ирсээр. Тухайн үедээ эхлээд дахиад хэдэн сар байрны төлбөрөө төлүүлээд авах санаа байсан ч сүүлдээ надад нөхөртэйгөө байх нь илүү санагдаад бүүр олон эмайл бичлээ, тэгээд ч нэмэр болсонгүй.

Гэр бүлийнхээ, бас дуу охиныхоо үгэнд хэт итгэснээс ийм болчихлоо. Сүүлдээ гэрийнхэн маань миний нөхрийг дүү нартай нь хардаж эхэллээ, би ч тэрэнд нь итгэлээ. Үр дүн нь ийм болчихоод сууж байна. Тэр минь надаас 5 жилийн өмнө явад өгсөн, одоо эмайл бичдэг ч хариу байхгүй, утсаар ярих гэхээр дугаараа солиод, ярих аргагүй болсон.

Сүүлдээ дүү минь нөхрийг усанд орж байх үед цүнхнээс нь мөнгө хулгайлдаг боллоо, утсаар нь монгол руу ярина. Тэр үед мэдээж би нөхрөө энэ бүхнийг хэлэхэд нь нөхөртөө итгэсэнгүй, сарын эцэст хаашаа залгасныг нь утасны компанаас баримт авч ирэхэд нь харсан ч гэсэн, дүүгээ өмөөрөөд өнгөрч байлаа.

Мөн хамгийн ичгүүртэй нь дүүгээ ирээд удаагүй байх үеэс бид 2 нөхрөөс тусдаа хоол хийж иддэг боллоо. Тэр минь гайхахын ихээр гайхсан байх. Ийм зүйл байдаг гэж сонсож байсан ч надад тохиолдоно гэж бодсонгүй гэдэг байж билээ.

Мөн би хажууд нь урьд өмнөх эрчүүдийнхээ тухай эрээ цээргүй ярьдаг боллоо. Тэр гайхаад чамайг ийм хүн гэж бодсонгүй гэдэг байж билээ. Тэгэхэд нь яагаад болохгүй гэж хэлнэ. Тэр үед тэр минь тэвчээрт хязгаар байдаг юм шүү гэнэ. Тэгэхээс тэгэх гэсэн шиг надад цэцэг, идэх юм өгдөг гадаад найз залуу бий шүү гэж цаашлуулна.

Заримдаа бүүр өөрөөсөө зиндаа доогуур залуутай гэрлэчихлээ гэж хажууд нь хэлдэг боллоо. Үнэндээ тэр минь удам судар,  ажил төрөл, нийгэмд эзлэх байр сууриараа надаас, манай гэр бүлээс, эрхэлж байсан ажил төрлөөрөө биднээс мэдээж илүү байсан. Намайг гээд японд ирэхэд нь даанч хайрыг нь даасангүй. Дүү минь л надад гай боллоо. Бүүр дүүг Японы сургуульд орох гээд материалаа явуулах мөнгөгүй байхад нь шуудангийн зардал төлж, материалаа бүрдүүлэх, боловсруулахад нь зөндөө тусалсан. Тэгсэн ч гэсэн тухайн үед сургуульд элсэх материал гэдгийг нуугаад хэлээгүй байсан болохоор, муу санаагүй хүн учир гадарлаагүй байх.

Японд ирсэнээс хойш хагас жил орчимын дараа нөхрийн минь авчирсан мөнгө ч дуусах шиг боллоо, тэр үед нь надад итгээд надаас хэдэн төгрөг зээлцээч гэхэд нь ч татгалзлаа. Нөхөр минь үгийн шартай, дайчин хүн юм болохоор дахиад асуусангүй, уул нь би тэр үед хэд хэд гуйлгах санаатай байсан юм.

Энэ бүхний эцэст тэр минь залхаад яваад өглөө, бүүр сүүлдээ хэт залхаад эмайл бичихээ боль гэж шаарддаг боллоо. Тэгээд эцэст нь Монголд эргэж ирээд ч зугатаасан хэвээр, гэрлэлтээ цуцлууллаа.

Ягаад ч юм ядуу, тарчиг өссөн зан минь энэ бүхэнд нөлөөлсөн юм шиг санагдаад байх юм. Биднийг ядарч явахад ах дүү нар маань тусалдаггүй байлаа. Тэгээд бид хэд, манай гэр бүл шүү дээ, хүнд итгэхээ больсон шиг.

Нөхөр маань гадаадаас найз нөхөд нь ирэхэд манай байрыг түрээслүүлж, тэр үедээ бидний гар дээрээ барьж үзээгүй мөнгийг атгуулдаг байлаа.

Даанч бид хайрыг нь даасангүй. Одоо яавал нөхрийгөө буцааж авч болох тухай хүмүүс минь надад зөвлөөч. Бид гэрлэлтээ цуцлуулсан ч гэсэн эргээд нөхөртэйгээ нэг удаа ч болов уулзмаар байна.

Ганцхан жилийн дотор бид хэд хүнээс гарахааргүй авир гаргаж, нөхрөө доромжилсон гэдгээ сайн мэдэж байна, тэр минь ч тэвчихийн дээдээр тэвчсэн. Тэгээд яг нэг жилийн дараа бүх зүйлд цэг тавьлаа гээд Монгол руу ниссэн.

Манай гэр бүлд аав, ах, эрэгтэй дүү гэж байхгүй болохоор бид эр хүнийг хайрлаж сураагүй юм шиг байна. Одоо ингээд бодоход ээж минь ч аавыг минь элдвээр хардаж зовоодог байж. Тэрнийг нь сонссоор байгаад эр хүн бүр ийм гэж боддог болсон бололтой. Одоо бид 4-с нөхөртэй хүн нэг ч байхгүй. Бүгд их сургууль төгссөн ч гайгүйхэн ажил хийж байгаа хүн ч байхгүй.

Ингэхээр яавал нөхрөөсөө уучлал гуйж чадах, яавал нөхрөө буцааж авч болох тухай зөвлөгөө өгч туслаарай хүмүүс минь. Намайг элдвээр доромжилсон ч болноо. Би сайхан үг сонсохгүй гэдгээ ч мэдэж байна.