Заавал ар гэрийн зөвшөөрөл хэрэгтэй гэх болгонд холбоо барьсан. Охиноо дүү нар дээр минь орхичихоод яваад өгсөн. Уг нь өөрөө явсан яваагүй би явуулна, шулам шиг зан гаргаж байгаад ч хамаагүй явуулна гэж бодож байж билээ. Эмчийг энэ чигээрээ явсан бол хагас жил л амьдрах магадлалтай гэхийг нь сонсоод за би удахгүй юм байна хурдхан амьдралыг нь бодуулахгүй бол цэл залуугаараа бэлэвсэрч үлдэх нь, дахиад хүнтэй учирсан ч эхнэрийхээ толгойг залгисан нүгэлтэй амьтан гээд зовоох байхдаа гэж бодож билээ. Анх охиноо төрүүлчихээд хадам аавтайгаа уулзуулах гэж очихдоо нохойгоо уяарай гэж хичнээн захиад ч гуйлтийг минь сонсоогүй ээ. Нохойноос нь цочиж айснаас болоод 2 хөх минь тэнэ болтлоо хавдаад хариж байсан. Аргагүйн эрхэнд нэгийг нь хагалуулаад нэгийг нь хүүхдээ хөхөөрөө өсгөнө гэж уйлж байж хагалуулалгүй үлдэж билээ. Тэр хагалуулаагүй үлдсэн хөхнөөс хавдар үүсч биеэр тарсанг аав нь ч өөрөө гадарлаж байгаа ч надад юу ч хэлээгүй.

Хамгийн гомдмоор нь шинэ жилээр зорин байж эмчилгээгээ таслан байж харихад тэр минь ирээгүй гээд боддоо. Эрүүл саруул байхад гаргасан ааш авирийг нь бичсэнгүй ээ. Хэн хэндээ л байсан байх гэж бодоод. Би ч гэсэн сайн эхнэр байсан гэж өөрийгөө хэлэхгүй ээ. Нохойноосоо дор үздэг гээд хадмындаа тоотой очдог болсон. (жилд 4 орчим) Сургууль гэж баахан гүйгээд  дараа нь ажил гэж гүйгээд өглөөний цай чанахгүй гарах, оройны хоол оройтох, өдөр байдаг байсоон. Миний өөрөө ажигладаггүй дутагдал ч олон байсан байх.

За өнгөрсөн амьдралаасаа баахан нуршчихлаа. Одоо шийдэх гээд байгаа зүйл маань хариад би яах вэ? Дахиад хамт амьдрах уу салах уу гэдэг болоод байна. Мэдээж өөртэй нь уулзаад ярилцана л даа. Тэгээд салах бодолгүй байвал нь яах вэ гэдэг л байна.

Яагаад хамт амьдраад үздэг юм билүү гэж бодож байгаа вэ гэхээр:

- Өвчнөө давж гарна гэсэн итгэл зорилготой болсон болохоор хүний амьдрал үрэх нь гэж айхгүй болсон.
- Саллаа гэхэд дахиад (охиноо бие даагаад, дахиад хэдэн жил амьд байж чадахаар эдгэрээд ирвэл) ханьтай болвол өнгөрснөөсөө их хичээх нь мэдээж юм чинь энэ нөхөртэйгээ хичээгээд үздэг юм билүү гэж бодоод. Намайг хамгийн их зовж байхад чи ингэсэн тэгсэн гээд гомдол маань тийм ч амархан ор мөргүй алга болохгүй л дээ. Гэхдээ өөр хүн байсан ч  гэсэн бас л миний хажууд байгаагүй шүү дээ гээд бодвол яадаг бол? Эсвэл ингээд л нэг холдсон дээрээ тэр чигээрээ замаа бод гэж хэлэх үү?

Саллаа гэхэд надад амьдрахад хүнд энэ тэр гэсэн юм алга л даа. Өөрийнхөө хүчээр амьдралаа аваад явчихна. Өвчинтэй тэмцсээр байгаад овоо сэтгэлийн тэнхээтэй. Хүчтэй болсон. Өмнөхөөсөө лав л дордохгүй. Та нар юу гэж бодож байна. Надаас ахмад хүмүүс уншвал заавал зав гаргаад санаа бодлоо илэрхийлэхийг бодоорой. Өөрийнхөө туулж амжаагүй амьдралыг та нараасаа сонсох гэсэн юм