37 настай. Надад ямар ч амьдрах сонирхол алга. 2 хүүхдээ бодож л тоос хөдөлгөж явна. Гудамжаар яваа хүмүүсийг харахаас дургүй хүрээд л хоол ч идсэн ямар ч амтгүй яг л давсгүй бантан шиг. Нөхрөө харахаар худлаа инээмэр аядаад л шөнө орондоо орохоороо мөс шиг хүйтэн хүүхэн л байна. Энэ он жилүүдэд би нөхрөөсөө таашаал авч бараг үзээгүй. Хүүхэдтэй болохын өмнө л ганц нэг байсан байх. Нөхөртөө анхнаасаа хайртай ч байгаагүй. Зүгээр л гэр бүлтэй болж тайван амьдрая гэж бодсон. Учир нь нөхрөөсөө өмнө нэг залууд хайртай байсан юм. Харин тэр залуу намайг сайн хүнтэй суугаач гэж хэлсэн. Тэрэнд нь шаралхаад л ерөөсөө ямар ч хамаагүй тэр сайн хүн гэдэгтэй нь очоод суучая гэж бодсон. Би тэр залууг одоо болтол мартаагүй одоо ч хайртай хэвээрээ бас үзэн яддаг. Би яаж ингэж насыг барна гэж бодохоор л үхмээр санагдаад байх юм. Заримдаа нөхрөө өрөвдөхийн өөр сексддэг хүүхэнтэй болоосой гэж ч бодохын. Хүссэн хүсээгүй өөр хүүхэн байдаг байлгүй дээ. Над шиг мөсөн хүүхэнг харж сууна гэж уу байхав. Би нөхрөөсөө саллаа гэхэд надад ямар ч ялгаа алга. 2 хүүхдээ л хохироно. Миний хувьд дахин хүн амьтанд дурлана хайрлана ч гэж уу байхав. Өөр хүн өөр залуутай болоё ч гэж боддоггүй. Надад хэн ч хэрэггүй. Нөхрийгөө намайг хаяад явчихаасай ч гэж боддог заримдаа. Надад үнэндээ юу ч сонирхолгүй санагдаж байна.

Хүмүүс мэдээж сэтгэлээ сэргээ гадуур яв нөхрөө хайрла энэ тэр гэх л байх л даа. Надад тийм сонирхол алга. Бар саваар хэсч заваан архи үнэртэж балиар чанга хөгжим сонсоно гэхээс яс хавтайж байна. Гэртээ найз хүүхнүүдээ авчирч буу халж ярьж сууна гэдэг бол миний хувьд бөөн ядаргаа. Намайг юу аз жаргалтай болгохыг би мэдэхгүй байна. 12 жилийн өмнө би аз жаргалтай өөртөө болон ирээдүйдээ итгэлтэй сайхан бүсгүй байжээ. Одоо харин надад ирээдүй алга. Давсгүй бантангаа залгиад л хорвоог барах юм шиг байна…