Манай нөхөр солонгос руу гэрээгээр яваад 3 жил болоод сая амарч ирээд буцаад хугацаагаа сунгуулаад явсан юмаа. Эхний удаа амарч ирэхдээ бараг 2 жил болж байж ирсийн. Тэгж ирэхдээ яг л урьдын шигээ л бид 2-тоо хорогдоод явж чадахгүй байж байгаад явсан, бид 2 1 охинтой л доо. Би явах үед нь хадмындаа амьдардаг байлаа. Манай хүнийг явсанаас хойш хадмынхан бид 2-т гаргах ааш зан нь арай л өөр болсоор сүүлдээ бүр хамт байхад хэцүү болсон. Тэр болгоныг би нөхөртэй нарийн хэлдэггүй ч ерөнхийд нь хэлдэг л байсан. Бид 2-г өмөөрөх хүн ч гэж алга сүүлдээ нэг сайн муудалцаж аваад би ч хэлье гэснээ хэлээд л охинтойгоо айлын хажуу өрөөнд амьдрах боллоо. Ингээд л дахиад л амрахаар ирэх болж би гэдэг хүн тэсэн ядан хүлээж өдөр хоногийг өнгөрүүлж байтал зүгээр л нэг өдөр бид 2-т ч хэлэлгүй ороод ирсэн. Тэгсэн чинь гэнэт ирэхээр болоод гээд өөрийнхөө ах дүү нараар тосуулчихсан бид 2 юу ч мэдээгүй байхад орж ирж байгаа юм байна.

Ингээд л энд амрах хэдхэн хоногтоо бид 2-тоо бараг цагийг өнгөрөөсөнгүй. Тэр найзтайгаа уулзана. Тэр хамаатныдаа очно… гээд л янз бүрийн шалтгаанаар л гарч яваад орой л орж ирнэ. Би ч энэ байдалд нь уурлаж бид хэрэлдчихсэн байсан юм. Тэгээд явах дөхөж байхад нь аятайхан байлгаж байгаад явуулах юмсан гэж бодож байтал нэг өглөө босоод л цайгаа ч уухгүй гараад явсанаа удсангүй буцаж орж ирсэнээ би өнөөдөр явлаа гэсэн тэр өдөр нь өөрийнх нь явах ёстой өдрөөс 2 хоногийн өмнө байсан юм. Тэгээд л явчихсан. Би ийм өөр болж ийм хөндий байна гэж бодож ч явсангүй. Одоо яваад хэдэн сар болж байна. Би бие холдвол сэтгэл холдоно гэдэг үнэн үг юм даа л гэж бодоод байж байна даа. Энэ байдлаас нь л охин бид 2-г гэх сэтгэл тэр хүнд юу ч үлдээгүй юм шиг санагдаад бодох тусам л үнэхээр их гомддог. Би нэгэнт ийм байдал болсон хойно сална гэдэг шийдвэр гаргасан байгаа. Надад бол өөр хүн мүн ч юу ч байхгүй л дээ. Та бүхэн миний оронд байсан бол яах байсан бол?