Зуны өглөөний цэнгэг бүлээн агаар, болжморын уран жиргээтэй хамт нээлттэй орхисон тагтны хаалгаар урсан ирж, жаргалтай сайхан зүүдэндээ инээмсэглэн нойрсож буй залуу хөвгүүнийг илбэн сэрээлээ. Хөвгүүн сайхан зүүднээсээ хагацсандаа сэтгэл дундуур байгаагаа илтгэн хөнжилдөө улам шигдэн зүүдэндээ уулзсан үлгэрийн дагина мэт үзэсгэлэнт охиныг бодон хэвтсээр л байв.

Түүний эрүүл чийрэг өө сэвгүй цагаахан арьс, тэрхүү сайхан арьсанд нь гайхамшигтай зохих өтгөн хар нүд хөмсөг, өндөр хамар, ямар ч эмэгтэй хүнийг өөртөө соронзон адил татах хүчтэй уруул, өндөр нуруу, өргөн мөр, булчинлаг бие зэрэг нь өв тэгш ажээ. Тэрээр сайхан сэтгэлтэй, охидыг хэзээч гомдоож үзээгүй ба хүмүүст тэрдундаа ахмад насны хүмүүсийн хайрыг татсан, эелдэг сайхан ааштайгаараа энэ хавийнхандаа нэртэй нүдэнд дулаахан хөөрхөн хүү байлаа.
" За за босдог юм билүү дээ... би хичнээн бодсон ч миний зүүдэндээ харсан охин ямар гараад ирэх биш дээ " гэж Билгүүн бодсоор орноосоо өндийн босч уйтгартай бас залхуутай гэгч нь ороо хурааж нүүр гараа угаав. Тэрээр уг нь бага ангидаа охидыг нэг их тоодоггүй тэдэнтээ зүгээр л харьцаж, үеэрхэх үедээ үерхэж, салах үедээ сэтгэлдээ юм бодолгүй зүгээр л салж орхидог байв. Гэвч ойрын үед нэг л биш 11-р ангид орох гэж байгаа болохоор ч тэрүү шалгалт, конкурс , мэргэжил сонгох гээд өчнөөн дарамт үүргийн дунд бас нэг өвөрмөц зүйл өөрөөсөө хайгаад байгаагаа анзаарах болов. Энэ өвөрмөц зүйл бол мэдээж хайр.
Хэд хоногийн дараа 9 сарын 1 болов .Сайн уу юу байна аа зун юу хийв яав гэхчилэн тал бүрээс хүүхдүүд уулзалдан, бие биетэйгээ хөөрөлдөн сургуулийн нээлтийг хулээж бужигналдацгаана. "За сайн байцгаан уу? Хүүхдүүдээ!" гэж сургуулийн захирал нээлтийн үйл ажиллагааг нээж үг хэлж эхлэхэд монгол хэлний багш : "аль хүүхдүүдээ арагшаа ухарцгаа алив зай гарга наагуур чинь одоо хүүхдүүд бүжиглэнэ" гэж тэднийг арагшаа түлхэж эхлэв. Билгүүн арагшаа ухарч байгаад нэг хүний хөл дээр гишгэчихэв. Уучлаарай гэж хэлэхээр арагшаа хартал түүнээс бага зэрэг намхан нуруутай өөртөө таарсан чамин харцтай нүд, урт нарийхан тэгшхэн хөл, шулуун жижигхэн хамар, дэлбээлсэн цэцэг мэт булбарай уруул,бага зэргийн долгиолсон урт бор үс, гоолигхон турьхан бие зэрэг нь зүүдэнд нь харагдсан охинтой тун төстэй хөөрхөн охин зогсож байх нь тэр. Тэр охин өөрөөсөө гарамгүйгээр муухай аашлан " зам аа харж явахад яадаг юм, шөнөжин угаасан пүүз халтар болгочих юм" гээд Билгүүнрүү муухай харав. Үнэхээр ч шөнөжин угаасан юмуу гэмээр цав цагаан цэв цэвэрхэн пумагийн пүүзэн дээр Билгүүний гуталны бөөрөнхий хээ ялгарч байв. Билгүүн уучлаарай гээд цүнхнээсээ нойтон салфетка гаргаж ирээд хартал нөгөө ууртай охин усанд унасан чулуу шиг алга болчихсон байв. Билгүүн гайхаж хажууд зогсож байсан найзаасаа "чи сая энд зогсож байсан охиныг харав уу?" гэтэл "аан тийн 1 муухай ааштай охин уу? тэр чинь 11-б -д шинээр орох гэж байгаа охин ш дээ. Зусланд манай нөгөө бүлэг байсан юм, их муухай ааштай охин байгаа юм" гэв. Билгүүн гайхаж " уг нь харахад гайгүй л охин шиг харагдаж байсан юм даа сонин л юм танилцах сонирхол төрчихлөө" гэв.
Хэд хоногийн дараа нөгөө охин явж байх нь тэр Билгүүн : Хөөе юу танайд юу нөгөө биеийн тамир хэзээ орох билээ? шалгалттай гэсэн ямар шалгалт авах юм бол? Охин : Мэдэхгүй шалгалттай гэсэн юм уу? би ямарч тийм юм сонсоогүй ш дээ. Билгүүн : Нөгөө эртээд уучлаарай.. би чамд салфетка өгөх гэсэн чинь чи өөрөө явчихсан гэхэд Охин : Юу хэзээ? аан чи нөгөө бүдүүлэг хүүхэд байна шдээ тэ? пүүзэн дээр гишгэчихдэг Билгүүн : Хэхэ уг нь би санаатай тэгээгүй юмаа заза тэр яахав чамайг хэн гэдэг юм бэ? Охин : Сайнзаяа Билгүүн : Аан намайг Билгүүн гэдэг гээд гараа сунгав.
Сайнзаяа гарлуу нь харснаа барилгүйгээр заза би явлаа дараа уулзая bye гээд явчихав. Билгүүн гайхаж хоцроод заза ямарч байсан нэрийг нь мэдчихлээ.. харин яаж дотно танилцах вэ? гэж бодож бодож байгаад ер нь өдөр хичээл тарахаар араас нь нууцаар дагаж явж байгаад гэрийг нь мэдчихээд тэгээд өглөө санаандгүй тааралдсан мэт тааралдая гэж шийдэв. Тэгээд өдөр нь Билгүүн найзуудаасаа зориуд тасарч үлдэн ганцаараа Сайнзаяаг хүлээв. Удалгүй Сайнзаяа сургуулиас гарч ирэн 2 найзынхаа хамт гэрийхээ зүг алхаж эхлэв. Билгүүн ч араас нь нууцаар дагаж эхлэв. Сайнзаяа нөгөө 2 найзтайгаа салах ёс гүйцэтгээд цааш ганцаараа явсаар 9 давхар угсармал байрны 4 давхарт очоод хаалгаа түлхүүрээр онгойлгоод оров. Билгүүн 3 давхарт нь сонсож байгаад Сайнзаяаг гэртээ орсных нь дараа дээшээ гарч энэ 4н айлын аль нь Сайнзаяагийнх юм болдоо гэж бодон зогсож байтал гэнэт " Чи хэзээ ирж байгаа юм бэ? гэр орноо цэвэрлэхгүй хоол унд хийхгүй яасан юм бэ? би өлсөж үхэх гэж байна хаагуур дэмий тэнээд одоо ирж байгаа юм чи? аль мөнгө байвал өгөөдөх" гэж шал согтуу эрэгтэй хүний агсрах дуу 65 тоотоос хадав. Билгүүн гайхаж 65 тоотруу дөхөж хаалганд чихээ наавал " Надад мөнгө байхгүй , би өглөө гэрээ цэвэрлээд хоол хийж тавьчихаад явсан шдээ та яахаараа дандаа ингэж байдаг юм бэ?" гэж Сайнзаяагийн хоолой орь дуу тавих нь тэр. Араас нь түмпэн сав шанага Сайнзаяагийн орилох дуутай нийлж үнэхээр аймшигтай дуу 65 тоотоос хадаж эхэллээ... Билгүүн хэсэг шоконд орж юу хийхээ мэдэхгүй балмагдсаны эцэст гэртээ харьж энэ тухай бодсоор л байв. Тэр Сайнзаяагийн тухай бодож шөнө ч унтаж чадсангүй. Маргааш өглөө нь Билгүүн Сайнзаяаг яасныг нь мэдхээр ангид нь орж түүний ард суудаг хүүхэдтэй юм ярих нэрийдлээр Сайнзаяагийн ард сууж түүнийг ажиглав. Тэр урт ханцуйтай битүү цамц өмссөн байсан ба хацар, шанаа эрүүнийхээ хөхрөлтийг нуухын тулд нилээд зузаан ингэсэг тавьсан харагдана..мөн түүний булбарайхан цагаан гарыг нь гутаах уртаас урт шалбарсан шарх Билгүүний анхаарлыг татаж байлаа. Хичээл тарсны дараа Билгүүн Сайнзаяаг хүлээж байгаад ярилцахаар шийдэв. Хичээл тарж Сайнзаяа сургуулиас гарч ирэв. Билгүүн : Сайнзаяа чи завтай байна уу? чамайг завтай байна гэвэл 2уулаа энэ цэцэрлэгт орж жоохон юм ярьж сууя тэх үү? Сайнзаяа : Үгүй үгүй би өнөөдөр гэртээ эрт очих ёстой ... Яг энэ үед Сайнзаяагийн гарутас дуугарав. "Байн уу, ээж үү яасан? би одоо гэрлүү л явж байна... тийм үү ашгүй дээ ганц өдөр ч гэсэн... аанхан... за за.." утсаа таслав. Сайнзаяа : Заза би завтай болчихшиг боллоо, гэхдээ удахгүй шүү за. Билгүүн : Ашгүйдээ тэгвэл хоёруулаа ийшээ ороё.... гээд цэцэрлэгрүү заав.
Тэр 2 цэцэрлэгт орж ирээд өндөр улиас модны доор байрлах жижиг модон сандал дээр суув. Билгүүн шарлаж унасан навчисруу харж гүнзгий санаа алдаад ийн өгүүлэв. "Сайнзаяа намайг уучлаарай өчигдөр би танай гэрийг хаана байдгыг мэдэх гээд чамайг дагасан юм л аа тэгээд би танайд өчигдөр юу болсныг бүгдийг хаалганы гаднаас сонсчихон"... гэж Билгүүн их л санаа зовсон байдалтай хэлэв. Сайнзаяа : Зүгээр ээ нэгэнт чи сонсчихсон болохоор би чамаас одоо юугаа нуухав. Наймайг бага байхад аав архи ууж ээж бид 2ыг зоддог байсан тэгээд манай байрыг зараад түүгээрээ архи ууж явж байгаад өөд болсон доо хөөрхий... тэр үед ээж бид 2т очих газар байхгүй их л хүнд байсан. Тэгээд өчигдөрийн намайг зоддог хүнтээ ээж маань гэрлэж бид 2 гудамжинд гарахгүйн тулд тэднийд амьдрах болсон юм л даа. Тэр үед бид 2т өөр ямар ч сонголт байгаагүй. Ингээд л ээж бид 2 түүний аясыг дагаж далласан газар нь гарч ирж далайсан газар нь далд орж амьдрах болсоор 2 жилийн нүүрийг үзэж байна. Ээж маань надад үргэлж л "эрэгтэй хүнд итгэж болохгүй тэд бүгд л адил эхлээд сайхан аашилж байгаад дараа нь биднийг зовоодог" гэж байнга хэлдэг болохоор би эрэгтэй хүүхдүүдтэй харьцаж чаддаггүй муухай харьцдаг байх л даа... гэхчилэн Сайнзаяа өөрийн бүхий л амьдарлынхаа зовлон жаргалыг Билгүүнтэй хуваалцаж тэр 2 бие биенийгээ их л сайн мэддэг болов. Энэ явдлын дараагаас Билгүүн бүхнийг ухаарч Сайнзаяад улам хүчтэй татагдах болов. Сайнзаяа ч мөн адил Билгүүнд татагдаж тэр 2 хүүхэд насны гэгээхэн үерхэлээр үерхэж эхлэв. Сайнзаяа өмнө нь эрэгтэй хүнийг ингэтлээ их хайрлаж байсангүй, Билгүүн ч мөн адил Сайнзаяаг ээжээсээ ч илүү хайрлах болж тэр 2 үүлэн дээр хөтлөлцөн алхаж хайр гээч ямар агуу зүйл байдгыг бүхий л эд эсээрээ мэдэрч байлаа... Билгүүн зүүдэндээ л уулзаж байсан үлгэрийн дагинынхаа торго мэт зөөлөн арьстай бяцхан гарыг одоо ингээд атган сууж байгаадаа өөртөө ч итгэсэнгүй яг л зүүдэлж байгаа юм шиг дэндүү их аз жаргалаар бялхаж өөрийгөө энэ гараг ертөнцийн хамгийн их аз жаргалтай эр хүн болсон мэтээр мэдэрч байлаа... Удахгүй гэгээн Валентиний баяр болно. Билгүүн түүнд үнэхэээр сайхан бэлэг бэлджээ...Тэрээр аав ээж ахынхаа тусламжтайгаар 1 өрөө байр худалдан авч тэндээ Сайнзаяатайгаа мөн түүнийхээ ээжтэй нь хамт амьдрах боломжтой болсон баярт мэдээгээ яг гэгээн Валентиний баярын өдөр хэлэхээр төлөвлөв. Харин Сайнзаяагийн хувьд гэвэл Билгүүнд өөрт буй хамгийн үнэтэй нандин зүйл болох 18 жил хайрлан хамгаалж өөр хэний ч гарыг хүргээгүй ариун дагшин биеэ энэ л сайхан хайрын баярын өдөр түүний мэдэлд өгөхөөр шийдэв. Валентиний баяр боллоо. Билгүүн Сайнзаяагаа хүлээн намуухан хайрын хөгжим эгшиглэсэн,хайрт хосуудын дулаахан уур амьсгалаар дүүрсэн хотын төвийн жижигхэн кафед час улаан өнгийн сарнай цэцэгсийн баглаан хамт 1 өрөө байрныхаа төмөр түлхүүрийг атган түүнийгээ тэсэн ядан хүлээж байв. Болзсон цагаас хойш 1 цаг өнгөрлөө... Сайнзаяа ирсэнгүй.. яасан юм болоо? Яагаад утас нь салгаатай байгаа юм болоо? Заза ирэх байлгүйдээ.... 2цаг 3цаг өнгөрлөө ямар нэг юм болсоноос зайлахгүй...Билгүүн Сайнзаяагийн гэрт нь очвол хэн ч хаалгаа тайлж өгсөнгүй хүнгүй байгаа бололтой ... Билгүүн Сайнзаяагийнхаа сургийг гаргаж чадсангүй 3 хоног өнгөрлөө...4дэх хоног буюу мягмар гарагийн өглөө Билгүүн Сайнзаяагийн гэрт нь очвол түүний ээж нь хаалгаа тайлав. Сайнзаяагийн ээжийнх нь нүд үнэхээр аймшигтай харагдаж байв. Уйлсаар байгаад тэр ажээ... Сайн байна уу? эгчээ Сайнзаяа яасан юм бол? гэртээ байгаа юу? Ойрд холбоо барих гээд ерөөсөө чадсангүй хичээлдээ ч ирэхгүй юм.. гэж Билгүүн их л түгшсэн байдалтай асуув. Түүний ээж нь юу ч дуугарсангүй харин харцаараа түүнийг гэрт орохыг заалаа. Билгүүн гайхаж гэрт нь орж ийш тийшээ сонжин харвал жижиг өрөөний булангийн ширээн дээр Сайнзаяагийнх нь хөөрхөн инээмсэглэсэн зурагны өмнө зул асаасан байх нь тэр... Билгүүний нүд нь харанхуйлж хайрттайгаа өнгөрүүлсэн аз жаргалтай мөчүүд нь нүднийх нь өмнө жирэлзэн өнгөрч хүнд чулуугаар толгойруу нь дэлссэн мэт аймшигтай хүндүүрлэж оюун ухаан нь балартаж арай ядан түүнийхээ зураглуу дөхөн очвол дэргэд нь нэгэн нугалаастай цаастай зурвас байх нь тэр... Чичирч салганасан гараараа түүнийг аван үзвэл Энд тэнд нь цус болсон үрчгэр цагаан цаасны хэлтэрхий дээр Сайнзаяагийн бичиг зурайж байв...
Тэр зурвасыг аван уншвал:
Сайн уу? миний хайраа... чамдаа гэгээн Валентиний баярын мэнд хүргэе! намайг уучлаарай! би уг нь чамтайгаа айл гэр зохиогоод хөөрхөн хүүхдүүдтэй болоод сайхан амьдарна гэж бодож байсан юм. Энэ миний л буруу.Өөрийнхөө биеийг хамгаалж чадаагүй хүчирхийлэлт өртөж зэрэмдэглүүлсэн надад дахин амьдрах нас үлдээгүй бололтой. Нэгэнт бие минь тэсэхгүй нь тодорхой болсон болохоор өөрийн биед буй эцсийн хүч тамираа шавхан чамдаа л захидал бичие гэж бодлоо... чи минь санаж байна уу анх миний хөл дээр гишгэсэнээ тэр үед би чамайг анх хараад л дурласан ... энийг чи мэдээгүй байх л даа ... миний хайраа намайг байхгүй гээд битгий уйтгарлаарай шинэ хүмүүстэй танилцаж шинэ хайртай учраарай . Би хэдий нас залуу ч чинийхээ ачаар хайрын бал бурмаас амталж үзсэн болохоор надад үхэхэд харамсах зүйл алгаа..миний хайр аа ...Би чамдаа хайртай! Сайнзаяагаас чинь...