дэнгийн эрвээхэй шиг дандаан би гэрэлд дурлаж
дэрстийн эхний заг шиг шатаж явах үедээ
төрсөн сайхан биеээ туулийн шугуй шиг хяадахад
зурсан зураг шиг тэр маань галийн оч шиг үсэрсэн
дассан гэнэн сэтгэлд намрийн хяруу унахад
дайхиан даахаа больсон би торлогдсон хайрандаа хүлэгдсэн
цэцэгс дамжсан эрвээхэй шиг би баландаа согтоход
цэвэрхэн төрсөн чи минь хайрандаа бологтсон
хоригдсон хоёр хайр бие биенээ сангалзахад
холоос гүйсэн морь нутгийн зүг хатирах шиг
хүлэгнээс тайлагдсан бүргэд
хөх тэнгэртээ дүүлэх шиг
хүний хоёр сэтгэл бие биерүүгээ урсана
хүүхнүүдээ эрчүүдээ хайрла