Бороо бороо... Дээдсийн булхайг илчилж, доодсын үйлийг үзсэн бороо. Хоёрхон хоног бороошиход хотын зам там болж, саяхан заслаа, шинэчиллээ гэсэн зам энд тэндээ өмөрч цөмөрч эхэллээ. Солонгосоос оруулж ирсэн үнэтэй гэрэл дохионууд нь ёлтойх ч үгүй таг болж, уулзвар дээр жолооч нар уураа баран, гэрлэн дохиогоо хараасан цагдаа нар өөрсдөө оронд нь амьд дохио боллоо. Надад нэг санал байна. Ерөөсөө энд тэндээс гэрэл дохио хайж, Монголын нөхц өлд тохирох эсэхийг судалж цаг барж байхаар түүнд зарцуулах мөнгөө замын цагдаа нарт өгчихвөл яасан юм бэ.
Борооноор гацдаг, өвөл болохоор хөлддөг төмөр дохиогоо авчихаад оронд нь эвдрэхгүй, зэврэхгүй, гацахгүй амьд дохионуудоо тавьчихъя. Манай замын цагдаа нар гэрлэн дохио болж сурсан. Тендер зарладаг, дүгнэдэг дарга нарын шунаг сэтгэл цадахгүйгээс хойш цаашид ч монгол цагдаа амьд дохио болсоор байх нь гарцаагүй. Шатахууны үнэ тэнгэрт тулаад мань мэт нь машиныхаа бензинийг хүчрэхээ байчихвал дарга нарын машин л тэр замаар явж таарна даа. Тэгвэл харин замаа чанартай тавих байх шүү, тэд.
Ер нь тэгэх л гэж шатахууны үнийг байнга нэмээд биднийхээ машиныг бушуухан тарааж хаях гээд замаа чанаргүй тавиад байгаа ч юм уу. Энд тэнд зам тавьчихаараа нээлт хийж, тууз хайчлан, ард түмний өмнө хүндтэй гавьяа байгуулсан дүрээр гарч ирдэг дарга нар ичдэг ч болоосой. Тэр замынхаа мөнгөнөөс “идчихээд” нүүр нь огт улайхгүй. Аманд ч үгүй, хамарт ч үгүй мөнгө авсан компанийнхан түүгээрээ хүүхдийн зулай шиг нимгэн зам тавьж, нүд хуурахаас яах вэ. Хулхи зам нь жилийн дараа тараа таниулна. Түүний нэг нь “ТБД андууд”-ын урдах зам.
Өнгөрсөн жил шинэчилсэн тэр зам саяны борооноор цөмөрчихсөн. Хан-Уул дүүргийн “Жаргалан” хотхоны арын зам бас л уржигдрын усан борооны үеэр цөмөрч, замын цагдаа нарын үйлийг үзэж байна. Булхай нь илэрмэгц зам тавих мөнгөнөөсөө хумсалснаа нуух гэж “Хүнд даацын машин явснаас болоод эвдэрлээ” гэж булзана. Ядаж тав, байг гэхэд гурван жилийн настай зам тавьчихаад хүний нүүр хардаг болоосой.
