Бараг бүх л хүн салсан нь дээр, ярилцаад үз гэсэн байна лээ. Гэхдээ би салахыг урьтал болгоогүй ээ, энэ бидний л сонголт байсан. хэн ч биднийг хүчээр суулгаагүй, зөвхөн бид өөрсдөө л энэ шийдвэрийг гаргаж гэрлэсэн болохоор салах тухай сонсоход хэн хэний маань гэрийнхэнд хүнд цохилт болно. Саяхан л монголд очиж гэрлэж, том хэмжээний хурим найраа хийгээд буцсан хүмүүс жил ч бололгүй салаад ирвэл ядаж эцэг эх маань яаж хүний царай харнаа. Гэхдээ энэ хүнтэй гэрлэснээс хойших миний амьдрал бүгд тийм хар бараан байгаагүй, надад жаргалтай үе зөндөө л байсан. Ганцхан түүний хардалт, мөн уухаараа намайг зовоодог   байдал нь үнэхээр залхаасан. Гэхдээ үүнд миний ч бас буруу байсан. Надад нөхөртэйгээ сэтгэлээсээ ярилцаж байсан үе бараг л байхгүй юм байна лээ. Би ихэнхдээ л дургүйцэж, ядарч байна, хичээлтэй, унтахгүй гэж цааш нь байнга түлхээд байдаг байсан болохоор хардах ч сэтгэл төрүүлж, бас хүчээр хийх шалтаг нь болдог байсан юм байна лээ.

Бас би гадаадад амьдраад одоо 7 жил болж байна, монголд 10 жилийн сурагч байхаасаа л гадагшаа явж олон жил ганцаараа гадаадад амьдарсан болохоор бүх зүйлийг өөрийнхөө хүссэнээр байлгах гээд байдаг нь миний буруу юм байна. Хуучны ганц бие амьдралдаа дасчихсан ч юмуу, одоо нөхөртэй болсон ч гэсэн нэг л дасч өгөхгүй, хичээл ажилдаа илүү анхаарал хандуулаад, орой ирээд хийх юм зөндөө байхад хүн хажууд ноолоод байхаар бүр ядаргаатай санагддаг. за тэгээд гарч ороод ууж идсэн үед бол тэр нь бүүр яг тамын амьдралд ороод ирчихсэн юм шиг санагдаад. би угаасаа бага байхын өөрийнхөө юманд бусдыг гар хүргэх дургүй, одоо ч тэр яг адилхан миний утас ч юумуу миний хувийн юмыг нөхөр маань дураараа үзэж аваад байхаар уур хүрээд байдаг юм. тэгээд хүргэхгүй байхаар хардаад, уул нь надад араар нь тавиад өөр хүнтэй уулздаг юм байхгүй л дээ, зүгээр л өөрийнхөө юманд л хүн дураар нь хүргэмээргүй байдаг юм. тэгээд бүүр өөрийнхөө дураар хүчээр хийгээд байхаар нь бүүр дургүй хүрээд, тэгээл шарандаа дараа нь бүүр уур хүрээд ойртмооргүй санагдаад байдаг юм. яахав энэ миний буруу байж болно л доо, гэхдээ тэр уухаараа намайг үнэхээр зовоодог, шөнөжин тамлуулж хоночоод маргааш нь сайхан ааш гаргах хүн байхгүй шдээ. тэгээл цааш нь улам түлхээд байдаг юм. Саяхан бид 2 сайхан дотроо онгойтол ярилцсан, сүүлдээ ч 2уулаа уйлаад. хэн хэний маань л буруу байсан бололтой. Би ч тийм сайн халамжтай эхнэр байгаагүй юм байна лээ, байнга өөрөөсөө түлхдэг байсан нь сүүлдээ хардалт, тамлалт болж хувираад. Одооноос алдаагаа засаж бүгдийг шинээр эхлүүлж үзэхээр шийдсэн. сүүлдээ 2уулаа л адилхан буруутай болж таарах шив дээ. Одоогоор бол хэн хэн маань алдаагаа засах гэж хичээгээд сайхан л байна. Одоо шалгалтууд маань бараг дуусаад удахгүй сургуулиа төгслөө. Одоо л нэг амьдрал маань жоохон ч гэсэн өөрчлөгдөх бололтой. Та бүхэнд