Moderator : Ixus
Бичлэгийн тоо 14,846
Магад
энэ дэлхийн хамгийн их гэрсэг хүмүүс болох Монголчууд амин зуулгаа
залгуулахын тулд харь оронд хүнд хүчир ажил хийхийн төлөө хэдэн
мянгаараа гарах болсоор багагүй хугацаа өнгөрчээ. Эгээ л эрт цагийн
боолын наймаа мэт хамгийн эрүүл чийрэг, идэр залуу эрсээ шилж сонгон
явуулахад нь эх орон, эмс охид нь эзгүйрэн үлдэх гунигтай цаг энэ үе
ажээ.
Гэсэн атлаа бид хүнээсээ хэд дахин давсан мал аж ахуйтай, өргөн уудам нутагтай, түүндээ агуулагдах асар их баялагтай, дэндүү цөөхөн ард түмэн билээ. Харуусан халаглах үгсийг хязгаарлаж та бүхэндээ тоо баримт дурьдан өгүүлье.
Манай улсаас албан ёсны гэрээгээр ажиллах хүч авдаг гадаадын гурван орон нь БНСУ, Япон, БНЧУ. Монголчууд хоёр сая гаруйхан атлаа гадаадад байгаа иргэдээ бүү хэл дотоодод байгаа хүнийхээ тоог ч яг таг мэдэхгүй гэдгийг энд дурьдах нь зүйтэй. Тиймээс зөвхөн энэ гурван оронд албан тоогоор хэчнээн иргэн ажилладгийг л мэдэх боломжтой юм. Албан ёсны тоогоор гадны 80 шахам оронд 100 мянга гаруй иргэд байдаг гэдэг ч үнэндээ энэ тоог 250 мянгад хүрдэг гэх.
Манай улсаас ажиллах хүч авч буй гадаадын улс орныг БНСУ тэргүүлдэг бөгөөд өнөөгийн байдлаар 28720 орчим Монгол иргэд ажиллаж амьдарч байна. Тэдний 60 хувь нь албан ёсны гэрээгээр хөдөлмөр эрхэлж байгаа юм. Гэтэл 2004-2007 оны хооронд БНСУ-д ажиллаж буй иргэдээс 326 нь амь насаа алдсан талаар "Монголын төрийн бус байгууллагуудын форум”-аас гаргасан илтгэлд дурьджээ. Даанч харамсмаар тоо биш гэж үү. Энэ нь хөдөлмөр хамгааллын журам зөрчигдөж, хоёр орны хоорондын гэрээний биелэлтийн хээргжилтэнд хяналт тавиагүйтэй шууд холбоотой.
Үүний хажуугаар тус улсад ажиллаж байгаад ирсэн иргэд явахдаа эрүүл чийргээ шалгуулаад явсан бол ирэхдээ эрэмдэг зэрэмдэг, эрүүл эрхтэн цөөхөнтэй болоод ирдэг нь нууц биш.
Өдгөө ч эдгээр улсад олон мянган Монгол иргэд ажиллаж амьдарсаар байгаа. Мөн араас нь явах хүдэр чийрэг эрсийн цуваа тасраагүй. Тэр бүү хэл Их хуралд дэвшихдээ хүртэл гадагш нь "хүн экспортлоно” гэсэн амлалт өгсөн гишүүд цөөнгүй. Бид хаашаа яваад байна вэ. Таван жилийн дараа, арван жилийн дараа, хорин жилийн дараах Монгол улсын ирээдүй ямар байх бол.
Гэсэн атлаа бид хүнээсээ хэд дахин давсан мал аж ахуйтай, өргөн уудам нутагтай, түүндээ агуулагдах асар их баялагтай, дэндүү цөөхөн ард түмэн билээ. Харуусан халаглах үгсийг хязгаарлаж та бүхэндээ тоо баримт дурьдан өгүүлье.
Манай улсаас албан ёсны гэрээгээр ажиллах хүч авдаг гадаадын гурван орон нь БНСУ, Япон, БНЧУ. Монголчууд хоёр сая гаруйхан атлаа гадаадад байгаа иргэдээ бүү хэл дотоодод байгаа хүнийхээ тоог ч яг таг мэдэхгүй гэдгийг энд дурьдах нь зүйтэй. Тиймээс зөвхөн энэ гурван оронд албан тоогоор хэчнээн иргэн ажилладгийг л мэдэх боломжтой юм. Албан ёсны тоогоор гадны 80 шахам оронд 100 мянга гаруй иргэд байдаг гэдэг ч үнэндээ энэ тоог 250 мянгад хүрдэг гэх.
Манай улсаас ажиллах хүч авч буй гадаадын улс орныг БНСУ тэргүүлдэг бөгөөд өнөөгийн байдлаар 28720 орчим Монгол иргэд ажиллаж амьдарч байна. Тэдний 60 хувь нь албан ёсны гэрээгээр хөдөлмөр эрхэлж байгаа юм. Гэтэл 2004-2007 оны хооронд БНСУ-д ажиллаж буй иргэдээс 326 нь амь насаа алдсан талаар "Монголын төрийн бус байгууллагуудын форум”-аас гаргасан илтгэлд дурьджээ. Даанч харамсмаар тоо биш гэж үү. Энэ нь хөдөлмөр хамгааллын журам зөрчигдөж, хоёр орны хоорондын гэрээний биелэлтийн хээргжилтэнд хяналт тавиагүйтэй шууд холбоотой.
Үүний хажуугаар тус улсад ажиллаж байгаад ирсэн иргэд явахдаа эрүүл чийргээ шалгуулаад явсан бол ирэхдээ эрэмдэг зэрэмдэг, эрүүл эрхтэн цөөхөнтэй болоод ирдэг нь нууц биш.
Өдгөө ч эдгээр улсад олон мянган Монгол иргэд ажиллаж амьдарсаар байгаа. Мөн араас нь явах хүдэр чийрэг эрсийн цуваа тасраагүй. Тэр бүү хэл Их хуралд дэвшихдээ хүртэл гадагш нь "хүн экспортлоно” гэсэн амлалт өгсөн гишүүд цөөнгүй. Бид хаашаа яваад байна вэ. Таван жилийн дараа, арван жилийн дараа, хорин жилийн дараах Монгол улсын ирээдүй ямар байх бол.
эрчүүд нь олноороо гадагшлаад байвал 20 жилийн дараа монгол улс байхгүй болно.