Хүслээр болдоггүй хяасалантай хорвоод мэндлэхээ би

Хамаг ертөнц минъ гэрэлтэж байсанг мартаагүй ээ би

Хайртай хүмүүсэ харъ газарлуу одход нъ

Харх мэт өчүүхэн байжээ

Зүүдэндээ харж

Зүрхэндээ хадгалж

Зовлонгоо үүрүүлж

Зоволгоон тэтгүүлж

Зүүрмэглэхийг минъ андахгүй

Зуршил болсон

Зөөлхөн үнсэлтээрэ үнсэх юм

Зөрүүд Зангаасаа болж Зодуулан

Ихэр татан уйлхад

Уяанглаг нарийхан хоолой чинь

Эвий дээ хүү минь

Эжий дээн ир ээ

Энхрий зөөлхөн гар чинь

Энэ хацар дээрх нулимасийг минь

Эвлэгхэн зөөлнөөр арчдаг аа

Энхрий үрээ хамгаалахдаа

Эр зоригт арслангаас ч ил үү

Энэ биэ золиосолдог оо

эжийгээрэ би бахарахдаг аа

Эжий минь байгаа болхоор

Энэ дэлхий минь хүртэл гэрэлтэх юм аа