Сонс хүү минь! Хөлс чийхарсан духанд чинь зөөлөн сэвлэг чинь наалдан, гараа дэрлэн унтах энэхүү мөчид би чамтай ярихаар шийдэн өрөөнд чинь сэмхэн орж ирээд байна. Хэдхэн хормын өмнө номын санд сонин уншиж сууснаа чинийхээ өмнө буруутай болохоо мэдэрлээ. Ингээд аавын тань сэтгэл тавгүйтэн чам руу ирлээ.

Аав тань чамтай ширүүн дориун харьцдаг байснаа ойлголоо. Сургуульдаа яаран нүүрээ дутуу арчсаны чинь төлөө чамайгаа хараадаг байлаа. Гутлаа цэвэрлэсэнгүй гэж чам руугаа зандарна. Шалан дээр ямар нэг юм унагахад чинь тэсэж ядан уурлана.

Өглөөний цайн дээр ч үглэж зандрах шалтаг аяндаа олдоно. Цайгаа асгачихна. Хоолоо хэтэрхий түргэн иднэ. Ширээгээ тохойлдож сууна. Талхандаа хэтэрхий тос түрхэчихнэ. Намайг ажилруугаа яарч байхад тоглоомын өрөөрүүгээ орохоор явахдаа эргэж харан баяртай ааваа гэж гараа даллахад "Цэх яваач" хэмээн хөмсөг зангидна.

Үдэш бүхэн дахиад л давтагдана. Орой гэртээ оройтон ирэнгүүтээ л хаа нэгтээ чамайг шороо тоостой холилдон өнхөрч мөлхөж яваа бол гэж харуулдана. Оймс чинь цоорчихсныг хараад "хэрэв чи өөрөө оймсоо худалдаж авдаг бол оймс ч гэсэн ямар үнэтэй байдгийг мэдэх болно" хэмээн зандарч, хөөж тууж, нөхдийн чинь өмнө чамайг доромжилно.
Тэгээд намайг номын сандаа ороод юм уншиж байхад чи минь гомдсон, айж эмээсэн байдалтай орж ирдэгсэн. Харин тэгэхэд би бас л тэвчээргүй зан гарган юм уншуулахгүй юу гэж саад хийгэээд байгаа юм бэ хэмээн сонингоо барин хашгирахад чи минь хаалганы дэргэд яах учраа олохгүй бүлтэгнэн зогсож билээ. "Юу хэрэгтэй вэ?" гэж намайг үргэлжлүүлэн зандрахад чи минь надруу үсрэн гүйж ирээд булбарай гараараа хүзүүдэн авч яаж ч муухай аашилж байсан үл хувирч өөрчлөгдөх хайрын тийм сэтгэлээр намайгаа чангаар тэврэн үнэсэж билээ. Тэгээд чинийхээ шатаар уруудан буух турьхан хөлийн чинь чимээг сонсож хоцров.

Чухамдаа хүү минь, яг үүний дараа л миний дотор харанхуйлан барьж байсан сонингоо өөрийн эрхгүй алдсан юм. Үглээ өөнтөгч муу зуршил маань намайг юунд хүргэв. Чамд хайргүйдээ биш, харин балчир бага чамаасаа хэтэрхий ихийг шаардаж байсны маань уршиг л энэ. Балчирхан чамайгаа өөр шигээ санаж бодож явж дээ.
Чи минь хичнээн ариухан сайхан сэтгэлтэй гээч. Зүрх сэтгэл чинь уулын оройд мандах нар л гэсэн үг. Унтахынхаа өмнө над дээр гүйж орж ирээд намайг тэврэн үнэсэхэд чинь би үүнийг мэдэрсэн юм. Энэ л хамгийн гол зүйл. Тэгээд чинийхээ дэргэд ирж, өвдөг сөхрөн би энэ харанхуйд уучлал гуйж байна.
Энэ бол аргаа барсан хүний л хийх ажил. Гэхдээ энэ бүхнийг чамд хүн болгож ярьсныг чи минь одоогоор ойлгохгүй биз ээ. Ингээд би маргааш өдрөөс эхлэн жаргал зовлон бүхнийг чинь үнэн сэтгэлээр хуваалцсан жинхэнэ эцэг чинь байх болно. Уурласан үедээ хэлээ хазан дуугүй болж "Хөөрхий үр минь өчүүхэн амьтан шүү дээ" гэж дотроо давтах болно.
Чамайг том хүн шиг л үздэг байлаа шүү дээ. Гэтэл хөнжилдөө атиран хэвтэж байгаа чамайгаа одоо харахад үнэндээ нялх амьтан байна шүү дээ. Саяхан л чи минь эхийн гараас гараагүй нялзрай байсан шүү дээ. Би чамаасаа хэтэрхий ихийг, арай дэндүү ихийг шаардаж байж дээ үр минь...