Бодох тусам дасах гээд



Болж л өгвөл санах гээд





Богино богиноор зүүдлэх гээд



Болохгүй л байна даа сэтгэл минь



Мөр холын тавиланд дурлавал




Мөн ч ихээр шанална даа




Мартахын мананд дүрийг нь нуух гэж




Магадгүй олон жилийг үднэ дээ




Санахын өвчинд цээж хөндүүрлэж




Салахын зөрөгт итгэл эмтэрч




Өглөгөө нуусан орчлон бол гэж




Өр зүрх минь жиндэнэ дээ.



Хэзээ oнгoрчихсoн юм бол доо хорвоогийн алтан oдрvvд
                          
Хvлээ гэхийн ч завдалгvй чимээгvй орхиод одох..
                         
Хаашаа явчихсан юм бол доо хайрлаж чадаагvй жаргал минь
                         
 Нуугдаж надаар тоглох гээ юу
                          
Намрын бороонд ч алга байна шvvдээ чи

 
Хэт гvнзгий дотносол надад бэлэглэчихээд
                         
 Хэлэх ч vгvй явчихлаа гэж vv дээ чи
                          
Хэрсvv суух нас минь болсон ч гэлээ
                          
Хэнээс ч илvv эрхэм юм даа чи наддаа


Наадаж тоглодог номин талдаа очоод хvлээн сууя
                         
 Хурдхан ирээрэй
                          
Надад oгсoн ухаан бvхнээр тань vлгэр амилааж байя
                          
Заавал хараарай


Надаас хол мoч бvрийн тань тоогоор нулимс дуслуулж байна
                          
oр oвдoхгvй байна уу
                          
Наран хаяарах vvрийн таван жинд ч зvvд хургаж байна
                         
 Сэтгэл vл хoндvvрлэнэ vv


Нэвширтлээ уйлсан ханцуйныхаа нударгаа эргvvллээ
                          
Нэг л хэвийн гунигтай .....                                                 
 Хан Хoхvйн оргил шиг oндoр холын уулзварт
                          
Харц харцаараа хайрлалцах учрал бий итгэл минь ээ 
                                                           

.

.

.