Номин /жинхэнэ нэр биш/ охин сургуульд сурахыг хүсч байв. Гурван жилийн өмнө тэрбээр Завхан аймагт аж төрдөг байхдаа сонингоос ирээдүйд нь хэрэгтэй гэмээр нэгэн зар уншжээ. Сургалтын зардал, амьжиргааны зардлыг нь бүрэн дааж, Солонгос улсад тэтгэлэгээр суралцуулна гэсэн зар охинд маш том боломж мэт санагджээ. Үүнээс гадна сургуульд суралцахад суурь боловсролын гэрчилгээ болон иргэний үнэмлэх нь хэрэгтэй гэсэн шаардлага түүний сонирхлыг улам татжээ. Номин охин зарын дагуу бүх бичиг баримтаа бүрдүүлэн их сургуульд ажилладаг гэмээр хоёр хүнтэй уулзан тэдэнд баримт бичгээ өгчээ. Үүнээс хэдхэн долоо хоногийн дараа тэрбээр хоёр эмэгтэйн хамт хилийн дээс алхан Сөүл хотыг зорьсон байна.

“Бид Сөүлд ирэхэд нөгөө хоёр хүн бидэнд сургуульд ороход тохиромжтой хугацаа биш гэж хэлсэн. Та нар хичээлийн дараагийн семестер эхэлэх хүртэл шөнийн клубт түр ажиллаж бай гэсэн. Хүн бүр л солонгосоор яриад, бид юу болж байгааг ч ойлгохгүй байсан” хэмээн 25 нас хүрээд удаагүй байгаа Номин хэлжээ.

Охидыг Жежу аралд аваачин жижиг байшинд цоожилон зодож, орон нутгийн жижиг цэнгээний газар хүчээр биеийг нь үнэлж эхэлжээ. Гурван сарын дараа тэрбээр бизнес эрхэлдэг монгол залуутай азаар тус клубт уулзсан байна. Энэ үед тэр залуугийн тусламжтай Номин охин угаалгын өрөөний цонхоор гарч, Сөүлийг зорьж, Монголдоо эргэн иржээ. Түүний гэр бүл охинд юу тохиолдсон гэдгийг одоо ч мэдээгүй байгаа аж.

Засгийн газрын бус байгууллагын мэдээлснээр жил бүр 3000-5000 монгол хүн хүний наймааны золиос болдог бөгөөд хохирогчдын олонх болох хүүхэд, эмэгтэйчүүд секс үйлдвэрлэл гэж нэрийдэх бусармаг үйлдлийн хохирогч болж байна. Тэд ашиг орлоготой, сайхан ажил олно гэсэн мөрөөдөлдөө автан орчин үеийн боолчлолын тогтолцоонд урхидуулан хүний наймааны золиос болж байна. Өгөөш бологсод хүний наймаачдад баримт бичгээ хураалгаж, бичиг баримтаа эргүүлэн авах гэхэд тэднээс нислэгийн тасалбар болон бусад зүйлсийн төлбөрөө эргүүлэн төл гэсэн шаардлага тулгардаг аж.

Хүний наймааны золиос болсон эмэгтэйчүүдийн зарим нь тухайн газраасаа зугтаж чаддаг ч ихэнх нь мөнгөгүй, баримт бичиггүй, хэн нэгний тусламж авч чаддаггүйгээс олон жил тухайн газраа хоригддог байна. Хүний наймааны хохирогчид голчлон Бээжин хотын шөнийн цэнгээний газрууд, Макаогийн сауна, Хятад-Монголын хилийн дагуу Эрээн хотын эмсийн хүрээлэн зэрэгт ажилладаг аж.

“Хүний наймаа маш хурдан хүрээгээ тэлж байгаа. Залуу бүсгүйчүүд гадагшаа гарвал л сайхан ажил, амьдралтай болно гэж боддог. Үнэндээ тэд маш аймшигтай газар л очдог. Тэд хүний боол л болдог” гэж Улаанбаатар дахь Хүний аюулгүй байдлын бодлого судлалын төвийн төслийн ажилтан хэлжээ.

2009 онд гаргасан АНУ-ын Төрийн департаментын Хүний наймааны тухай тайланд Монголын хүний наймааны хохиргчдын тоо өсч байгааг дурдсан бөгөөд Герман, Израиль, Арабын Нэгдсэн Эмирт зэрэг улсад ч монгол хохирогчид бүртгэгдэх болжээ. Үүнээс гадна гадаадын хүнтэй гэр бүл болгох замаар хүчирхийлэлийн боол болгох үйлдэл нэмэгдэж байгаа юм. Хүний наймаачдын гол бай нь ядуу амьдралтай, боловсролгүй хүмүүс гэнэ. Тэд телевизийн шөнийн нэвтрүүлэг, сонин зэрэг дээр сайхан амьдрал, ажлын байр санал болгосон зар явуулах замаар ээлжит золиос болох хүмүүсээ сонгодог аж.

Хамгийн сүүлчийн нэг тохиолдол дурдвал, нисэх онгоцны үйлчлэгчийн ажил санал болгон 19 эмэгтэйг хуурч Хятад руу гаргажээ. “Тэдгээр охин бүгдээрээ ядуу амьдралтай байсан. Тэд бусад охин шиг сайхан хувцас өмсч, сургуульд явахыг хүсдэг. Тиймээс тэд гадаад улс руу явахыг хүсдэг. Тэнд очоод их мөнгө олно гэж боддог” гэж Хүүхэд Залуучуудын хамгаалал, хөгжил Засгийн газрын бус байгууллагын зааварлагч Аня Манга хэлжээ.

Хүний наймааны хохирогчид сэтгэл санааны болон бие эрхтэний хохирол амсдагаас гадна, бэлгийн замын халдвартай болсон байдаг. Тэдний сэтгэл дэх хар толбыг арилгахад тун хэцүү билээ. Тиймээс Монголын Хүйсийн тэнцвэржүүлэлтийн төв Засгийн газрын бус байгууллага сургалт явуулан хүний наймааны хохирогчдод тусалдаг байна. Тус байгууллага 2003-2007 онд 25 гаруй хохиргчдод сэтгэл санааны дэмжлэг үзүүлэн сургалтад хамруулжээ.

Номин охинтой адил олон бүсгүйчүүд байгаа. Тэрбээр хар дарам зүүд мэт амьдралаас Монголдоо эргэн ирсэний дараа нутагтаа очиж, гахайн аж ахуйд хэсэг хугацаатай ажиллажээ. Номин одоо Улаанбаатар хотод эргэн ирж, ажил хайж байгаа аж. Түүнийг ажил хайж байхад солонгос эзэнтэй шөнийн цэнгээний газар ажил хийх санал болгож байжээ. Тэрбээр ядуу амьдралтай хамаатныдаа амьдарч байгаа аж. “Би их сургуульд орж, сургуулиа төгсөн бусдын адил ажил хийнэ гэж боддог. Гэхдээ сайн мэдэхгүй байна. Улаанбаатарт жирийн ажил олон хэцүү” гэж Номин ярьжээ.

1. 25 настай Номин охин сонин дээр гарсан Өмнөд Солонгост үнэ төлбөргүй тэтгэлэгээр суралцуулна гэсэн зарт хууртагдан Жежу арлын жижиг цэнгээний газар хүчээр биеэ үнэлдэг байжээ. Тэрбээр гурван жилийн дараа тус газраас зугтан Монголдоо эргэн ирсэн ч ажилгүй байгаа нь түүнийг дахин хүний наймааны золиос болгож болох юм.

2. Жил бүр 3000-5000 монгол эмэгтэйчүүд хүний наймааны золиос болдог. Хохирогчдын ихэнх нь ядуу амьдралтай, боловсрол муу эмэгтэй, хүүхдүүд байдаг. Улаанбаатар хотын ихэнх оршин суугчид үүнтэй адил гэр хороололд амьдардаг бөгөөд Монголчуудын гуравны нэг хувь нь амьжиргааны доод түвшинд амьдардаг