Аль сургуульд сурах вэ? биш яаж сургуульд орноо гэдэг үе саяхан. Саыхан биш юм аа. Тэр үед 3 хан настай байсан дүү минь өнөөдөр Өмнөд Солонсост сурч, Англи хэлийг Их Британ, Умард Ирландын Нэгдсэн Вант улсад сурах талаар бодож байна.1990 оны төгсөлтийн маньд ийм бодол байгаагүй юм шүү. 1988 онд 8-р ангиа төгссөн хэдээс ЗХУ-н ТМС-д сураад л. Улаан зурааснаас дээш гарахгүй бол ингээд ажилчин анги болж дэлхийн пролетари нарын эгнээнд ордог, нэг бодлын бодох зүйлгүй ч утгартай үе байж дээ.
Хүссэн хүсээгүй ЗХУ маань задарч хөөрхий хэдэн монголчууд хоёр хөршийн хооронд ганзагын наймаа хийж гадаад орон, зах зээлийн хуультай танилцаж билээ.
1990 оны тэр ардчилал ямар азаар монголд тайван өрнөж, харин ямар азгүйгээр тайван устаа вэ?
Цагаан хуудсаар БНХАУ-н Эрээн, ОХУ-н Эрхүү(Иркүтск)явж бид дэлхийн стандартаар бол энэ хоёр улсын аль нэгнийх нь колони ч юм шиг байж ээ. Гэхдээ нэгэнт болоод өнгөрсөн зүйлийг муугаар бодох биш ирээдүйд болох зүйлсдээ марталгүй л байх минь гол шуу дээ.
Бид дэлхийд үнэлэгдэж эхэлсэн анхны алхам. Энэ бол жирийн иргэд бидний хувьд шүү дээ.ТЭР БОЛ ГАДААД ПАСПОРТ. Алтан соёмбот.Өнөөдрийн энэ хүртэл хэд хэд солигдсон нь зөвхөн моод хөөсөн охидтой адил болхоос мөн чанараа улам сайжруулж байсан.Ардчилсан хувьсгал гэгчээс олж авсан давуу тал минь ялалтын үнэ цэнэ маань ингээд л зогссон юм биш биз дээ. Тиймээ ингээд л зогсон. Ардчилал 1990 онд бидэнд дэлхий гэдэг гайхамшигт шударга, хатуу хуультай зүйлийг(ямар нэг зүйлтэй зүйрлэх гээд үг олдохгүй юм байна.Та ч гэсэн бодоод үзээрэй! цагаа болхоор нээрээ үг олдохгүй юм)Гадаад паспортоор зөвхөн Орос Хятад яваад байна гэдэг эрүүл ухаантай хэний ч санаанд багтахгүй. Ингээд л бид цааш длэхийгээр аялсаар...Аялсан биш юм аа. Амьдралын сайхныг хайж ажиллахаар болсон ч дутуу алсан могой шиг болсон АРДЧИЛАЛыг маань Ө.Солонгос, Япон, АНУ гээд л бүгд хөгжингүй орон) итгэхгүй болчихсон. 1990 оны АРДЧИЛАЛЫН бидэнд шууд хүрч ирсэн ашиг бол ГАДААД ПАСПОРТ.
үргэлжлэл бий... ВИЗ
