Гэнэн гомдол цайрсан бүсгүй сэтгэлийн тэнгэрт
Гэрэлт зүгийн шувуу оч бутарган ирсэн
Өдөт жигүүрээ цацлан гурав шилгээн хуйлрахад
Үүл усан гуниг нь сансрын зүгт сарнисан

Өвчүү гялгар шувуу уран хүзүүгээ сунгаж
Өнчрөл ганцаардлын аязыг цуу татан урамдсан
Хонгор цээжийг нь багласан гутралт хар шугуйг
Хан хурмастын аянгаар тэнгэрт тултал түймэрдсэн

Тэнгэр амрааж газарт явгалаад
Тэр бүсгүйн сэтгэлд хоноглоход
Өднөөс нь үсчих солонгон туяаг ширтэж
Өнөөх бүсгүй нойргүй хоносон

Үүрээр цацран босоод, үсээ гилэх мэт бүжиглэсэн
Үзэмжит толгойгоо гилжийлгэн, хэсэг түүнийг ширтсэн
Газраас залхах мэт огцомхон дэвээд
Гариг мэт өөрийг нь тойрч эргэсэн

Галт шаргал өдөө газар шүргэн эргэлдэж
Галбингаа шувуу захиас мэт урамдаад
Гунигт нойтон хөрсөнд нь алтан үр унагаж
Гүн огторгуйн зүг гэрэл зурж одсон

Одот тэнгэрийн зүг гайхсан нүдээр ширтэж
Одоо ч тэр бүсгүй шувууг хүлээн суудаг
Өдөө дэвсэж хоносон бүлээхэн ормыг нь тэмтрэхэд
Өвчүү нэвт гэрэлтэж байх шиг санагддаг                                                             http://sahius.blogspot.com/
I want to
profile

 

          "Зөв явбал зөөлөн зөөлөн замбуулин...."