Өвлийн намуухан шөнө зөөлөн цас нь малгайлан бударна. Хотын баруун хороололын есөн давхар байрны айлууд эхнээсээ унтаж буй бололтой гэрэлүүд унтарсаар. Гадаа нам гүм хаяа нэг том машин тачигнан явах их дуун гарахаас үл хэтэрнэ. 9 дүгээр байрны 9 давхарын нэг айл бүх гэрэлээ асаасан харагдана. Энэ бол Данзангынх.....

Данзангынх хөл ихтэй байв. Бүх айлууд унтаж байхад эднийх багахан найр хийж буй нь энэ. Учир юу хэмээвээс:

Наагий,Должмаа хоёр тэр нэг өдөр Данзангынд очсоны маргаашаас явах талаар хөөцөлдөж эхлэв. Хагас сайнд бүгд Данзангийнд цуглан тэр хоёрын асуудлыг ярилцлаа. Тэд нэг дуугаар зөвшөөрч чадах хирээрээ хөөцөлдөж,тусалж дэмжихээр боллоо. Харин аливаа асуудлын ерөнхий чигийг гаргадаг том ах нь:

-Миний хоёр дүү эхний удаад хүүхдээ орхиод яв. Тэгвэл виз чинь ч найдвартай байх. Нэгэнт гараад жаахан хөл гараа олчихсон байхад дараа нь хүүхдээ авах талаар учир нь олдоно. Ээж одоо ямар ажил хийж байгаа биш хүүг чинь хэнээс ч дутуугүй харчихна. Ахыгаа мэдэж байгаа биз дээ. Эхнэр бид хоёр хоёулаа оюутан ямар сайндаа л энэ ирж хоёрхон сартай хоёрын хоёр ихэр хүүхдээ ээжид орхиод явж байхав. Одоо тэгсэн дэнхийсэн том залуус л болж байна гэтэл Должмаа хажуунаас нь бид хоёр хүүхдээ санаад байж чадах болов уу даа.

-За бололгүй яахав. Ямарч байсан учир зүйгээ олчихсон байхад дараа нь болно. Харин миний бодлоор Америк дээр байхаа. Ундрам эгчийн чинь дүү байдаг юм чинь туслаад өгнө биз. Чи ч яахав сургуулийн урилгаар гарчих байх. Наагийг яаж гаргадаг юм билээ. Шагын үнээр ч хамаагүй хөөцөлд. Ийнхүү маргаашнаас нь бүгд тал тал тийшээгээ сураг тавьж,Должмаа ч юмыг яаж мэдэхэв хэмээн нөгөө Америк авгайруугаа имэйл бичлээ.

Хэрэгтэй гэсэн бүх бичиг баримт цугласаар. Наагийг хүргэн ах нь өөрийнхөө компанид гайгүй албан тушаал дээр тавин асуудлыг шийдэж сургалтанд явуулах хүсэлт гарган Должмааг мөн хамтатган сурах өөр сургалтын урилгатай хүүхдээ орхин хоёул сургалтанд явж байгаагаар оруулахаар нэгэн хүний зөвлөсөнөөр материалаа бэлдэж эхэллээ.

Данзан,Норжин хоёр ч гэсэн хашаа байшингаа хүнд хөлслүүлэн гэртээ нүүн ирлээ. Юмыг яаж мэдэхэв виз гарчихвал хэмээн,тэгээд ч өдөрт тэр хоёр хөөцөлдөх ажил байгаа тул Батсайханыг харах хэрэг гарсан аж.

Ингээд нэг л мэдэхэд ярилцлаганд орох өдөр болов. Должмаагын виз шууд гаран Наагийг 3 хоногийн дараа ир,шалгах шаардлагатай хэмээв. Тэр гурван өдөр ёстой л сэтгэл түгшилтийн байдалтай өнгөрөв. Хөөрхий Адъяа гуай чадахаараа эрхээ эргүүлэн амандаа юм бувтнан залбирна. Наагий өдөржингөө утас сахин нэргүй ажилтан болж компани дээр өнжинө. Гэтэл ч гурав хоног болж хулган байж очтол виз нь гарчихсан байв. Хоёул хашаанаас гарангуут тэврэлдэн бөөн баяр боллоо.  За тэгээд явдал суудал гэсээр байтал цаг хугацаа ч харвасан сум шиг өнгөрч нэг л мэдэхэд үдэлтүүд цуварч эхэллээ.

Харин энэ өдөр яг халуун бүлээрээ байгаа нь энэ. Наагий,Должмаа хүүтэйгээ гурвуул Адъяагынд байж байгаад сая л гэртээ иржээ. Орж ирээд бичиг баримт сэлтээ сайтар дахин нягтлан шалгав. Должмаа хөөрөн юмаа шалгаж байгаад Наагийг дуудтал хариу өгөхгүй байв. Гайхан өрөөнд орвол тэрээр хүүтэйгээ хошуугаа нийлүүлэн юм ярин хэвтэх аж. Батсайхан хүү мэдэж байгаа ч юм байхгүй аавынхаа ам хамар уруу хуруу гараа хийн өөрөө тэрэндээ баясан ход ход инээн харагдана. Наагий хүүгээ тэврэн: Миний хүү сайн хүү,эр хүн чинь уйлж болохгүй шүү. Ээж,аав хоёр удахгүй хүүгээ авна за...миний хүү эмээ өвөөгийнхөө үгэнд сайн ороод Ада эмээ дээрээ очиж байгаарай....хэмээн эгээл том хүнтэй ярьж буй мэт хэлэн хүзүүнд нь нүүрээ наан шуналтайяа үнэрийг нь үнэрлэнэ. Должмаа тэр хоёрыг хараад тэсгэлгүй нулимас унагаан муу бор хүүгээ их л санах байх даа хэмээн гурвуул тэврэлдэн хэсэг зогсов.

****

Наагий,Должмаа хоёр дамжин явсаар Юта мужид оюутан гэх бэр эгчийнхээ дүү дээр ирлээ. Өөрийгөө Солонго хэмээн танилцуулсан тэр охин та хоёр байр олтол хэсэгтээ зочид буудалд байрлаж бай. Би өөрөө дотуур байранд байдаг болохоор тэндээ байлгаж болохгүй байна. Нөгөөдөр амрахаараа ирж хамт байр үзэж өгье. Тэр болтол та хоёр сайхан амраад ойр орчинтойгоо танилцаж бай. Должмаа эгч хэлтэй гэсэн биз дээ. Тэгэхээр алзахгүй байх. Ингэж хэлээд Солонго тэр хоёрт газрын зураг,нэг жижиг луужингын хамт өглөө. Гэтэл Наагий энүүгээр яах юм хэмээн асуув. Солонго өөдөөс нь дүрлийн хараад ах минь энд чинь  анхандаа зүг чиг алдагдчих юм хэрэг болно гээд инээмсэглэн тэр хоёрыг хоолонд оруулаад буудалд нь буулгаад явав.

Должмааг усанд орж байтал Наагий ороод ирлээ. Хөгшөөн хөөс тавьчих. Хамт орье

-Өө энэ банн нь ямар хариугүй жаахан юм бэ. Хоёулаа багтах юмуу гээд Должмаа инээв. Наагий болж л таарна,алив нааш ир хайрт минь. Ойрд ханьтайгаа тухтайхан ч хоёулахнаа байгаагүй юм байна. Тэр хоёр өөд өөдөөсөө харан хэвтлээ. Наагий Должмаагийн хөлийг барилан илж байснаа хуруунуудыг нь нэг нэгээр нь үнссээр. Должмаа биеэ хүраан миний хайраа яах юм бэ хэмээн хөлөө таттал Наагий

-Юу гэсэн үг вэ? Миний хайрын бүх юм наддаа сайхан хэмээгээд хоёр хөлийг нь цээжин дээрээ тавин өөрөө Должмаагын хоёр хажуугаар хөлөө жийлээ. Должмаа ч бага багаар гулсан өөдөөс нь ус үсчүүлэн дөхсөөр. Тэр хоёрыг давхралдан хэвтэхэд ус,хөөс банн даван асгарлаа. Должмаа Наагийгийн нүүрэнд нүүрээ наан түүний хөмсөгнөөс эхлэн нүд,хамар гээд уруул дээр нь энхрийхэн зөөлнөөр үнслээ. Тэр хоёр юу ч яриагүй ч бие биеэнээ хэмжээлшгүй хүсч байгаа нь харцнаас нь илт харагдана. Нэг нэгнээ харилцан үнсэх тоолонд ус цалгин асгарсаар. Наагий Должмаагийнхаа хоёр хажуугаар унжих үсийг арагш илэнгээ чихэнд нь Би чамдаа хайртай шүү хэмээн шивнэв. Должмаа Наагийгийн дээр хөлөө жийн хөдлөх тоолонд Наагий байж ядан хайрыгаа улам чанга тэвэрсээр. Наагий хөлөөрөө банны бөглөөсийг автал ус доошоо хоржигнон урслаа. Должмаа Наагийгийн хамар дээр нь үнсээд босон шүршүүртэй ус тавин нүүрээ шүршин зогстол Наагий босч ирэн түүнийгээ араас нь тэврэн үсийг нь хажуу тийш болгон хүзүүн дээр нь үнсээд өөрлүүгээ эргүүлж харууллаа. Тэр хоёр өөд өөдөөсөө хайрын харцаар ширтэлцэн хэсэг зогсоход  усан дуслууд биесийг нь даган урсаар.

Наагий Должмааг өргөн хана налуулан хийлээ. Должмаа ч унагахгүй хэмээн хоёр хөлөөрөө тас хавчин толгойг нь хоёр гараараа ороон аяархан гийнсээр. Наагий түүнийг өгзөгнөөс нь өргөн улам улам хүчтэй түрсээр. Миний хайраа тавьлаа шүү гэтэл Должмаа би ч бас хэмээгээд биеэ улам чангалан өөдөөс нь түлхэж өгөв. Тэр хоёр хамаг байдгаараа орилсоор зэрэг тавьлаа.

Хэн хэнийх нь биеэр хөлстэй хамт усан дуслууд дэнжигнэн урсана. Гайхалтай байлаа хайрт минь хэмээн Наагий түүнийхээ чичирсэн биеийг илбэнгээ хэлээд үнслээ. Должмаа ч хариуд нь:Тиймээ ямар сайхан байв аа....баярлалаа хайрт минь.

Тэд хоёр хоног ийнхүү амарсан шиг хоёр биендээ эрхлэнхэн гадагшаа гарахдаа ойр орчиноо сайн нүдлэн гарч хоол идчихээд нойрны солио нь гараагүй тул өдрийн халуунд дуниартан унтсаар өнжив. Хоёр дахь өдрийнх нь өглөө тэр хоёрыг унтаж байтал Солонго ч амалсан ёсоороо хүрээд ирэв. Гурвуулаа гадагш гаран ажил байр хайлаа. Аз болж Солонгоогын урд нь ажиллаж байсан газарт зөөгч хэрэгтэй гэсэн тул Должмаа хэлтэйгээрээ тэнцэн,Наагийг гуйсаар байгаад угаагчаар оруулахаар болон тэр хавьдаа байр хөөцөлдөн дор нь хөлсний байр олоодхов. Ажил урагштай байгаад олзуурхан бөөн баяр боллоо. Солонго ч тэр хоёрын азтайг гайхан амжилт хүсээд удахгүй ирнэ хэмээгээд гарлаа.