Миний Монголын Монголжингоо
Vрын эх халамжит хань
Ирээдvйн ээжvvд болох
Vзэсгэлэнт бvсгүйчvvд минь

Харийн оронд бие сэтгэл зvрхээрээ
Хатуужин ухааран шаналан байгаа
Хeeрхий  тэд турьхан биендээ
Хэзээ ч баймгүй хvндыг  туулан

Тeрсөн нутаг эх орноо санан байгаа
Танхил vр хайрт ханиа бас vгvйлэн байгаа
Тvр зуурийн энэ амьдралыг үзэн яддагч
Тэр сайн сайханы тeлee дэнчин тавин тэмцэж байгаа

Орой бvр нулимсаа нуун арчиж байгаа
Орон гэрээ мeрeeдeн байгаа,,,
Хvний нутгийн хатууг мэдэрч
Хар ажилд нухлагдан байгаа ч
Харц нь буугаагүй ээ
Халх Монголын гоо vзэсгэлэн хэвээрээ
Хэзээ ч Халх Монголын гоо vзэсгэлэн хэвээрээ!

Энэ амьдралыг бүү мэд
Эхлэл төгсгөл нь хэзээ ч юм
Уйтгар гунигаар дайрахгүй
Учирсан чамтайгаа л жаргахсан

Од болоод хаашаа ч юм
Орчлонгоос чамайгаа дагуулаад
Тэнгэрын тэр нэгэн эрхис рүү
Тэнэгхэн хүслээрээ одохсон

Алга болмоор байна
Атга шороо болоод
Агаар тэнгэрт уусаад
Амрагаа аваад уусмаар байна

Дахин дахин дурлмааргүй байна
Дурлаж гэмээнэ дундармааргүй байна
Дандаа чамайг хармаар байна
Дэндүү хайрандаа уярмаар байна

Үгүй болмоор байна
Үйл үйлээ дагаад
Үгүйлэхгүй болтол
Үртэс болон хийсмээр байна