-Загвар зохион бүтээгч мэргэжилтэй хүний сонирхлыг монгол үндэсний хувцасны өвөрмөц, чамин тансаг байдал татсанаар цаашид хообийгоо болгоход тань нөлөөлсөн үү?

-Мэргэжил маань тодорхой хэмжээгээр нөлөөлсөн. Хувцас загварт дурлаж, судлах тусам улам сонирхол татсан. Анхандаа би олон үндэстний хүүхэлдэй цуглуулдаг байлаа. Арав гаруй жил хүүхэлдэй цуглуулсан хүний хувьд олон үндэстний хувцасны түүхээс харахад Азийн зарим орны хувцас Монголынхтой адил төстэй байсан. Европын орнуудын торгон цэргийн хувцасны нийтлэг хийц манай XIII-XIV зууны үеийн цэрэг хувцастай адилхан байгааг ажиглаад өөрийн эрхгүй монгол дээл хувцсыг лавшруулан судалж, эдүгээг хүртэлх хөгжил, хувьслыг нь харуулсан цуглуулгатай болох зорилго тавьсан. Зорилгоо биелүүлэхийн тулд “Монгол костюмс” ХХКиа байгуулсан. Дэлхийн хувцасны түүхийг судлахад монгол хувцасны талаар бараг дурдаагүй нь их харамсалтай санагдсан. Тиймээс миний хэтийн зорилго бол монгол дээлийг дэлхийн хувцасны түүхэнд оруулж, олон улсад таниулах.

-Одоо цуглуулга тань хэр баяжсан бэ?

-Үндэснийхээ хувцсыг 2000-аад оноос эхлэн цуглуулсан. Цуглуулга хийж эхлэх үед эртний эдлэл одоог бодвол олдоцтой байж. Арав гаруй жилийн хугацаанд нэлээд цуглуулгатай болжээ. Цуглуулгад маань Хүннүгийн үеийнхээс эхлээд Ардын хувьсгалын он жилүүд хүртэлх 130 гаруй дээл хувцас бий. Эдгээрийг тухайн цаг үеийн дээлийг судлан дуурайлгаж урласан. Зөвхөн дээл гэлтгүй малгай, гутал, гоёл чимэглэл гээд бусад дагалдах хэрэгслийг цуглуулдаг. Мөн түүхэн фото зураг болон уран зургууд ч бий. Энэ бүгд цогцоороо байж монгол хувцасны баялаг түүхийг бий болгоно. Судалгааныхаа материалыг ашиглан “Монгол костюмс” ном гаргасан.

-Энэ төрлийн цуглуулгыг баяжуулахад зардал их гарна биз?

-Эртний эдлэл мэдээж өндөр үнэтэй. Түүнээс гадна судалгааны үндсэн дээр эртний эдлэлтэй дүйцэх ур хийцтэй бүтээлүүд дахин урлахад зардал өндөр гарна. Гэхдээ хообий маань болохоор зардлаа танаж байгаад цуглуулгаа баяжуулдаг.

-Цуглуулгаа олон нийтэд дэлгэнэ биз дээ?

-Цуглуулгаа монгол хувцасны түүхэн хөгжлийг харуулсан музей болгон өргөжүүлэхийг хүсдэг. Гэхдээ өнөөдөр хувийн музей байгуулах эрх зүйн орчин манай улсад алга. Өөрөөр хэлбэл, хувиараа цуглуулга хийдэг хүн музей байгуулах эрхгүй гэсэн үг. Тиймээс үндэсний хувцасны танхим гэсэн нэр тавьсан. Цуглуулгыг маань сонирхдог хүн цөөнгүй байдаг болохоор эдгээр нь хэзээ нэгэн цагт түүхийн маш үнэ цэнэтэй зүйл болно гэдэгт итгэдэг.