Холийн холд наран ургах зугт сэтгэлийг татагч бусгуй оршином
Хонгор зурхийг уярах утсан хөгжимийг тэр л уянгалуулан
Хээрийн цэцэг шиг туялзах турхин бие-ийг нь энхрийлмээр
Хэнд ч огоогүй хайраа ганцхан түүнд л зориулмаар бүсгүй минь...
Одод харвалдаад орчлонг гэрэлтүүлэн гаялбах тэр л агшинд
Очиж чадахгуй ч гэсэн сэтгэлийн хүлгээ холголоод би чинь
Онгод орох шөнийн уртыг саннам гэх мяндсан зэргэлээтэй
Ойчих цайны дээж шиг янгийн шүлэгээ би чинь тэрлэн...
чамдаа бичлээ......
|
|
