Ийнхүү зүүрмэглэх зүүдлэхийн завсар бодолхийлсээр явтал Аоморид хэдийн ороод ирсэн бололтой цонхоор мэдэх хотуудын нэрс бүхий пайзууд жирэлзэн өнгөрч эхлэв. Шинкансэн танил эки дээр зогсоход тэрээр сая л нэг юм зөөлөн суудлаас хөндийрч хөшсөн биеэ тэнийлгэн суниагаад жижиг цүнхээ аван буулаа. Эмгэний жолооч тосохоор иржээ. Жижигхэн биетэй, сайхан ааштай энэ өвгөн түүнд хэзээ ч уурлаж үзээгүй юм шиг санагдах бөгөөд хөнгөн алхаагаар урд нь орж зогсоол тавьсан машиныхаа зүг замчилна. Өвгөн жолоочийн үндсэн ажил нь цэцэрлэгч бололтой, түүний гараар арчилсан нива хэмээх цэцэрлэгээр зугаалахдаа амгаланг мэдрэн, тансагийг шохоорхож бас л нэгэн төрлийн сэтгэлийн цэнгэл эдэлдгээ санагалзан яагаад ч юм Эмгэний эдлэнд хурдхан очихыг учиргүй яарах мэт болов.

Эдлэн хүртэл машинаар ахиад нэг цаг явна. Японы намрын онцлог болсон галын дөл мэт улаан болон шар өнгийн навчсаар алагласан үзэсгэлэнт уулсын бэлээр шуудран давхих хөнгөн тэрэгний арын суудалд хагас хэвтээд, 2 жилийн өмнө анх ирэхдээ шагширан шохоорхож асан үзэмжит байгалийг хайхрамжгүй ширтэн явахдаа ахиж эмгэнтэй уулзахгүй болно, түүгээр ч зогсохгүй бүх нууц задарсны дараа тэр нэгэн гэр бүл түүнийг үзэн ядах болно, магадгүй хэзээнээс түүнд ёозгүй ханддаг ач хүү нь түүнээс хариугаа авахаар юу ч хийж магадгүй гэж бодохоос дотор нь муухайрах шиг болов. Гэвч нууцыг задруулахгүй гэсэн эзний өчгийг санан бяцхан тайвширна. Харин тэр өөрийгөө уучлах болвуу. Гэмт сэтгэлээр насаараа шаналах юм биш байгаа. Гэлээ ч одоо бүх юм өнгөрсөн. Түүнд мөнгө хэрэгтэй байсан. Мөнгөний төлөө тэр Фауст шиг сэтгэлээ худалдсан юм.

Анх эзэн түүнийг танилцуулахад Эмгэн түүний нүүрнээс эрт цагт алдсан ямар нэг үнэт зүйлээ хайх мэт шимтэн ажиглахад гэмгүй номхон царайлан зогсохдоо, өөрийнхөө жүжиглэх авьяасаар бахархаж байснаас биш ийм том хэрэгт орооцолдох юм чинээ санаагүйсэн. Эзэн түүнийг товчхондоо монгол хүн бөгөөд Монгол улсын иргэн, уг удмыг нь хөөвөл хуучнаар дайчин вангийн хошууны нөлөө бүхий тайж асан Төгс тайж хэмээх өвөг эцэг нь дайчин ван Ханддоржийн зараалаар анх Манжуурт очсон бөгөөд Төгс тайжийн охин буюу түүний эх нь1945 онд баргуудын их нүүдлийн хамтаар монголд орж ирсэн гэж танилцуулсан байжээ.

Энэ бол эзэний найруулсан жүжигийн эхний үзэгдэл байсан юм. Эзэн түүнд анх хэлэхдээ, эмгэний залуу цагт Төгс тайжийнхан манжуурт байхдаа их тус болсон бөгөөд эмгэн тэднийхнийг байнга дурсаж, ачийг нь хариулах юмсан гэж ярьдаг тул чи Төгс тайжийн удмын хүн болж очвол чамд заавал туслах болно, чи түүх сайн мэддэг тул Төгс тайжийнхны талаар сайн мэднэ үүнийгээ л ашигла хэмээсэн бөлгөө.

Тэр үед тэрээр Эзнийг өөрийнх нь төлөө л санаа тавьж байна гэж бодож байсан. Түүнд үнэхээр хэн нэгний тусламж хэрэгтэй байлаа. Судлаач оюутны хувьд тэрээр түүхийн хүрээлэнгийн материалыг төлбөргүй ашиглах эрхтэй байснаас биш цалин орлого байхгүй байсан юм. Эзэнтэй хийж буй хар ажил нь амьдралын зарлагыг дарахад хүрэлцээтэй байсан ч судалгааны ажлаа хийхэд нь саадтай байв. Бас түүнд монголд тавьсан өр шир зөндөө. Япон явлаа л бол бүх хэрэг нь бүтэх юм шиг санаж өчнөөн зардал гаргасан бөгөөд мөн түүний урьдын бүтэл муутайхан амьдралаас үлдсэн өр ч хангалттай бий. Байраа хүртэл зараад ирсэн атал одоо монголд байрны үнэ өдрөөс өдөрт өсч байгаа сурагтай тул ядахдаа ганц өрөө байрны мөнгө хийгээд буцах нь амин чухал асуудал байв.

Зүүдлэх мэт бодлоосоо сэргэж нүдээ нээгээд машины цонхоор харвал танил болсон жижиг хотын гудамжаар хэдийн орж иржээ. Голын хажуугийн далан дээгүүр тавьсан нарийн замаар намалзан давхих бөгөөд Эмгэний эдлэн руу төдхөн орж явчихав. 200гаад метр хэртэй яваад гол байшингийн үүдэнд зогсоход өвгөн жолооч буун хаалгыг онгойлгож өгөөд байшин руу орохыг удирдан алхав. Чулуун шатаар өгсөж Оширо хэмээх эртний шилтгээний үүдний барилгыг нэвт өнгөрөөд өвгөн жолоочийн нөр хөдөлмөрийн гэрч болон гайхуулах нива хэмээх бяцхан цэцэрлэгийг туулахдаа сэтгэлийг амирлуулах үзэсгэлэнт тэр цэцэрлэгт энэ үдшийг өнгөрөөсүгэй хэмээн дотроо шийдээд Эмгэний өрөө байрлах жигүүрийн байшин руу өвгөн жолоочийг даган гутлаа тайлаад орлоо. Нимгэн цаасан цонхтой хаалгыг хажуу тийш гүйлгэн онгойлгоод өвгөн жолооч түүнийг өрөө рүү орохыг урин дохиод өөрөө үүдний өрөөнд сөхрөн сууж үлдлээ.

Өрөөнд үдшийн бүдэгхэн гэрэлтүүлгэтэй чийдэн үнэт хүрэн модон хана дагуу эгнүүлэн тавьсан нь энэ өрөөнд буй ганцхан орчин үеийн зүйл бөгөөд татами хэмээх зузаан сүрлэн олбогоор хулдсан шалан дээр футон хэмээх зөөлөн дэвсэр хөнжлийн завсраар эмгэний буурал толгой цухуйх эд бүгд шилтгээний нэг хэсэг болон харагдана.