Солонгосын танилцах албанд бүртгүүлсэн Монгол охидын зургийг хараад анх хараад –тэгээд яагаав бүртгүүлээ л биз хүн яахаа өөрөө л шийднэ биз дээ, тэрийг нь өөр сайтад тавиад доор нь элдэв муу үг, хоч зүүх ямар шаардлагатай юм гэж дургүйцээд л өнгөрсөнсөн. Гэвч бодох тусам тэд яаж, ямаршуухан амьдрах бол, эх орноо, элгэн саднаа, нутаг нэгтнээ голоод харийнханыг шилээд жаргалтай байж чадах болуу, худалдагдсан охид шигээ адилхан зовлон эдлэх юм биш байгаа, адилхан Монгол хүн маань харийн нутагт хаана, хэнд хандахаа мэдэхгүй зовохвий гэсэн эмзэглэл, харуусал төрөх юм.

 
Mонголын маань сайхан охидын зарим нь зөвхөн харийн хүнтэй гэрлэхийг хүсээд зогсохгүй, хэдэн халтар төгрөгнийх нь өмнө сөхөрч, хувцсаа тайчиж, юу ч байсан зөвшөөрөхөөр болчихсон юм шиг.
Аргагүйдээд ингэж яваа юмуу гэвэл ихэнх нь харин ч үгүй юмаа. Зовохгүйгээр, хялбар аргаар мөнгө олох гэсэндээ л ингэж яваа аж. Мөнгөөр түшүүлж тулуулдаггүй зүйл амьдралд үгүй. Гэвч мөнгө хүний амьдралын эрхэм зорилго, нандин шүтээн биш шүү дээ.

Гэтэл мөнгөний төлөө зарим нь өөрөө өөрийгөө доромжилж, өөрийнхөө нэр төрийг уландаа гишгэж, өөрсөдийнхөө үнэ цэнийг өөрсдөө үгүй хийхэд ч бэлэн болчихсон байх юм. Юу ч үгүй хоцорчихоод хэдхээн төгрөг тэвэрч үлдээд жаргана гэжүү?

Би л хувьдаа итгэдэггүй.  Хүмүүс яагаад өөртөө итгэж өөрийнхөө хүчээр амьдрах гэж оролдож болдоггүй юм бол, яагаад дан ганц мөнгийг шүтэж, хялбар түүнийхээ хэрээр хэврэг, хямд амьдралыг сонгож, огт танихгүй харийн хүнд сохроор итгэж гэрэл, харанхуйн аль нь угтаж байгааг үл мэдэх тийм зүйлд тэмүүлдэг юм бол..

   Мөнгө амалсан хүмүүсийн үгийн салхинд хийсэхээргүй туйлбартай байж болдоггүй гэжүү

   Нэр төрөө эрхэмлэх сэтгэл, бардам зан нь хаачаа вэ

  Би хувьдаа эд баялагт болж гэрлэсэн хүн зөвхөн эрх чөлөөгөө төдийгүй бардам зан, нэр төрөө эрхэмлэх сэтгэлээ ч мөн адил худалдсан хэрэг гэж боддог.

   Эдийн засгийн хувьд төдийгүй оюун санааны хувьд бусдын хараат байж, сэтгэлгүй хүнд зөвшөөрсөнөөс том дорожлол гэж үгүй л баймаар.

Бусад хүн биш юмаа гэхэд хүн өөрөө өөртөө үнэнч байж болохгүй гэж үү

  Яагаад өөрөө өөрийгөө хүндэлж, эрхэмлэж болдоггүй юм бэ.

Хүн хаана ч явсан нэр хүндтэй явах ёстой тэгэж байж хэнтэй ч учирсан хаана ч явсан нэр хүндтэй байж, тэр хирээрээ бусдад хайрлагддаггүй гэжүү.

   Яагаад баян биш ч ухаалаг, сайхан хүнтэй учраад хамтдаа амьдралын төлөө зүтгэж болдоггүй юм бол...

   Би хувьдаа хамтын амьдрал гэдэг хоёр дугуйтай тэрэг гэж, хэрэв нэг дугуй нь эргэхгүй бол тэр тэрэг байрнаасаа хөдлөхгүй, зөвхөн дороо л эргэнэ гэж төсөөлдөг. Гэтэл бид урагш тэмүүлж ахиж амьдрах хэрэгтэй шүү дээ.

   Тэнэг бодлогогүй үйлдлийн хамгийн аймшигтай нь дараа нь төрөх харамсал гэж ухаардаггүй юм болуу

   Дөрвөн хөллөөд гарчихвал хялбархан туулах ч гэлээ алхаад гарвал хожмын өдөр сэтгэлд сэвгүй юм даа гэдэг үг санагддаггүй гэжүү

   Хөнгөхөн хялбар аргаар амьдрах гээд эцэст нь ёроолгүй ангал мэт харанхуйн гүнд унаж бүх насаараа өөрийгөө яллаж, өөрийнхөө тэнэг үйлдэлд харамсаж, засахын аргагүй алдаандаа шаналж амьдрах болох вий дээ энэ хүмүүс ...