Болдын хувьд өдрийн цагаар айл нүүлгэдэг, шөнийн цагаар хог нүүлгэдэг ажил хийгээд арав гаруй жилийн нүүр үзжээ. Сүүлийн үед нуруу ууцаар нь өвдөж бие нь жаахан чилээрхэх болсон тул нутагруугаа буцах бодол үе үе төрнө. Тэгээд ч монголд суугаа хоёр охин нь “ – Та нэгэнт л наанаа насыг барахгүйгээс хойш нутагтаа ирээ, таны энэ хэдэн дэлүүрийн учрийг ч олоход хэцүү юм.Ажилгаа ихтэй, та өөрөө ирж асуудалыг зохицуул” гэж утсаар ярих болгонд үглэх болжээ. Болд олон жил солонгосын хогыг монголруу нүүлгэсэныхээ хүчинд хотын төвд шинэ хороололын дөрвөн өрөө байрны эзэн нь болж, бас болоогүй Болдын гэх нэртэй Солонгос хуучин тавилгын дэлгүүр хэд хэдийг ажиллуулж байгаа. Хүний нутагт шөнө дөлөөр айлын үүдээр “элээ” шиг эргэлдэж, хэрэгцээгүй гээд гаргаад хаясан хог шороог гулгачин шиг түүж амьдарсан ч, нутагтаа бол өөр. Дэлгүүрийн эзэны дүртэй, айл шиг айл, хүн шиг хүн явахсан гэж бодоно. Болд олон жилээр хог түүж явахдаа ирээдүйнхээ төлөө хоёр охиноо л бодож явсан. Өнөөдөр ч гэсэн удахгүй буцах дөхөж байна, жинтэйхэн шиг хэдэн юм олчихсон гээд нэлээд олон газраар тойрлоо. Нүдэнд тусчих аятайхан юм олдсонгүй явсаар гэртээ хоосон ирэв.
Тэрээр гуравхан цаг унтаад ажилдаа гарлаа. Өдөр бүр иймэрхүү байдлаар өнгөрдөг болохоор нойрон ч хүрхээ больж цөөхөн цаг унтах нь асуудал биш санагдах болжээ. Гэсэн нь ч тэрбээр тавин насыг дөнгөж шүргэх насан дээрээ яваач бие нь цаанаа л ядруу, нэг л биш болоод байгааг мэдэрч байв. Эмнэлэгт үзүүлж эмчилгээ хийлгэхсэн гэж хаяа бодох болов ч цаг наргүй ажилтай явдаг болохоор “за удахгүй монголдоо очоод л болъё доо гэж бодсоор өдий хүрчээ. Хэд хоногын дараа Болдын том охин удахгүй хуримаа хийх гэж байна, аавыгаа заавал ирээрэй гэж утасаар хэллээ. Тэрээр ч эргэлзэж тээнгэлзсэнгүй юмаа зохицуулаад хурдан очно гэдгээ хэлэв. Ингэж Болд хурдан шийдсэн нь цаанаа учиртай юм. Зургаан жилийн өмнө Болд эхнэрээ өөд болоход “ За гайгүй биз дээ жаахан харзаны гэж алгууралсанаас болж ханьтайгаа уулзаж амжилгүй хорвоогийн мөнх бусыг үзүүлсэн билээ. Тэрнээс хойш хайрт ханьтайгаа хамт байж чадаагүй дээ, үр хүүхдийнхээ хажууд нь байж халамж анхаарал үзүүлж чадахгүй яваа даа сэтгэл үргэлж зовж явдаг юм. Том охин нь түүнийг хүний нутагруу амьдралын ирэхээр явахад дөнгөж арав гаруйхан настай байсан. Одоо хүний гэргий болж,өрх гэрээ босгох гэж байна. Түүнд ааваас нь өөр хэн байх билээ. Би ямар ч байсан даруйхан очих хэрэгтэй гэж Болд шийджээ. Тэр өдөртөө л онгоцны билет захиалж удалгүй нутагруугаа буцлаа. Хоёр охин нь түүнийг онгоцны буудал дээр тосож байв. Охидтойгоо уулзаад сайхан байсан ч, шинэ байран даа очиж юун түрүүн тохижиж авахыг бодлоо.
Хэд хоногын дараа хурим болох тул Болд хүргэнийдээ очиж хуримийн бэлтгэлийн талаар ярилцахаар “Өнөр” хороололыг зорьлоо. Шинэ байран даа тэднийг хүлээж буй охиныдоо үдээр нь хөл тавиад л зог тусав. Түүний тэр нэг бороотой хүйтэн шөнө арай ядан гэрлүүгээ авчирч байсан гал тогооны гантик чулуун давцантай ширээ, цайвар цагаан өнгийн гал зуухны ханын иж бүрдэл гээд бүгд түүний түүсэн “цэцэг”,... Болд энэ бүгдийг сүрхий таниж байв. Яагаад гэвэл тэрээр чулуун давцантай ширээг гэрлүүгээ авчирч яваад түрдэг тэрэгний дугуй санаандгүй салж унахад өрөөсөн талынхан буланг үл ялиг сэвтээж байсан тэр хэсэг нь яах аргагүй мөн байв. Том өрөө , унталгийн өрөө за тэгээд ярих юм алга, “ямар сайхан айл болоо вэ, мөн сайхан тохижуулжээ” гэх хүргэнийхэн эгчийн найзууд даа гайхуулан ярих дуу чихнийхэн хажуугаар өнгөрөх зуур. “Ай хөөрхий айлын хог, алга үрийн минь гэрийн хоймрийг чимэх ч гэж дээ” хэмээн бодох зуур хүний нутагт ядарч зүдэрч өнгөрүүлсэн арав гаруй жил нь ямар ч үнэ цэнэгүй мэт санагдаж, сэтгэлд нь суусан үрчилээ улам ихээр нэмэгдэн зүрхийг нь өвтгөн шаналгаж байв.
jinxene bolson ybdal baixaoo. aj axuich xun bainaa. bolj l bnshtei
goe oguulleg bna