Миний ээжид ердөө цорын ганц булган малгай байдаг. Муу аав минь авч өгсөн болохоор ч тэр үү ээж маань түүнийгээ хачин их нандигнана. Шинэ жил, цагаан сар энэ тэрээр нөгөө нандин малгайгаа гаргаад үсийг нь үлээгээд л сэгсрээд л сүйд болно. Эмэгтэй дүү маань ээжид та наад муу хуйхаа ядаж загварыг нь өөрчлөөч гэж дүргүйлхэх зөвлөх хоёрын хооронд үглэнэ.. Миний ээж энэ чинь та нарын наадах хужаа булганы хажууд жинхэнэ орос булга. Та нарын булга ч дээ их но-той доо. Аягүй бол тарвага, нохойны арьс ч байхдаа ч сийхгүй гээд л дүүг маань цаашлуулж гарна. Би энэ малгайг чинь 3-р цахилгаан станцын арын орос дэлгүүрээс үүдэнд нь зогсдог орос цэрэгт нь 5 төгрөг атгуулж байж орж авсан юм даа. Аав чинь баазын аврага болсон мөнгөө надад өгч юу дуртайгаа ав гэж билээ Би тэгээд л ....гэж ирээд л ярина.

       Миний аав жолооч хүн байж билээ. Гэхдээ тээврийнх биш усны жолооч. Оройд гэрээр нэг татсан хэцэнд аавын маань нойтон хувцас өлгөөстэй байдаг байлаа. Би ахлах ангид орсон жилээ зуны амралтаараа аавынхаа грушигийг хийж овоо хэдэн төгрөг олж хирдээ подойж байж билээ. Харин ээж минь бичээч. Бичгийн машины тог тог хийх чимээ надад их сайхан санагддагсан.

       Аав ээж 2 минь 5 сайхан хүүхэдтэй. Бид бүгд л бусдын жишгээр өөр өөрсдийгөө нэг юм болгоод л байна. Ээждээ нэг их өгөөд илүүчлээд байж чадахгүй ч цагаан сараар ээжийнхээ бэлэг сэлт энэ тэрийг хэдэн төгрөг нийлүүлж байгаад аваад өгчихнө.

      Ээжийн минь ганц санаа зовоодог зүйл гэвэл бидний том эгч. Зах зээл эхэлж байсан үед 2 нялх хүүхдээ хаяад Солонгос явж билээ. Эхний хэдэн жил байнга холбоо барьж дүү бидэндээ жижиг бэлэг сэлт энэ тэрийг байнга өгч явуулан бид хэд ч тансагладаг байж билээ. Солонгосоос ирсэн нэг хүнээс эгчийгээ хүнтэй суусан гэх мэдээ сонсож бид хирэндээ баярлаж байж билээ. Солонгос хүнтэй суусан юм бол ядаж энэ хэдэн дүүгээ татаж авахад хялбар даа гэж ирээд л аав ,ээж хоер минь хоорондоо ярьж байж билээ. Гэтэл эгчийн минь утсаар хэл барих зай нь холдон холдсоор бүр чимээгүй болж 10 гаруй жилийн нүүр үзэж байна даа.

      Ээж аав хоёр маань энэ талаар асууж сураглаж яваагүй газар үгүй. Нэг асуухад Сөүлийн захад гахайн аж ахуй эрхэлж байна, дараа нь хойд Солонгостой хил залгадаг нэг жижиг тосгонд байж байна гэнэ гээд үнэн худал нь мэдэгдэхгүй мэдээ сонсогдож билээ. Ээж нэг удаа тэр Солонгос нөхөр нь их нарийн утсаар ч яриулдаггүй гэнэ, эгчийг чинь боол шиг өдөржин зараад хаашаа ч гаргадаггүй юм байх гэж ярилаа. Та хаанаас сонсоо вэ гэтэл зурагтаар нэг монгол хүүхэн ярьж байна. . Яг тийм нөхөртэй байсан гэнэ. Арай хийж оргож ирсэн гэнэ гэдэг юм байна. Ээж минь ингэж л янз бүрийн юм төсөөлөн бодож үнэн юм шиг бодож түүндээ үнэмшиж , шаналаж сууна.

      Би хэдэн жилийн өмнө Солонгост очлоо. Очсоныхоо дараа оёдолын үйлдвэрт нэг хамаатныхаа хүний тусламжтайгааар орж бөгс эргэж зайгүй нэг жижиг өрөөнд 2 сар амьдарч билээ. Миний хийдэг ажил гэвэл өглөө эрт 5 цагт босоод оёдолчдын хэрэглэж болзошгүй давуу, утас энэ тэр хэрэглэгдхүүнийг агуулахаас гаргаж тавьна. Өдөр нь үйлдвэрээс гарч байгаа хог хаягдалыг ялган савлах. Гэтэл миний дараагийн дүү нэг өдөр утас цохиж удахгүй ирэх болсноо хэллээ. Дүүгээ тосох санаатай эзнээсээ нэг өдрийн чөлөө аваад онгоцны буудлыг зорилоо.

      Гай болж онгоцны буудал дээр цагаачдын албаныхантай халз тулдаг юм байна. Гандан буурахгүй зугтаалаа. Газар мэдэхгүй болохоор мухар гудамжинд ороод баригдчихдаг байгаа,

      Дүү бид хоёр Солонгос явах гэж тарьсан өрөө одоо хүртэл төлж бараагүй л байгаа даа. Би Солонгост байхдаа эгчийнхээ сурагийг гаргах гэж их явсан даа. Хамгийн сүүлд эгчтэй минь давууны үйлдвэрт хамт ажиллаж байсан эгчээс гашуун ч гэмээр үнэн үгийг сонсож билээ. Эгчийн маань суусан хүн нилээд ахимаг насны хүн гэнэ. Солонгосын иргэншилтэй болгож өгнө гэж эгчийг минь хуураад хамаг мөнгийг нь хамж аваад зугтсан гэсэн. Эгч чинь тэр хүний хойноос их хөөцөлддөг байсан. Аягүй бол тэгж яваад л сураггүй болсон байх гэж билээ. Би энэ мэдээллийг Монголынхоо элчин сайдын яаманд хэлсэн боловч бичиг баримтгүй хараар амьдарч байгаа хүнийг хайхад хэцүү байна гэхдээ бид хайна гэж өөх ч биш булчирхай ч биш хариултыг өгч билээ. Одоо болтол эгчийн минь сураг гараагүй л байна. Бурхан өршөөг дээ

Би хэдэн дүүтэйгээ яриад энэ жилийн цагаан сараар ээждээ нэг булган дээл авч өгөхөөр ярилцлаа. Бүгдээрээ хэд хэдэн төгрөг өгөхөөр ч тохиролцлоо. Тэгээд цагаа тулсан чинь бүгд л санхүүгийн асуудалтай болчихдог юм байна. Ганцхан эрэгтэй дүү маань л амалсан мөнгөө өглөө. Шаварт унасан шарын эзэн хүчтэй гэгчээр санаачлага гаргасанаараа би нэг найзтайгаа нөгөө муу портероо унаад махны наймаанд гарлаа. Цагаан сар дөхөж байсан болохоор махны олдоц овоо дажгүй. Хэдэн өдөр нойр хоолгүй явж байж нөгөө хэдэн төгрөгөө булган дээл авах хэмжээний аривжуулаа. Ээж минь ёстой магнай хагартлаа баярлаж, бас айж, итгэж ядаж байгаа бололтой нөгөө дээл хажуудаа тавьчихаад дахин дахин илж  үзэж байна. Энэ дээлтэй чинь үдэш орой явахад аюултай байх шүү гээд ихэд болгоомжилж байгаа бололтой.

       Цагаан сараар орж ирсэн болгонд дээлээ үзүүлээд хачин баяртай. Би ээжийгээ ийм их баяртай байгаа сүүлийн хэдэн жил үзээгүй билээ. Ээжийгээ ингэж баярлуулсандаа миний ядаргаа ч арилах шиг болж билээ.

       Удалгүй мартын найман болж би ээждээ тоглолтын тасалбар авч өглөө. Ээж минь тоглолтонд нөгөө муу монгол дээлтэйгээ ирж байна. Та чинь нөгөө булган дээлээ өмсөхгүй яагаа вэ? Өө нөгөө бага дүү чинь нэг өмсчихөөд өгье гээд л авсан одоо болтол буцааж өгөөгүй л байна. За яахав яахав залуу хүн юм чинь гоёж л байг гэх тэр.

Миний ээж ийм л хүн.